مقدمه:نئوپلازی داخل اپیتلیالی یک نوع تغییر پیش سرطانی وسرطان سرویکس یک نئوپلاسم بدخیم بامنشأ سلولهای گردن رحم میباشد و در مراحل اولیه می تواند بدون علامت باشند.این ضایعات توسط تیپهای خاصی از hpvایجاد میگردند.انجام برنامه های غربالگری توانسته است شیوع وبروز آنها را تا حدودی کاهش دهد. تشخیص زود هنگام آنها می تواند در پیش آگهی بیماران نقش به سزایی داشته باشد. لذا در صدد برآمدیم فراوانی نسبی نئوپلازی داخل اپیتلیالی وسرطان گردن رحم را در میان جمعیت بیمارانی که تحت هیسترکتومی،کورتاژ و بیوپسی سرویکس قرار گرفته اند مورد بررسی قرار دهیم. مواد و روش ها: ابتدا با مراجعه به بخش پاتولوژی بیمارستان شهید صدوقی شهر یزد 600 پرونده بیمارانی که در سال های 1391-1386 تحت هیسترکتومی،کورتاژ و بیوپسی سرویکس قرار گرفته بودند، مورد بررسی قرار گرفت . سپس کلیه اطلاعات جمع آوری شده ، در محیط نرم افزار spss version 17 وارد کامپیوتر شد. جداول وشاخص های مورد نیاز تهیه و جهت مقایسات آماری از آزمون های t-test ، chi-square و fisher exact استفاده گردید. نتایج: در این تحقیق که به روش case series انجام شد تعداد کل نمونه ها 600 نفر بود که در میان آنها 45نفر دارای دیسپلازی و 68 نفر دارای سرطان سرویکس بودند. افراد تحت بررسی در محدوده ی سنی 87-18سال بودند که مینیمم سنی سرطان سرویکس20 سال و ماکزیمم سنی 85 سال بود.مبتلایان به نئوپلاری داخل اپیتلیالی سرویکس در محدوده سنی 77-28 بودند.با توجه به آزمون chi-square و p.value بدست آمده نئوپلازی داخل اپیتلیالی در گروه سنی 49-40 سال وسرطان سرویکس در گروه سنی 87-60 سال شایع تر بود. نتیجه گیری: فراوانی نسبی نئوپلازی داخل اپیتلیالی وسرطان گردن رحم در شهر ما تا حدودی کم تر ازگزارشات جهانی است.ولی به نظر می رسد فراوانی آدنوکارسینوم سرویکس در حال افزایش بوده که بیشتر در جمعیت جوان مشاهده می گردد. واژگان کلیدی: نئوپلازی داخل اپیتلیالی،سرطان سرویکس،بیوپسی،آدنوکارسینوم