زمین لرزه یکی از پدیده هایی است که در صورت وقوع آن صدمات و خسارات بسیار شدیدی را می تواند به سازه های موجود خصوصاً سازه های ساحلی را فراهم آورد.. یکی از دیوارهای ساحلی موجود دیوارساحلی بلوکی گوژپشتی می باشد که به علت شیب منفی که در پشت خود دارا می باشد باعث می شود که فشار خاک موجود در پشت ریز بر اثر ارتعاشات دینامیکی را به شدت کاهش می دهد. در این پروژه رفتار لرزه ای دیوارساحلی بلوکی گوژپشتی با ستفاده از نرم افزار plaxis بررسی شد. هندسه و ابعاد مدل در نظرگرفته شده برای دو تیپ دیوار ساحلی که یک نوع آن به صورت مطالعه موردی روی اسکله بلوکی بندر پتروشیمی پارس واقع در عسلویه بوشهر می باشد مشابه با موارد واقعی و یا پژوهش های دیگر محقق در نظر گرفته شده است. نوع تحلیل کرنش صفحه ای و در شرایط زهکشی نشده می باشد. مدل رفتاری خاکها مدل الاستوپلاستیک کامل با معیار موهر – کولمب در نظرگرفته شده است. مرزهای جاذب انرژی نیز در طرفین توده خاک به منظور ارضای شرایط جذب انرژی ناشی از امواج فشاری و برشی در مدل استفاده شده است. . با توجه به اینکه اندرکنش خاک و دیوار اثر مهمی بر رفتار دیوار دارد بین تمامی بلوک ها و پشت ریز و بلوک و بلوک تحتانی و بستر از المانinterface استفاده شده است. دیواربلوکی گوژپشتی با افزایش زاویه اصطکاک داخلی خاکریز و وزن مخصوص بتن تغییر مکان کاهش و با افزایش وزن مخصوص خاکریز مدول الاستیسیته خاکریز و حداکثر دامنه شتاب ارتعاش تغییر مکان دیوار افزایش می یابد. همچنین در بررسی ها نشان داده شد که نشست خاکریز پشت اسکله های مدول شده حداکثر نشست در فاصله دورتر از دیوار اتفاق می افتد که می تواند برای تأسیسات و امکانات بندرگاهی نزدیک دیوار بسیار مهم و امنیت آن را تضمین کند. کلید واژه: دیوار ساحلی بلوکی گوژپشتی، تحلیل عددی plaxis، مود غالب حرکت، اندرکنش، پشت ریز

تحقیقات گسترده بر روی توزیع آسیب های ناشی از زلزله در مناطق مختلف نشان می دهد که اثرات شرایط زمین شناسی و ژئوتکنیکی ساختگاه در مناطق آبرفتی بیشتر می باشد. بر این اساس، ساختگاه بابل به عنوان مطالعه موردی که از خاک های آبرفتی ریزدانه اشباع تشکیل شده، می تواند در هنگام رخداد زلزله، تاثیر قابل توجهی بر پارامترهای لرزه ای طرح داشته باشد. به منظور طراحی مقاوم سازه ها با عدم قطعیت کمتر در گستره طرح (بستر شهر بابل)، پارامترهای مورد نظر با در نظر گرفتن اثرات دینامیکی ساختگاه مورد ارزیابی قرار گرفته است. از این رو، گستره طرح به شبکه های منظم 1×1 کیلومتر تقسیم بندی شده و با ایجاد پروفیل ژئوتکنیکی و دینامیکی، مدل معادل ساختگاه در هر شبکه تعیین گردیده است. در تعیین پروفیل ها از مطالعات زمین شناسی، ژئوتکنیکی، درون گمانه ای و آرایه ای استفاده شده است. بعد از مقایسه و دسته بندی پروفیل های مذکور، 35 مدل معادل ساختگاه انتخاب و بر اساس تحلیل احتمالی خطر لرزه ای، 23 شتابنگاشت مناسب و مقیاس شده برای منطقه به دست آمده است. تحلیل ساختگاه به صورت یک بعدی و با استفاده از نرم افزار deepsoil انجام شده است. نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان می دهد شتاب حداکثر سطح زمین در تمامی مناطق گستره طرح، از شتاب حداکثر سنگ بستر بیشتر می باشد. علاوه بر این، با افزایش دوره بازگشت، پریود غالب آبرفت نیز افزایش می یابد. همچنین با توجه به نزدیکی بین پریود غالب در دوره بازگشت 109 ساله با پریود طبیعی آبرفت، امکان وقوع پدیده تشدید، نسبت به دوره بازگشت های دیگر بیشتر می باشد.

