مقدمه : سقط جنین شایع ترین عارضه حاملگی بوده و بیشترین علت از دست رفتن حاملگی هاست .سقط می تواند خود بخودی یا القایی باشد . این مطالعه به علت اهمیت آگاهی از جنبه های مختلف سقط خودبه خودی و برخی علل احتمالی آن، صورت گرفته است. روش کار : در این مطالعه توصیفی- مقطعی تعداد 517 مورد پرونده مربوط به سقط خود به خودی در طی دو سال 80 و 81 در بیمارستان ولی عصر(عج) زنجان به صورت سرشماری انتخاب و با تهیه پرسشنامه ای اطلاعات لازم از داخل پرونده ها استخراج و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت . نتایج : در این مطالعه شایع ترین نوع سقط های خودبه خودی، سقط ناقص بود (6/71%). بیشترین تعداد سقط ها در گروه سنی 29-25 سال بوده ( 5/29%) و کم ترین تعداد در گروه سنی 19-15 سال دیده شد (4/39%) و حدود 7/47% از سقط ها بین 12-8 هفته حاملگی ایجاد شده بود. تعداد سقط ها در پاریته 1 و بالاتر بیشتر از نولی پارها بوده (55%) وهمچنین تعداد سقط ها در گراویته 2 و بالاتر ، بیشتر از پرایمی گراوید ها بود (8/63%) . با افزایش پاریته و گراویته و همچنین همراهی خونریزی با درد و کرامپ رحمی، احتمال سقط شدن جنین در بیماران حامله یا دچار خونریزی واژینال افزایش داشت(p = 0/000 ) . با افزایش تعداد روزهای بستری بیماران با تهدید به سقط، احتمال سقط شدن جنین کاهش نشان می داد. نتیجه گیری : در مطالعه ما بر خلاف آنچه که در منابع گفته شده است شایع ترین نوع سقط ها ، سقط ناقص بود و بیشترین فراوانی سقط ها مربوط به گروه سنی 29-25 سال بود. مشابه با یافته های سایر مطالعات بیشترین تعداد سقط ها در کمتر از دوازده هفته حاملگی اتفاق افتاده بود. همچنین در این بررسی دیده شد که ریسک سقط شدن جنین در بین زنان مراجعه کننده به علت خونریزی واژینال با افزایش پاریته و گراویته افزایش می یابد . توصیه می شود مراقبت های پری ناتال دقیق همراه با راهنمایی های کافی برای زنان در معرض خطر از جمله زنان با خونریزی واژینال به ویژه با پارتیه و گراویته بالا ارائه شود. واژه های کلیدی : سقط خود به خودی – خونریزی واژینال