هدف: در این مطالعه به مقایسه میزان پاسخ به درمان عفونت هلیکوباکتر پیلوری در افراد دریافت کننده درمان سه دارویی امپرازول، کلاریترومایسین و آموکسی سیلین به مدت 10 روز با میزان پاسخ به درمان در افراد دریافت کننده درمان سه دارویی امپرازول، کلاریترومایسین، آموکسی سیلین بعلاوه ویتامین a به مدت 5 روز در ریشه کنی هلیکوباکتر پیلوری پرداختیم. روش مطالعه: این مطالعه به صورت یک بررسی مداخله ای (interventional) و به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی (randomized clinical trial) انجام شده است. به صورت تصادفی ساده (simple random) یک گروه تحت درمان با سه داروی آموکسی سیلین، امپرازول و کلاریترومایسین به مدت 10 روز و یک گروه تحت درمان با چهار داروی آموکسی سیلین، امپرازول، کلاریترومایسین و ویتامین a با دوز 5000 واحد روزانه به مدت 5 روز قرار گرفتند. نتایج: 16 نفر (3/59 درصد) در گروه ویتامین a و 14 نفر (9/51 درصد) در گروه بدون دریافت ویتامین a بر اساس آزمون ubt دچار عفونت هلیکوباکتر پیلوری نبودند که اختلاف آماری معناداری را بین دو گروه نشان نمی داد (p=0.584). نتیجه گیری: در نهایت همانگونه که از نتایج این مطالعه و مقایسه آن با سایر مطالعات بر می آید استفاده از ویتامین a در کنار درمانهای سه دارویی برای ریشه کنی هلیکوباکتر پیلوری مفید خواهد بود.

هدف: در این مطالعه به بررسی میزان اثربخشی سولفاسالازین بر روی عوارض روده ای بیماران تحت رادیوتراپی در بیمارستان بوعلی و انستیتو پرتوپزشکی اوین سال 89-88 پرداختیم.روش مطالعه: در این مطالعه که به صورت مداخله ای (interventional) از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور (double-blind randomized clinical trial) انجام شده است، 36 بیمار تحت رادیاسیون در بیمارستان بوعلی و انستیتو پرتوپزشکی نوین در سالهای 89-88 به طور تصادفی ساده (simple random) به دو گروه تقسیم شدند که 18 نفر سولفاسالازین با دوز 2 گرم در روز دریافت نمودند و 18 نفر دارونما با شکل و دوز دارویی مشابه دریافت کردند. یافته ها: 9/88 درصد در گروه دارونما و 4/44 درصد در گروه دارو دچار اسهال بودند که اختلاف آماری معناداری را بین دو گروه نشان می داد (p=0.005). 4/44 درصد در گروه دارونما و 2/22 درصد در گروه دارو دچار دفع موکوس بودند که اختلاف آماری معناداری را بین دو گروه نشان می داد (p=0.045). 4/94 درصد در گروه دارونما و 3/83 درصد در گروه دارو دچار درد شکمی بودند که اختلاف آماری معناداری را بین دو گروه نشان نمی داد (p > 0.05).نتیجه گیری: در مجموع بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه و مقایسه آنها با سایر مطالعات انجام شده در این زمینه چنین استنباط می شود که استفاده از داروی سولفاسالازین سبب کاهش معناداری در میزان بروز عوارض گوارشی می شود.

