در این مطالعه با استفاده از مدل کیفی دینامیکی ‏‎epanet‎‏ ، اثر دما بر روی میزان زوال کلر در شبکه توزیع شهر بهارستان و ضرایب سینتیکی زوال کلرتوسط حجم آب و دیواره لوله بررسی شده است. با اندازه گیری تغییرات دمای آب در دو فصل گرم و سرد سال (تابستان و زمستان) و اندازه گیری غلظت کلر در این دو فصل از شبکه توزیع آب بهارستان ضرایب سینتیکی زوال کلر بدست آمد. به طوری که ضریب واکنش درجه اول برای زوال کلر توسط حجم آب ‏‎-0/533‎‏ و ‏‎-0/207‎‏ بر روز و ضریب زوال کلر توسط دیواره لوله با واکنش درجه صفر برابر ‏‎-3‎‏ و ‏‎-2‎‏ میلیگرم بر متر مربع در روز به ترتیب برای تابستان و زمستان بدست آمد. بر اساس این نتایج زوال کلر در فصل تابستان 5/2 برابر فصل زمستان توسط حجم آب می باشد. ولی مصرف کلر توسط دیواره لوله در این دو فصل به علت نوبودن شبکه توزیع و جنس لوله ( پلی اتیلن) کم و نزدیک به صفر می باشد. در این مطالعه نتایج حاصل از مدل و اندازه گیری شده در فیلد با ضریب همبستگی ‏‎r=0/367 , r=0/971‎‏ به ترتیب برای فصل تابستان و زمستان با انجام آزمون فرض صفر در سطح ‏‎0/01‎‏ معنی دار بود.

سیانور در بسیاری از صنایع بزرگ از قبیل فولاد سازی ، شیمیایی ، پتروشیمی ،نظامی و غیره و یا مصرف می گردد. تصفیه بیولوژیکی فاضلابهای صنعتی به دلیل تغییرات گسترده در میزان دبی و خصوصیات این فاضلابها در مقایسه با فاضلابهای خانگی مشکلتر است بررسی منابع موجود نشان داد که اطلاعات کمی در زمینه اثرات سیانور روی پارامترهایی بیو سنیتیکی فاضلابهای سیانوری وجود ندارد. اهداف این بررسی عبارتند از : 1) تعیین اثرات سیانور روی پارامترهای بیوسنیتیکی 2) تعیین میکرو ارگانیزمهای مقاوم به سیانور و تجزیه کننده آن. در این بررسی از دو نوع فاضلاب ساختگی و واقعی استفاده شد. بررسیها نشان داد که حذف بیولوژیکی مهمترین مکانیزم حذف سیانور از فاضلاب سیانوری می باشد و سیانور در شرایط مناسب ابتدا به امونیاک و در مرحله بعد به نیترات تبدیل می شود. مطالعات در راکتور با جریان منقطع نشان داد که حذف سیانور از یک واکنش درجه اول پیروی می کند و ثابت سرعت آن در گستره 092/0 - 038/0 در ساعت تغییر می کند. نتایج آزمایشات اولیه نشان داد که پارامترهای بیوسنتیکی ‏‎k ,k*s , y ,k*d‎‏ حذف سیانور به ترتیب در گستره 4/0 - 2/0 در روز ، 200-100 میلی گرم در لیتر 110 - 44 میلی گرم بر میلی گرم و 7/0 - 4/0 در روز تغییر می کند. بر اساس آزمایشات میکروبیولوژیکی مشخص گردید که باکتریهای سودومونا باسیلوس و تک یاخته هایی شبیه کازچزیم ، اسیلاتوریا، کلرلا و اوپرکولاریا نسبت به سیانور مقاوم بوده و قادرند سیانور را تجزیه نمایند.