تأثیرات بستر دریا تحت بارگذاری لرزه ای یکی از نکات مهمی است که پایداری لوله های موجود در زیر دریا را تحت تأثیرات قرار می دهد. در طول بارگذاری لرزه ای به دلیل افزایش فشار آب منفذی و در نتیجه پدیده ی روانگرایی و نیروی برکنش، امکان صدمه رسیدن به خط لوله وجود دارد. تا به حال مطالعات آزمایشگاهی زیادی درباره سازوکار شناوری و روانگرایی و همچنین تکنیک های برای کاهش این دو رخ داد صورت گرفته ولی کارهای عددی محدودی برای شناسایی تأثیرات پارامترهای خاک و شرایط محل انجام پذیرفته است. معرفی سازه دو بعدی مانند خط لوله ی دریایی در قالب یک مسئله ی یک بعدی امکان پذیر نیست. در این مطالعه از روش حجم کنترل بر اساس اجزای محدود cvfem و روش مستقل از شبکه rbf-dq برای تعیین روانگرایی بستر دریا در اطراف خط لوله ی مدفون استفاده شده است تا تأثیر پارامتر های لوله نظیر قطر، عمق دفن و مایع درون لوله و پارامترهای خاک نظیر، مدول الاستیسیته، ضریب نفوذپذیری، نسبت پواسون بر روی پدیده ی روانگرایی نشان داده شود. سپس تأثیر ترانشه بر کاهش پتانسیل روانگرایی مورد بررسی قرار می گیرد و به کمک روش شبکه ی عصبی مصنوعی سعی به پیش بینی پتانسیل روانگرایی بر حسب مکان ترانشه می شود و در نهایت به کمک روش بهینه سازی دسته پرندگان، عمق بهینه ی ترانشه محاسبه می گردد.نتایج حاصله نشان می دهد پتانسیل روانگرایی بستر حاوی لوله ی گاز بیش از لوله ی نفت می باشد. همچنین افزایش پارامتر های خاک نظیر نسبت پواسون، مدول الاستیسیته و ضریب نفوذپذیری موجب کاهش پتانسیل روانگرایی بستر می گردد. علاوه بر این افزایش نفوذپذیری ترانشه نقش به سزایی در کاهش پتانسیل روانگرایی بستر در نزدیکی لوله دارد. تاثیرات عمق دفن و قطر لوله بر پتانسیل روانگرایی بستر پیچیده می باشد و موجب افزایش و کاهش پتانسیل روانگرایی خاک پیرامون لوله در نواحی خاصی می گردد. همچنین وجود لوله موجب تغییرات پتانسیل روانگرایی بستر در نزدیکی خود می گردد و با افزایش فاصله این تاثیر کاهش می یابد. با افزایش عمق دفن ترانشه از میزان پتانسیل روانگرایی کاسته می شود، اما بعد از عبور از یک عمق بهینه، پتانسیل روانگرایی در زیر لوله افزایش می یابد. رابطه ی بین مکان بهینه ی ترانشه و عمق دفن لوله تقریباً خطی می باشد. همچنین کمینه پتانسیل روانگرایی در زیر لوله زمانی اتفاق می افتد که ترانشه در زیر لوله واقع شده باشد.

تثبیت خاک با اضافه نمودن موادی همچون سیمان، آهک، قیر و غیره از دیرباز یکی از روش های موثر در بهبود خواص فیزیکی خاک ها بوده است. نانو ذرات از نوین ترین افزودنی هایی می باشند که مطالعاتی در زمینه استفاده از این ذرات در بهبود خصوصیات فیزیکی خاک ها صورت پذیرفته است. در این پژوهش تأثیر نانوسیلیس بر خصوصیات ژئوتکنیکی خاک رس تثبیت شده با سیمان مورد مطالعه قرار گرفته است. درصد سیمان مورد استفاده جهت تثبیت خاک مطابق آیین نامه گروه مهندسین ارتش آمریکا 9 درصد انتخاب گردید. ابتدا از دستگاه اولتراسونیک برای پراکندن نانوسیلیس در آب و آماده سازی نمونه ها استفاده گردید. نانوسیلیس به مقدار 1، 5/1، 2 و 3 درصد وزنی سیمان به نمونه ها افزوده شد. به منظور بررسی اثر نانوسیلیس بر خواص خمیری خاک رس به همراه سیمان، آزمایش حدود اتربرگ و جهت بررسی خواص مقاومتی رس تثبیت شده با سیمان، آزمایش های مقاومت فشاری تک محوری و نسبت باربری کالیفرنیا روی نمونه ها انجام شده است. تحلیل نتایج نشان دهنده آن است که مخلوط سیمان و نانوسیلیس، پارامترهای مقاومتی خاک رس را بطور قابل ملاحظه ای بهبود می بخشد و درصد بهینه نانوسیلیس 5/1 درصد وزنی سیمان می باشد. همچنین با استفاده از تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) و تصاویر میکروسکوپ نیروی اتمی (afm)، ریزساختار سطح نمونه های حاوی 0 و 5/1% نانوسیلیس مورد بررسی قرار گرفته و تأثیر نانوسیلیس بر بهبود خصوصیات ژئوتکنیکی خاک رس بهتر بیان گردید.