زمینه: کبد چرب غیر الکلی nafld از بیماری های شایع مزمن کبدی است، که در مراحل پیشرفته به صورت فیبروز و یا استئاتو هپاتیت غیر الکلی (nash) تظاهر می یابد. این بیماری در حال حاضر درمان مشخصی ندارد. طراحی مطالعه: کارآزمایی بالینی آینده نگر هدف: مقایسه نتایج استفاده از vit e در درمان بیماران مبتلا به کبد چرب در مقایسه با استفاده همزمان vit e و متفورمین 1386 تا 1390 روش: تجویز روزانه 400 mg ویتامین e در گروه شاهد و 500 mg متفورمین همراه با 400 mg ویتامین e به صورت همزمان، در گروه مورد آزمایش برای مدت 6 ماه صورت گرفت. که سنجش وضعیت بالینی بیماران و وضعیت بیماری بر اساس سنجش سطح آمینو ترانسفراز ها و grading در سونوگرافی صورت گرفت. یافته ها: 64 بیمار در این مطالعه شرکت داشتند. تمام بیماران گروه مورد آزمایش، کاهش در سطح آمینو ترانسفراز ها را نشان دادند. سطحalt در این بیماران نسبت به بیماران گروه شاهد کاهش قابل توجهی داشت که از لحاظ آماری معنی دار بود. . ( p value = 007/0) نتیجه گیری: combination therapy دو دارویی ویتامین e و متفورمین در کاهش سطح alt در nafld موثر است.

زمینه: کبد چرب غیر الکلی nafld از بیماری های شایع مزمن کبدی است، که در مراحل پیشرفته به صورت فیبروز و یا استئاتو هپاتیت غیر الکلی (nash) تظاهر می یابد. این بیماری در حال حاضر درمان مشخصی ندارد. طراحی مطالعه: کارآزمایی بالینی آینده نگر هدف: مقایسه نتایج استفاده از vit e در درمان بیماران مبتلا به کبد چرب در مقایسه با استفاده همزمان vit e و متفورمین 1386 تا 1390 روش: تجویز روزانه 400 mg ویتامین e در گروه شاهد و 500 mg متفورمین همراه با 400 mg ویتامین e به صورت همزمان، در گروه مورد آزمایش برای مدت 6 ماه صورت گرفت. که سنجش وضعیت بالینی بیماران و وضعیت بیماری بر اساس سنجش سطح آمینو ترانسفراز ها و grading در سونوگرافی صورت گرفت. یافته ها: 64 بیمار در این مطالعه شرکت داشتند. تمام بیماران گروه مورد آزمایش، کاهش در سطح آمینو ترانسفراز ها را نشان دادند. سطحalt در این بیماران نسبت به بیماران گروه شاهد کاهش قابل توجهی داشت که از لحاظ آماری معنی دار بود. . ( p value = 007/0) نتیجه گیری: combination therapy دو دارویی ویتامین e و متفورمین در کاهش سطح alt در nafld موثر است.

