چکیده تدبر در قرآن به عنوان بهترین شیوه استفاده از کتاب آسمانی اسلام و برداشت از آیات الهی، روشی اصیل و ریشه دار در سنت معصومین(علیهمالسلام) میباشد. امری همگانی و عمومی که انسان را در فهم و دستیابی حقایق قرآنی و ظهور آنها در زندگانی او مساعدت مینماید. متأسفانه علی رغم اهمیت و جایگاه تدبر در قرآن سالها بود که این امر کمتر مورد توجه و عنایت علمای اسلامی واقع شده بود تا اینکه فردی از سلاله پاک پیامبر(صلیاللهعلیهوالهوسلم) اقدام به احیای این عمل نمود. علامه طباطبائی(ره) با الگو گرفتن از سبک تدبری معصومین(علیهمالسلام) در تفسیر گرانقدر المیزان احیاگر سبکی شد که در سالهای متمادی کمتر مورد توجه واقع شده بود. این تحقیق که در سه فصل تنظیم شده، در پی آن است که با معرفی روشهای تدبری علامه طباطبایی(ره) به بررسی و تحلیل موضوع تدبر در قرآن از منظر او بپردازد. فصل اول که با عنوان کلیات به بررسی معانی لغوی و اصطلاحی واژه تدبر و دیگر واژگان نزدیک به آن و نیز به بررسی آراء و نظرات علمای امامیه و اهل سنت در مورد تدبر در قرآن و بیان تفاوتهای دیدگاه علامه طباطبایی(ره) اختصاص دارد. فصل دوم پایان نامه پیرامون جایگاه و اهمیت تدبر در قرآن در منظر علامه طباطبایی(ره) است که در بر گیرنده مطالبی همچون شرایط و لوازم تدبر، موانع تدبر در قرآن و نتایج تدبر در قرآن میباشد. در فصل سوم که در واقع اصلیترین بخش این تحقیق میباشد، نگارنده با اشاره به سه محور اساسی، استفاده از آیات متناظر، استفاده از سیاق آیات و کشف موضوعات خاص هر سوره به معرفی روشها و شیوههای تدبر در قرآن از دیدگاه علامه طباطبایی(ره) پرداخته است. واژگان کلیدی: تدبر، تفسیر، تفکر، علامه طباطبایی(ره)

چکیده از آنجا که در نظام تعلیم و تربیت اسلامی شناخت اسوهها و روش آنها در هدایت و تربیت مردم از جایگاه ویژهای برخوردار است و قرآن کریم حضرت ابراهیم (ع) را اسوه و الگوی مسلمانان معرفی کرده است تحقیق حاضر با هدف شناخت و معرفی ایشان و شیوههای تربیتی که در هدایت مخاطبان خود به کاربردهاند در یک مقدمه و پنج فصل ارائه شده است: فصل اول با عنوان “کلیات“ به جایگاه داستان حضرت ابراهیم (ع) در میان عرب پرداخته و در ضمن مقایسهای اجمالی نیز با قصه ایشان در تورات و انجیل صورت گرفته است. فصل دوم با عنوان اوصاف حضرت ابراهیم (ع) در قرآن کریم به تبیین شخصیت ایشان اختصاص یافته و با تبیین نوزده صفت, مشخص شد که دو صفت “ حلم“ و “صدق“ بیشترین نمود را در جریان رسالت ایشان داشته است. فصل سوم به اصول تربیتی که حضرت ابراهیم (ع) در جریان دعوت مد نظر داشتهاند اشاره دارد از جمله مهمترین این اصول, اصل تشویق, تنبیه و تدریج میباشد. در ادامه, در فصل چهارم روشهای تربیتی حضرت ابراهیم (ع) بررسی شده است, مهمترین روشهای به کار گرفته شده توسط ایشان روش پرسش و پاسخ, جدل, ایفای نقش و مشاهده میباشد. و بالاخره فصل پایانی عهدهدار تبیین اهداف تربیتی بیان داستان حضرت ابراهیم (ع) در قرآن کریم است که عبارتند از: بیان سنن الهی, ایجاد امت اسلامی و الگوسازی. سیره و سیرت حضرت ابراهیم (ع) در قرآن کریم میتواند الگوی تمام عیار برای مربیان محترم و متربیان عزیز قرار گیرد و تأسی به ایشان میتواند راهگشای بسیاری از مشکلات در نظام تعلیم و تربیت باشد. کلمات کلیدی: قصص قرآن کریم, حضرت ابراهیم (ع), اصول تربیتی, روشهای تربیتی, اهداف تربیتی.