در سالیان اخیر، شبکه‏ های عصبی مصنوعی با موفقیت برای حل مسائل ژئوتکنیکی مورد استفاده قرار گرفته شده است. شبکه‏ های عصبی مصنوعی در تلاش هستند تا با تقلید از عملکرد مغز و سیستم عصبی انسان، به مدل‏ سازی مسائل پیچیده ژئوتکنیکی که متاثر از طبیعت ناهمسان خاک هستند، بپردازد. آشنایی با مباحث ژئوتکنیکی و معرفی راهکارهای کاهش مخاطرات و خسارات ناشی از وقوع پدیده‏ های ژئوتکنیکی در مناطق مختلف، مهم ‏ترین پیش‏نیاز رسیدن به توسعه پایدار است. به همین جهت، شناخت لایه ‏ها و تعیین سطح آب زیرزمینی بعنوان یکی از مهم‏ ترین و اساسی‏ ترین مراحل شناخت و مقابله با این پدیده‏ ها مطرح است. در این پژوهش لایه‏ های زیرسطحی خاک با استفاده از شبکه‏ های عصبی مصنوعی مورد ارزیابی قرار گرفته است. در حقیقت بررسی ساختار لایه ه‏ای خاک در یک سایت، بسته به وسعت مطالعات، به حفر گمانه‏ ها و انجام آزمایشات متعددی نیاز دارد و این امر خود نیازمند صرف زمان و هزینه زیادی است. با این حال نیز اطلاعاتی از نقاط در فواصل بین گمانه‏ ها در دسترس نبوده و بدست آوردن اطلاعات در این نقاط، عملی مشکل و به میزان محدودی قابل اعتماد خواهد بود. در مدل ارائه شده، ابتدا با استفاده از اطلاعات تعدادی گمانه، شبکه عصبی آموزش داده شد و سپس نتایج حاصل از شبکه با داده‏ های این گمانه ‏ها مورد مقایسه قرار گرفت که تا حد زیادی با یکدیگر مطابقت دارند. شبکه عصبی طراحی شده قادر است تا با دقت بالا 81 درصد لایه‏ بندی خاک را تعیین و شناسایی کند و این توانایی را دارد تا با دادن اطلاعات کافی و آموزش مورد نیاز، رابطه بین ورودی ‏ها و خروجی‏ ها را بدون نیاز به ساختن روابط پیچیده ریاضی، بیابد و برای نقاط دیگر استفاده کند و در نتیجه با شناخت کامل از وضعیت تحت ‏الارضی و پارامترهای کنترل کننده ژئوتکنیکی خاک منطقه مورد مطالعه، می ‏توان عملیات مناسب جهت اجرای پروژه‏ های ژئوتکنیکی را طرح‏ ریزی نمود.

تراکم بالای شهری در عرصه های محدود، اجازه ایجاد پارکینگ و سایر فضاهای خدماتی هم سطح با زمین را نمی دهد و مستلزم گودبرداری های عمیق و احداث پارکینگ های چند طبقه است. در اثر گودبرداری های عمیق در این عرصه ها، ایمنی عمومی به خطر افتاده و شاهد گسیختگی جداره های گودبرداری و بروز خسارت های مالی و جانی به کارگران، مجاورین، عابرین و همچنین محدودیت های ترددی در گذرهای مجاور گود می باشیم، که ریشه آن در افزایش تراکم در عرصه های محدود بدون توجه به حجم پارکینگ و سایر فضاهای خدماتی مورد نیاز و چگونگی تامین آن و همچنین عدم آشنایی کافی طراح و مجری از محدودیت های فنی و حقوقی روش های مختلف گودبرداری و پایدارسازی دیواره های آن می باشد. میخ کوبی خاک یک روش در جای تسلیح خاک می باشد که در دو دهه اخیر در کشور های مختلف جهت پایدارسازی گودبرداری های عمیق و همچنین پایدار سازی شیبهای طبیعی، کاربرد دارد وسیعی پیدا کرده است. اساس این سیستم بر مبنای کاربرد مصالح تسلیح کششی در ناحیه مقاوم خاک می باشد که در فاصله کمی نسبت به یکدیگر قرار گرفته اند. سیستم های میخ کوبی شده قابلیت تحمل بارهای استاتیکی و دینامیکی را دارا می باشد. با توجه به اینکه روش میخ کوبی در سالهای اخیر در تهران و دیگر شهرهای بزرگ ایران برای پایدار سازی جداره های گودبرداری به کار گرفته شده است و به سرعت رو به افزایش می باشد، لزوم بررسی عوامل مختلف تاثیر گذار بر این سیستم از جمله پارامترهای هندسی و مقاومتی و بارگذاری و همچنین تاثیر این پارامترها بر میزان تنش به وجود آمده در میخ ها و خاک بیش از پیش احساس می گردد.

