آیا مخالفت کردن با هر موضوعی از جمله مخالفت با حاکمیت یک جرم است و باید سرزنش شود؟ و یا مخالفت کردن و اختلاف نظر مردمان کره خاکی یک امر طبیعی است و از لوازم انسان بودن انسان است؟ قطعا پاسخ ما تایید گزینه دوم است. اختلاف نظر یک امر طبیعی است و نفس اختلاف نظر و مخالفت کردن نباید جرم تلقی شود. آنچه مهم است اینکه هم موافقان و هم مخالفان یک نظام، اعلام موافقت و مخالفتشان باید در چارچوب قانون و با ابزارهای مسالمت آمیز ابراز گردد. هم سیره امام علی (علیه السلام) و هم قانون اساسی جمهوری اسلامی نشان دهنده آن هستند که مخالفان دولت از حقوقی برخوردارند مثل حق تشیکل حزب داشتن مطبوعات و حق ازادی بیان و شرکت فعالانه در اداره امور عمومی. و سلب هر کدام از این حقوق از جانب نظام. عملی برخلاف قانون اساسی است. همانگونه که متمسک شدن مخالفان نظام به ابزارهای خشونت آمیز نیز عملی برخلاف قانون اساسی است. مخالفان دولت در انجام مخالفت خود در چهارچوب قانون عادلانه و بطور مسالمت آمیز هم ذیحق هستند و هم از حقوقی بهره مند و حتی اگر متهم به انجام جرمی شوند رسیدگی به اتهام آنها نیز آنان را از یک سری دیگر از حقوق محروم نمی سازد مثل حق رسیدگی به جرم آنها در یک دادگاه علنی با حضور هیات منصفه. و پس از اثبات جرم آنان نیز چون مجرم سیاسی هستند و ماهیتا با مجرمان عادی تفاوت دارند. در کمیت و کیفیت کیفر آنها نیز با مجرمان عادی تفاوتهایی دارند. بر این مساله هم قانون موضوعه و هم سیره امام علی (علیه السلام) گواهی داد.