هدف: این مطالعه به منظور بررسی کارآیی تست ایشی هارا و نمودار الکتریکی چشم در تشخیص تأثیرات توکسیک کلروکین در چشم افراد مبتلا به آرتریت روماتویید جوانان انجام شده است.روش مطالعه: این مطالعه به صورت یک بررسی مشاهده ای (observational) توصیفی - تحلیلی (descriptive-analytical) مقطعی (cross-sectional) انجام شده است. حجم نمونه مورد بررسی در این مطالعه شامل دو گروه 25 نفری بود که یک گروه مبتلا به آرتریت روماتویید جوانان بوده و دچار آسیب چشمی ناشی از مصرف کلروکین بودند و یک گروه نیز مبتلا به آرتریت روماتویید جوانان بودند؛ ولی آسیب چشمی ناشی از مصرف کلروکین نداشتند.یافته ها: آزمون ایشی هارا در 11 مورد (44 درصد) از افراد مبتلا به آرتریت روماتویید جوانان که کلروکین مصرف می نمودند، غیرطبیعی بود. میانگین اندکس آردن در کسانی که تست ایشی هارای آنها نرمال بود، 5/1 با انحراف معیار 23/0 و میانگین اندکس آردن در کسانی که تست ایشی هارای آنها غیرنرمال بود، 37/1 با انحراف معیار 17/0 بود که بر اساس آزمون تی مستقل اختلاف آماری معناداری بین دو آزمون eog و ایشی هارا وجود داشت (p=0.025).نتیجه گیری: در مجموع بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه و مقایسه آن با یافته های سایر مطالعات موجود چنین استنباط می گردد که آزمون الکترواوکولوگرام حساسیت و ویژگی بالاتری در قیاس با آزمون ایشی هارا در تشخیص اثرات توکسیک کلروکین در چشم افراد مبتلا به آرتریت روماتویید جوانان دارد.

هدف: در این مطالعه به بررسی فراوانی گرانولوم بند ناف در نوزادان متولد شده در بیمارستانهای دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی تهران در طی سالهای 1388-1378 پرداختیم.روش مطالعه: این مطالعه به صورت یک بررسی مشاهده ای (observational) توصیفی - تحلیلی (descriptive-analytical) مقطعی (cross-sectional) انجام گردیده است. جامعه مورد بررسی شامل 100 نفر از نوزادان متولد شده در بیمارستانهای دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی تهران در طی سالهای 1387-1377 بود که آنها را با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده (simple random) انتخاب نمودیم.یافته ها: 5 نفر از نوزادان (5 درصد) گرانولوم بند ناف داشتند که ارتباط آماری معناداری با عواملی مانند سن بالاتر مادر، وزن بالاتر نوزاد در هنگام تولد و پست ترم بودن نوزاد داشت (p < 0.05).نتیجه گیری: در مجموع بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه و مقایسه آنها با سایر مطالعات صورت گرفته در این زمینه چنین استنباط می شود که گرانولوم بند ناف در کل یافته شایعی در میان نوزادان نمی باشد؛ اما به دلیل عدم رعایت اصول صحیح ضدعفونی کردن در بیمارستان، میزان شیوع آن در ایران بالاتر از سایر نقاط جهان می باشد.

هدف: این مطالعه به منظور بررسی فراوانی ناهنجاری های مغزی – نخاعی در بیماران دچار اسکولیوز ایدیوپاتیک اطفال و نوجوانان انجام شده است.روش مطالعه: این مطالعه به صورت یک بررسی توصیفی - تحلیلی مقطعی انجام شده است. حجم نمونه مورد بررسی در این مطالعه شامل 232 کودک مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک مراجعه کننده به بیمارستان طالقانی تهران طی سال های 86 تا 88 بود که به صورت سرشماری انتخاب گردیده بودند.یافته ها: در کل 25 کودک (77/10 درصد) دچار ناهنجاری های مغزی – نخاعی بودند که از میان آنها 8 مورد (32 درصد) سیرنگومیلی توراکولومبار، 4 مورد (16 درصد) cervical syrinx، 1 مورد (4 درصد) cervicothoracolumbar syrinx، 6 مورد (24 درصد) cerebral finding، 3 مورد (12 درصد) accidental finding و 3 مورد (12 درصد) bony lesion داشتند. هیچ یک از فاکتورهای سن، جنسیت، محل اسکولیوز و نوع اسکولیوز تأثیری در یافته های mri نداشتند (p > 0.05).نتیجه گیری: در مجموع بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه چنین استنباط می شود که انجام mri در مبتلایان به اسکولیوز ایدیوپاتیک می تواند کمک شایانی به شناسایی ناهنجاری های مغزی – نخاعی به ویژه در موارد asymptomatic بنماید.