امروزه به منظور بهسازی و مقاوم سازی زمین های سست و بالابردن ظرفیت باربری آن ها روش های گسترده و متنوعی به کار می رود. یکی از روش ها استفاده از ریزشمع است که کاربرد آن به دلایلی نظیر صرفه جویی در زمان، کاهش هزینه های اجرایی، مصالح کمتر، امکان تجهیز و حمل سریعتر وسایل برای اجرای ریزشمع و کنترل نشست ها در حال افزایش است. در یک دید کلی ریزشمع ها، شمع های لوله ای هستند که به وسیله دستگاه شمعکوب در زمین کوبیده شده و توسط دستگاه تزریق دوغاب سیمان با غلظت و فشار معینی طی چندین مرحله تزریق می گردند. در زمین های شمال ایران از جمله بابل که زمین از مقاومت مکانیکی بالایی برخوردار نیست و خاک غالب منطقه را ماسه نرم و رس همراه با لای تشکیل می دهد، امکان ایجاد شالوده ای از نوع معمول برای ساختمان های بلند غیرممکن بوده و در بسیاری از موارد، بهترین گزینه برای پی یا بهسازی آن، اجرای ریزشمع می باشد. هدف اصلی این پژوهش بررسی عملکرد ریزشمع بر خاک بابل می باشد. به منظور بررسی میزان عملکرد ریزشمع های بکار گرفته شده برای خاک بابل در ظرفیت باربری خاک، اطلاعات حـاصل از گمانه های حفر شده در بابل توسط نرم افزار plaxis با در نظر گرفتن اندرکنش خاک-ریزشمع، مدل سازی می شود و مورد آنالیز ظرفیت باربری و نشست در دو حالت وجود و عدم وجود ریزشمع با حضور المان سطح مشترک و بدون آن قرار می گیرد. در نهایت با مقایسه نتایج، اثرات وجود ریزشمع نمایان می گردد.

از دیرباز بشر خاک مسلح را در ساختن سازه های گوناگون بکار گرفته است. امروزه نیز تسلیح خاک به عنوان یک روش موثر و قابل اعتماد برای افزایش مقاومت و پایداری توده های خاکی به کار گرفته می شود. در تحقیقات انجام شده تاکنون رفتار خاک مسلح با الیاف مصنوعی بیشتر مدنظر بوده است و تحقیقات محدودی بر روی خاک مسلح با الیاف طبیعی صورت گرفته است. از آنجا که الیاف طبیعی به وفور در طبیعت یافت می شود و به نظر می رسد در صورت پایدارسازی رفتار آن از نظر اقتصادی گزینه مناسبی به شمار رود در این پژوهش رفتار خاک مسلح با الیاف طبیعی کنف و کاه جو مورد بررسی قرار گرفته است.

چکیده ندارد.

زمین لغزش یک پدیده طبیعی بوده که از دیرباز در زندگی انسان مطرح و بطور جدی آرامش فرد و جامعه را تهدید می کند. تثبیت شیروانیها همواره یکی از اصلی ترین مشکلات مهندسی ژئوتکنیک بشمار می رود.استان مازندران نیز از جمله مناطق لغزه خیز کشور بوده که همه ساله در اثر وقوع لغزشها، خسارات جانی و مالی فراوانی ببار می آید، لذا بررسی و تعیین علل لغزشها در سطح استان و ارائه راهکار مناسب و اقتصادی به منظور تثبیت آنها با درنظر گرفتن شرایط آب و هوایی ، تکتونیکی و زمین شناسی منطقه تحت لغزش ، لازم بنظر می رسید. به همین منظور لغزش منطقه رامسر در غرب ، روستای گلیج خیل در مرکز و روستای شبکلا در شرق استان بصورت آماری و آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفته است . تجزیه و تحلیل انجام شده نشان می دهد که مکانیزم لغزش در اغلب شیروانیهای استان مازندران از نوع لغزش دورانی سطحی بوده و عواملی از قبیل عبور گسلهای فرعی از میان برخی لغزشها، نزدیکی گسلهای اصلی به پاره ای از شیروانیهای لغزشی ، بالا بودن میزان نزولات جوی و جنس خاک مناطق لغزشی از جمله عوامل موثر در ناپایداری شیروانیهای استان مازندران محسوب می گردند. برهمین اساس و طبق آزمایشها و آنالیزهای انجام شده بر روی لغزش روستای شبکلا ، چنین استنباط می گردد که بهترین روش پیشنهادی تثبیت شیروانیهای تحت لغزش در سطح استان، روش زهکشی می باشد.