چکیده تدبر در قرآن به عنوان بهترین شیوه استفاده از کتاب آسمانی اسلام و برداشت از آیات الهی، روشی اصیل و ریشه دار در سنت معصومین(علیهمالسلام) میباشد. امری همگانی و عمومی که انسان را در فهم و دستیابی حقایق قرآنی و ظهور آنها در زندگانی او مساعدت مینماید. متأسفانه علی رغم اهمیت و جایگاه تدبر در قرآن سالها بود که این امر کمتر مورد توجه و عنایت علمای اسلامی واقع شده بود تا اینکه فردی از سلاله پاک پیامبر(صلیاللهعلیهوالهوسلم) اقدام به احیای این عمل نمود. علامه طباطبائی(ره) با الگو گرفتن از سبک تدبری معصومین(علیهمالسلام) در تفسیر گرانقدر المیزان احیاگر سبکی شد که در سالهای متمادی کمتر مورد توجه واقع شده بود. این تحقیق که در سه فصل تنظیم شده، در پی آن است که با معرفی روشهای تدبری علامه طباطبایی(ره) به بررسی و تحلیل موضوع تدبر در قرآن از منظر او بپردازد. فصل اول که با عنوان کلیات به بررسی معانی لغوی و اصطلاحی واژه تدبر و دیگر واژگان نزدیک به آن و نیز به بررسی آراء و نظرات علمای امامیه و اهل سنت در مورد تدبر در قرآن و بیان تفاوتهای دیدگاه علامه طباطبایی(ره) اختصاص دارد. فصل دوم پایان نامه پیرامون جایگاه و اهمیت تدبر در قرآن در منظر علامه طباطبایی(ره) است که در بر گیرنده مطالبی همچون شرایط و لوازم تدبر، موانع تدبر در قرآن و نتایج تدبر در قرآن میباشد. در فصل سوم که در واقع اصلیترین بخش این تحقیق میباشد، نگارنده با اشاره به سه محور اساسی، استفاده از آیات متناظر، استفاده از سیاق آیات و کشف موضوعات خاص هر سوره به معرفی روشها و شیوههای تدبر در قرآن از دیدگاه علامه طباطبایی(ره) پرداخته است. واژگان کلیدی: تدبر، تفسیر، تفکر، علامه طباطبایی(ره)