مقدمه:کورکومین که ماده ای زردرنگ در زردچوبه می باشد، که داراای فعالیت آنتی اکسیداتیو است و اثرات مفیدی در درمان سرطان، بیماری کبدی ، قلبی ، ریوی دارد و همچنین اثرات ضد انعقادی و ضد التهابی نیز برای این دارو کشف کرده اند. این دارو اثرات کاردیو پروتکتیو نیز دارد . در این مطالعه به بررسی اثر کورکومین برروی عملکرد بطن چپ در بیماران دیالیزی پرداختیم. روش ها: این مطالعه یک کارازمایی بالینی دو سو کور بود که در میان 35 بیمار مبتلا به نارسایی کلیوی تحت دیالیز مراجعه کننده به بیمارستان بقیه الله (عج) انجام گرفت. بیماران به دو گروه کروکومین (20) و گروه کنترل (15 نفر) تقسیم شدند.که گروه کورکومین به مدت شش هفته داروی کورکومین را با دوز 500 میلی گرم هر 8 ساعت دریافت کردند (1500میلی گرم در روز). گروه کنترل داروی پلاسبو (دارو نما) را با همان دوز و به مدت شش هفته دریافت کردند.قبل از شروع دارو و بعد از هفته ششم بیماران تحت اکوکاردیوگرافی قرارگرفتند وejection fraction که نمایانگر عملکرد بطن چپ است و سایز بطن چپ در هر دو گروه اندازه گیری شد. یافته ها: میانگین سنی بیماران گروه کورکومین 13.35 ± 44.15 سال و میانگین سنی بیماران گروه پلاسبو 6.17 ± 45.33 سال بود. در مجموع 22 نفر از بیماران مذکر و 13 نفر مونث بودند. بیماران دو گروه از نظر متغیر های دموگرافیک (سن و جنس و توده بدنی و ...) اختلاف معناداری نداشتند. کسر تخلیه بطن چپ (ef) بر اساس حجم در گروه کورکومین از 7.06 ± 50.65 درصد به 6.84 ± 51.55 درصدتغییر یافت )0.130(p= در گروه پلاسیبو نیز افزایش آن معنادار نبود. همچنین کسر تخلیه بطن چپ بر اساس دیامتر در گروه کورکومین از 3.84 ± 51.85 درصد به 3.55 ± 52.45 درصد تغییر یافت که) 0.112 (p= بود و در گروه پلاسیبو نیز تغییر معناداری دیده نشد. میانگینef هم بر اساس حجم هم براساس دیامتر در قبل و پس از مداخله بین دو گروه اختلاف معنی داری نداشت. هم چنین میانگین فشار شریان ریوی (pap) در هر دوگروه بعد از تجویز دارو تغییر معنی داری نداشته است(0.05p>). نتیجه گیری: تجویز کورکومین در بیماران دیالیزی تاثیر مثبتی در افزایشef و عملکرد بطن چپ نداشت. تصمیم گیری دقیقتر در این باره نیازمند انجام مطالعات بیشتر است. واژگان کلیدی: کورکومین ،کسر تخلیه بطن چپ، دیالیز.

بیوسورفکتانتها گروهی از مولکولهای فعال کننده سطحی با ساختار بسیار متنوع هستند. این ترکیبات، مولکولهایی دوگانه دوست هستند که امکان تشکیل میسل در حد فاصل دو فاز با قطبیت متفاوت را دارا می باشند. این ویژگی آنها را قادر به کاهش کشش سطحی و بین سطحی مایعات و تشکیل میکروامولسیون کرده و در نهایت باعث انحلال هیدروکربنها در آب می شوند. بیوسورفکتانت ها که به صورت خارج سلولی یا سطح سلولی ترشح می شود. دارای دو بخش هیدوفوب(آب گریز) و هیدروفیل(آب دوست) هستند بخش هیدروفیل شامل یک کربوهیدرات، یک آمینواسید، یک پپتید حلقوی، یک فسفات، ...است. میکروارگانیسمهای تولیدکننده بیوسورفکتانت در بیشتر محیطهای خاکی و آبی یافت شده اند. شاخص ترین باکتری های تولیدکننده بیوسورفکتانت، عبارت اند از سودوموناس آئروجینواز، کورینه باکتریوم نوکاردیا، رودوکوکوس، باسیلوس سابتیلیس، باسیلوس لیکنیفرمیس و آرتروباکتر و از قارچها می توان به تورولوپسیس و کاندیدا اشاره کرد. بیوسورفکتانت هاکاربردهای زیادی دارند. از جمله در صنایع نفت، در سولفورزدایی از نفت خام، پاکسازی محیط زیست از فلزات سنگین، در صنایع غذایی، در صنایع بهداشتی و آرایشی، پاکسازی آلودگی نفتی، در صنعت پزشکی –داروسازی کاربرد دارند. در این تحقیق به منظور تولید بهینه بیوسورفکتانت توسط باکتری bacillus sp bs2 از نرم افزارکامپیوتری تاگوچی جهت طراحی آزمایش استفاده شد. اثر فاکتورهای دما، غلظت منبع کربن (مخلوط روغن زیتون و نفت خام)، و غلظت منبع فسفات بر میزان تولید بیوسورفکتانت در هر آزمایش بررسی شد و در نهایت درصد تولید را توسط اندازه گیری کشش سطحی و تست امولسیفیکاسیون سنجش شد. این نتایج به کمک برنامه کامپیوتری 4-qualitek مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و اثرات مربوط به هرسطح محاسبه شد. طی تحلیل آزمایشها این سویه با احراز شرایط بهینه ی رشد بدست آمده، یعنی دمای 37، غلظت کربن 2% و غلظت فسفات 4/0 در لیترضریب امولسیون تا 78 /63 % و میزان کاهش کشش سطحی mn/m32/20 است. بیشترین تأثیر مربوط به اثر متقابل کربن در فسفات داشته است و دما بیشترین تأثیر رادر رابطه با دیگر شاخص های داشته است. می توان نتیجه گیری کرد که این باکتری گزینه مناسبی برای تولید بیوسورفکتانت می باشد. با توجه به میزان بالای امولسیون گونه ای مناسب برای تولید بیوسورفکتانت است.

چکیده ندارد.