تمایز بین معلمان انگلیسی زبان بومی و غیر بومی همیشه ایجاد بحث نموده است. با این وجود دیدگاه سنتی اینگونه بود که معلمعان بومی بهترین گزینه برای تدریس زبان انگلیسی می باشد. این گونه به نظر می رسد که نقش معلمعان انگلیسی زبان غیر بومی در طی چند دهه اخیر پر رنگ تر شده است. و این موضوع به دلیل رشد انگلیسی به عنوان یک زبان بین الملی می باشد (تاد و ناپونیا، 2009) از سوی دیگر، باتوجه به تجربه ی محقق، حضور معلمان انگلیسی بومی در ایران این سوال را مطرح کرده است که نظر زبان آموزان نسبت به روش تدریس این معلمان چیست؟ برای یافتن پاسخ این سوال 225 زبان آموز در سطوح متوسط و بالاتر از متوسط از آموزشهای زبان کرج و تهران انتخاب شدند. دیدگاه زبان آموزان با استفاده از یک پرسشنامه 30 گزینه ای و همچنین مصاحبه با آنها بررسی شد. پس از آنالیز داده های جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و کمی، نتایج نشان داده که زبان آموزان معلمان بومی را در زمینه تدریس مهارت های شنیداری، گفتاری و نوشتاری نسبت به معلمان غیر بومی ترجیع دادند. در زمینه تدریس مهارت خواندن برخی زبان آموزان معلمان بومی را و برخی دیگر معلمان غیر بومی را ترجیع می دادند علاوه بر آن دیدگاه زبان آموزان نسبت به روش تدریس گرامر، تلفظ و فرهنگ نیز بررسی شد و نتایج حاکی از آن بود که زبان آموزان در زمینه تدریس گرامر معلمان غیر بومی را ترجیح دادند. اما در خصوص تدریس مسائل فرهنگی آنها معلمان بومی را بهتر می دانستند. جزیئات نتایج بررسی شده در خصوص دیدگاه زبان آموزان نسبت به معلمان انگلیسی زبان بومی و غیر بومی و نحوه تدریس آنها بیشتر مورد بحث خواهد بود.