جمع شدن رسوبات بر روی سطوح مبدلهای حرارتی و خوردگی آنها یکی از مشکلات رایج در عملکرد سیستمهای خنک کننده آب بسیاری از صنایع می باشد. در طی 30 سال گذشته پیشرفتهای تکنولوژیکی در تولید پلیمرهای مناسب که در سیستمهای خنک کننده آب کاربرد دارند، توانایی برنامه عملیاتی برای کنترل موثر و اقتصادی تر رسوبات معدنی، رسوبات بیولوژیکی و خوردگی رد سیستمهای خنک کننده آب گردشی باز و بسته را بهبود بخشیده است.در این تحقیق عملکرد سه ممانعت کننده پلیمری در مقایسه با یک ممانعت کننده آلی در جلوگیری از تشکیل رسوبات کربنات، سولفات و فسفات کلسیم در سیستم خنک کننده آب بررسی و مقدار بهینه ممانعت کننده ها برای جلوگیری از تشکیل رسوب تعیین شد. همچنین تاثیر پارامترهای فرایند از جمله دما و ‏‎ph‎‏ بر روی توانایی این ممانعت کننده ها در جلوگیری از رسوب بررسی گردید. تحقیقات انجام شده شاهد این مطلب است که راندمان ممانعت کنندگی با افزایش ‏‎ph‎ و دما در یک غلظت ثابت از ممانعت کننده کاهش می یابد.همچنین توسط یک سیستم خنک کننده پایلوت تمایل به خوردگی و رسوب گذاری یک نمونه آب خنک کننده در حضور این ممانعت کننده ها با ارزیابی اندیس لانگلیر ‏‎(lsi)‎‏ و اندیس پایداری رایزنر ‏‎(ri)‎‏ و انیس پوکوریوس ‏‎(psi)‎‏ مورد بررسی قرار گرفت.خاصیت ممانعت از خوردگی، ممانعت کننده های رسوب به تنهایی و نیز در ترکیب با روی و تولید تری آزول ‏‎(tta) در کنترل نمونه های فولادی و برنجی ارزیابی گردید. یافته های این تحقیق به انتخاب پلیمر مناسب در برنامه های عملیات خنک کننده آب کمک می کند.در این تحقیق همچنین تاثیر ترکیبات تری آزول و ممانعت کننده پایه مولیبدات در کنترل خوردگی مس و برنج ارزیابی شد. اثر اختلاط تری آزل ها با ممانعت کننده پایه مولیبدات، اثر ‏‎ph‎‏ و دما بر راندمان بازدارندگی ممانعت کننده ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بیانگر این مطلب است که هر سه ممانعت کننده موثر می باشند و ترکیب تری آزول با مولیبدات در کنترل خوردگی موثرتر می باشند.