مقدمه : سرطانهای دستگاه گوارش فوقانی یکی از مشکلات بهداشتی درمانی مهم و از شایعترین سرطانهای منجر به مرگ در سراسر جهان و کشور ما به شمار می رود . هدف مطالعه : بررسی ویژگیهای جمعیت شناختی و بالینی بیماران مبتلا به سرطانهای دستگاه گوارش فوقانی مراجعه کننده به بیمارستان فوق تخصصی شهدای عشایر شهر خرم آباد در سال 1390-1389 می باشد . مواد و روشها : ین مطالعه مقطعی روی 87 بیمار مبتلا به سرطانهای گوارش فوقانی در شهر خرم آباد در محدوده زمانی ذکرشده انجام شد ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه سه قسمتی شامل اطلاعات دموگرافیک بیماران ، ویژگیهای مورفولوژیک . پاتولوژیک تومرها و علائم بالینی بیماران در بدو مراجعه به پزشک بود .همچنین پرسش هایی در مورد سابقه خانوادگی سرطان ها گوارش فوقانی در اقوام درجه 1ودرجه 2و3 سابقه مصرف سیگار الکل و مواد مخدر نیز در این پرسشنامه بررسی شد اطلاعات با استفاده از امار توصیفی وتحلیلی وبانرم افزار spssigمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . از تمام شرکت کنندگان برای شرکت در مطالعه رضایت شفاهی گرفته شد . یافته ها و نتایج : از کل سرطانهای گوارشی 5/42 % مبتلا به کانسر مری ،3/48% مبتلا به کانسر معده و 2/9% مبتلا به کانسر محل اتصال مری به معده بودند . میانگین سنی بیماران مبتلا به سرطان مری 5/67 سال و بیماران مبتلا به سرطان معده 4/65 سال بود . بیشتر بیماران مبتلا به سرطان مری (1/54%) زن بودند و اغلب بیماران مبتلا به سرطان معده (3/64%) مرد بودند . اکثریت بیماران مورد مطالعه بیسواد بودند 7/29% بیماران مبتلا به سرطان مری و 4/21% افراد مبتلا به سرطان معده کشاورز و دامدار بودند .9/64% بیماران مبتلا به سرطان مری و9/42% بیماران مبتلا به سرطان معده ساکن روستا بودند . سابقه خانوادگی سرطان معده و مری در اقوام درجه اول بیماران مبتلا به سرطان مری به ترتیب 8/10% و 1/8% بود و این میزانها برای مبتلایان به سرطان معده به ترتیب 4/1% و 1/7% بود .بیشترین محل سرطان مری یک سوم میانی و بیشترین محل سرطان معده کاردیا بود .بیشترین پاتولوژی سرطان مری کارسینوم سلول سنگفرشی و در سرطان معده آدنوکارسینوم بود .تومورهای محل اتصال مری به معده 75% آدنوکارسینوم و 25% کارسینوم سلول سنگفرشی بود .بیشترین علامت بالینی بیماران مبتلا به سرطان مری در بدو مراجعه دیسفاژی (3/97%) و کاهش وزن (73%) و در سرطان معده کاهش وزن (1/88%) و درد اپی گاستر (7/66%) بود بین جنس و محل آناتومیک (p<0/05)تومورهای مری با نوع پاتولوژی مری ارتباط آماری معنا دار دیده شد نتیجه گیری: با توجه به اهمیت سرطان های گوارش فوقانی و کشندگی بالای انها و نقش عوامل محیطی در ایجاد آنها انجام هر نوع مداخله مبتنی بر جامعه با هدف شناسایی بیماران و افراد در معرض خطر و ارتقا سطح اگاهی عموم افراد جامعه نه تنها سلامت و طول عمر بیماران را در پی خواهد داشت بلکه به تبع ان سلامت جامعه نیز تضمین خواهد شد و در گام بعدی تشخیص زودرس و درمان به موقع بیماران می تواند در تحقق این اهداف نقش بسزایی داشته باشد .

هدف : این مطالعه به منظور بررسی میزان فراوانی عفونت هلیکوباکترپیلوری در بیماران مبتلا به آسم مراجعه کننده به درمانگاههای داخلی بیمارستان بوعلی و مقایسه آن با گروه کنترل که علائم آسم را نداشته اند در طی سالهای 89-88 انجام شده است. روش مطالعه : این مطالعه به صورت یک بررسی مشاهده ای (observational) و به صورت توصیفی - تحلیلی (descriptive-analytical) مقطعی (cross-sectional) انجام شده است. حجم نمونه مورد بررسی شامل 60 نفر بود که طی سالهای 88 و 89 به درمانگاههای داخلی بیمارستان بوعلی مراجعه کردند که شامل دو گروه بودند که یک گروه بر اساس اسپیرومتری و سوابق بالینی شناخته شده مبتلا به آسم بودندو یک گروه هیچ گونه مشکل تنفسی از جمله آسم نداشتند. یافته ها: 12 نفر (40 درصد) در گروه مورد و 13 نفر (3/43 درصد) در گروه شاهد بر اساس آزمون سرولوژی دچار عفونت هلیکوباکترپیلوری بودند که اختلاف آماری معنادای را بین دو گروه نشاه نمی داد (p=0.793). هیچ یک از فاکتورهای مدت بیماری آسم، جنسیت، شغل، علائم بالینی شامل درد شکم، تهوع، نفخ، سیری زودرس، بی اشتهایی، پری شکم تأثیری بر مثبت بودن عفونت هلیکوباکتر پیلوری نداشتند (p>0.05). نتیجه گیری : در مجموع بر اساس یافته های حاصل از این مطالعه و مقایسه آنها با سایر مطالعات انجام شده در این زمینه چنین استنباط می شود که هنوز به انجام مطالعات بیشتری جهت دستیابی به نتایج قطعی در مورد ارتباط آسم و عفونت هلیکوباکتر پیلوری وجود دارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.