هدف: این مطالعه به منظور بررسی میزان شیوع آسیب های ورزشی اسکیت بازان در سال های 88 و 89 انجام شده است. روش مطالعه: این مطالعه به صورت یک بررسی توصیفی - تحلیلی مقطعی انجام شده است. حجم نمونه مورد بررسی در این مطالعه شامل 305 نفر بود که به صورت تصادفی ساده از 5 پیست مهم در شهر تهران طی سالهای 88 و 89 انتخاب گردیده بودند.یافته ها: در مجموع 26 نفر (5/8 درصد) دچار آسیب ورزشی شدند. شایعترین انواع آسیب خراشیدگی و کوفتگی ها بودند که در 10 مورد دیده شدند. استاندارد نبودن کفش ها، عدم استفاده از وسایل ایمنی، وزن بالا، قد بلند و جنسیت مذکر ارتباط آماری معناداری با ایجاد آسیب در افراد مورد مطالعه داشتند (p < 0.05).نتیجه گیری: در مجموع چنین استنباط می گردد که میزان شیوع آسیب های ورزشی در اسکیت بازان در کشور ایران در مقایسه با آمار جهانی بالاتر است. لذا انجام مطالعاتی به منظور بررسی علل این اختلاف توصیه می گردد.

در این مطالعه به مقایسه اثر ضد جهشی - ضد سرطانی شیر مادر و شیر خشک در سال 88 لغایت 89 پرداختیم. مواد و روش ها: این تحقیق بصورت تجربی (experimental) و in vitro انجام شده است. در آزمون ames از باکتری سالمونلاتیفی موریوم ta 100 استفاده شد که ژن his آن جهتش یافته می باشد. برای هر تیمار 3 تکرار در نظر گرفته شد در این آزمون پس از گذشته 48 ساعت انکوباسیون 37 درجه سانتی گراد کلنی ها برگشتی بر پلیت های آزمایشی و کنترل شمارش گردید پس از شمارش کلنی ها در آزمون ضد جهش زایی - ضد سرطانی در صد باز دارندگی محاسبه گردید. در مورد شاهد مثبت و شیر خشک، درصد ong در مورد پلیت یک 30 دصد، پلیت دو 35 درصد و پلیت سه 39 درصد بود و در مورد شاهد مثبت و شیر مادر در مورد پلیت یک 48 درصد، پلیت دو 47 و پلیت سه 43 درصد بود. در مجموع بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه و مقایسه آنها با سایر مطالعات مشابه صورت گرفته در این زمینه چنین استنباط می شود که از آنجایی که شیر خشک مورد بررسی که از بهترین انواع شیر خشک موجود در بازار بوده است، اثرات ضد سرطانی و ضد جهشی بسیار کمتری در قیاس با شیر مادر دارد. اقدامات لازم در جهت ترویج فرهنگ استفاده از شیر مادر در جامعه به ویژه در شش ماه نخست زندگی صورت گیرد.

هدف : این مطالعه به منظور بررسی میزان آگاهی مادران از نحوه شیردهی به نوزاد قبل و بعد از زایمان در سالهای 89 و 90 در بیمارستانهای جواهری و امیر انجام شده است. روش مطالعه : 100 نفر مادر باردار در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند که اطلاعات دموگرافیک و سوابق بارداری های قبلی آنها در پرسشنامه وارد شد. آنگاه میزان آگاهی آنها در مورد وضعیت شیردهی سنجیده شده و این سنجش آگاهی مجددا یک ماه پس از زایمان انجام شد و میزان آگاهی قبل و بعد از زایمان با هم مقایسه شد. یافته ها : سطح آگاهی اولیه خانم ها در 20 درصد ضعیف ، در 50 درصد متوسط و در 30 درصد خوب بود. سطح آگاهی نهایی در 5 درصد ضعیف، در 40 درصد متوسط و در 55 درصد خوب بود. اختلاف آماری معناداری بین سطح آگاهی در ابتدا و انتهای مطالعه وجود داشت. نتیجه گیری : د رمجموع بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه و مقایسه آنها با سایر مطالعات انجام شده در این زمینه چنین استنباط می شود که سطح آگاهی مادران در مورد شیردهی به نوزاد در فاز بعد از زایمان بهبود معناداری می یابد.

