روشهای طراحی مقاوم در برابر زلزله، در اکثر کشورهای پیشرفته دنیا در حال تغییر می باشد. خرابی بیش از حد انتظار زلزله های اخیر کشورهای پیشرفته مانند ایالات متحده ژاپن، و ضعف روشهای فعلی آیین نامه های در برآورده کردن اهداف طراحی مقاوم در برابر زلزله را روشن ساخته است. به منظور بر طرف ساختن کاستیهای روشهای موجود، روش طراحی عملکردی ‏‎(performance based design)‎‏ توسط محققین معرفی و توصیه شده است. از آنجایی که با کمک روشها می توان برداشت دقیق و مناسبی از عملکرد سازه و تک تک اعضای آن تحت بار زلزله بدست آورد، آیین نامه های مقاوم سازی ساختمانها در برابر زلزله در سالهای اخیر از این روشها استقبال بسیار نموده اند و موجبات گسترش و استفاده از این روشها در طراحی ساختمانهای جدید را نیز فراهم آورده اند. امروزه روشهای متعددی تحت نام روش طراحی عملکردی توسط محققین ارائه شده است که در این پایان نامه از روش معتبر و پذیرفته شده منحنی ظرفیت ‏‎(capacity curve method)‎‏ استفاده شده است. در جریان این پایان نامه ابتدا سیستم مناسب سازه ای برای یک ساختمان یک طبقه طبق روش طراحی عملکردی انتخاب شده و با انجام آزمایش بر روی نمونه های سه بعدی رفتار واقعی ساختمان با رفتار پیش بینی شده توسط مطالعات نظری مقایسه شده است. نتایج بدست آمده حاکی از برتری سیستم قاب مهاربندی هستی نسبت به دیگر گزینه های ممکن می باشد. سختی و مقاومت بدست آمده از آزمایش کمتر از مدل واقعی بدست آمده است.دلیل این امر خروج از مرکزیت اعضای مهاربندی نسبت به صفحات اتصال و ایجاد لنگرهای ناخواسته در اعضای محوری می ابدش. همچنین مشاهده گردید که با سخت کردن اتصالات چنین سازه هایی می توان شکست اعضا را تا رسیدن به ظرفیت مقاطع به تعویق انداخت.