هدف: تومورهای سیستم عصبی مرکزی، 20-15% از تمام بدخیمی های دوران کودکی را تشکیل داده و شایعترین solid tumor ها می باشند. بررسی خصوصیات اپیدمیولوژیک، نتایج نهایی وضعیت بیماران و میزان بقا، به بررسی هر چه بهتر شنا سایی بالینی بیماری و عوامل موثر بر پیش آگهی آن کمک خواهد کرد. روش مطالعه: 198 بیمار کمتر از 15 سال مبتلا به تومورهای بدخیم cns مراجعه کننده به بیمارستان محک طی سالهای 1389-1386 مورد بررسی قرار گرفته و فراوانی خصوصیات اپیدمیولوژیک و میزان بقا و عوامل موثر بر میزان بقا مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: تومورهای cns در جنس مذکر شایعتر هستند (نسبت مذکر به مونث= 1: 71/1). بیشتر مبتلایان در گروه سنی 5 -10 سال (4/42%) قرار داشتند. 2% از کودکان، بیماری زمینه ای داشتند. 5/50% از کودکان حاصل زایمان طبیعی بودند. در 9/38% بیماران حاصل ازدواج فامیلی والدین بودند. در مورد 3/25% از بیماران، سابقه خانوادگی کانسر وجود داشت. بیماری بیشتر کودکان (5/50%) طی مدت 6- 1 ماه از شروع علائم، تشخیص داده شده بود. تومورهای infratentorial (6/67%) و مدولوبلاستوم (8/32%) به ترتیب شایعترین مکان و نوع هیستولوژیک تومورهای بدخیم cns را تشکیل می دادند. تهوع و استفراغ (5/53%) شایعترین علامت بیماری بود. 7/23% از بیماران دچار بیماری متاستاتیک بودند. 7/15% از بیماران دچار عود شدند که شانس عود در تومورهای infratentorial بالاتر بود (03/0=p) و شایعترین زمان عود طی دو سال ا بتدایی از شروع بیماری بود. t?m? (2/22%) شایعترین مرحله بیماری بود. os سه و پنج سا له به ترتیب 45% و 28% به طور کلی و 65% و 16% در مورد مدولوبلاستوم بود. گروه سنی 15-10 سال بهترین میزان بقا را داشتند (01/0=p). همچنین تومورهای infratentorial از بقای بهتری برخوردار بوده (01/0=p) و عود بیماری، میزان بقای سه ساله را کاهش می داد (01/0=p). نتیجه گیری: پس از تعیین فراوانی خصوصیات اپیدمیولوژیک و میزان بقا، مشخص شد که سن، محل تومور و عود از عوامل موثر بر روی میزان بقای تومورهای بدخیم cns هستند.

هدف: این مطالعه به منظور به مقایسه هیپربیلیروبینمی نوزاد از نظر بالینی با میزان بیلی روبین گزارش شده آزمایشگاهی انجام شده است.روش مطالعه: این مطالعه به صورت یک بررسی توصیفی - تحلیلی مقطعی انجام شده است. حجم نمونه مورد بررسی در این مطالعه شامل 144 نوزاد بود که به صورت تصادفی ساده از بین نوزادان متولد شده در بیمارستان های آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی در شهر تهران انتخاب گردیده بودند.یافته ها: میانگین میزان بیلی روبین توتال سرمی نوزادان در مواردی که ایکتر از نظر بالینی خفیف بود 67/0 ± 5/13 میلیگرم در دسی لیتر، در موارد با شدت متوسط 85/0 ± 96/15 میلیگرم در دسی لیتر و در موارد شدید 72/0 ± 21 میلیگرم در دسی لیتر بود و اختلاف آماری معناداری بین میانگین بیلی روبین توتال سرمی در سه گروه مذکور وجود داشت (p=0.0001). نتیجه گیری: در مجموع چنین استنباط می گردد که می توان به خوبی به قضاوت بالینی در مورد شدت ایکتر در نوزاد تکیه نمود و بویژه در مواردی که امکان سنجش سطح بیلی روبین وجود ندارد، از معیارهای بالینی استفاده کرد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.