پژوهش حاضر به روش طولی آینده نگر بر روی 538زن باردار 35-18ساله با سن حاملگی زیر20هفته در فاصله اردیبهشت89تا90صورت گرفت. اطلاعات فردی با استفاده از پرسشنامه جمع آوری شده و شاخص توده بدنی (bmi) افرادبر اساس وزن قبل از بارداری محاسبه گردید. اطلاعات تغذیه ای با استفاده از پرسشنامه استاندارد بسامد مصرف مواد غذایی(ffq) محاسبه گردید. واحد های پژوهشی با توجه به شاخص توده بدنی قبل از بارداری بر اساس گروه بندی استاندارد موسسه پزشکی آمریکا به 4 گروه و بر اساس وزن گیری بارداری به سه گروه تقسیم شدند. نمونه خون در فاصله 20-14هفته بارداری به منظور اندازه گیری سطح سرمی آهن و روی گرفته شد .آنالیز داده ها با استفاده از آزمون های آماری مجذور کای، رگرسیون خطی انجام شد .سطح معنی داریp کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد. نتایج : بروز چاقی در پژوهش حاضر33% می باشد. 9/55% دارای bmi طبیعی، 1/12% لاغر، 2/16%داری اضافه وزن و 8/15% چاق هستند. روندوزن گیری 57/34%افراد کمتراز مقادیر نرمال و6/28% بیشتر از نرمال گزارش گردید.کمبود روی و آهن سرمی به ترتیب در 6/29% و2/16% افراد وجود داشت. میانگین دریافت انرژی، روی و آهن در افراد مورد مطالعه کمتر از مقیاسrda و میانگین دریافت پروتئین و ویتامینb2 در حد rda و بالاتر بود(p?0.05).مقایسه میانگین روی سرمی در4گروه شاخص توده بدنی ابتدای بارداری اختلاف معناداری از نظر آماری نشان داد (p?0.05). بین میانگین روی سرمی در گروه اضافه وزن وگروه لاغر ونیز بین گروه bmiطبیعی وگروه لاغر اختلاف معنی داری از نظر آماری دیده شد(p?0.05). در پژوهش حاضر وضعیت تغذیه ای واحدهای پژوهشی موردمطالعه ازنظر دریافت انرژی،روی وآهن نامطلوب واز نظرپروتئین و ویتامینb2 مطلوب گزارش گردید. سطح سرمی روی در واحدهای پژوهشی لاغر نسبت به سایر واحدهای پژوهشی پایین تر گزارش شد. می توان نتیجه گرفت افراد لاغر نسبت به سایرافراد درخطر بیشتری ازنظر کمبود روی هستند. پژوهش حاضر نشان داد که bmi نقش تعیین کننده ای در افزایش وزن دوران بارداری دارد. در واقع انتظار می رود مادران لاغر نسبت به مادرانی که شاخص توده بدنی بالاتری دارند در دوران بارداری وزن گیری بیشتری داشته باشند تا بتوانند نوزادانی با وزن مناسب بدنیا آورند.

بارداری طول کشیده به بارداری گفته می شود که پس از هفته 42بارداری ادامه پیدا کند. و این بارداری عوارض و خطراتی را برای مادر و نوزاد به همراه دارد.نحوه برخورد با این حاملگی ها در مراکز مختلف و براساس مقالات ، تفاوتهای بسیاری با هم دارد.به این صورت که گاها به این حاملگی ها فرصت داده شده و از طریق انجام تستهای ارزیابی سلامت جنین منتظر زایمان خودبخودی می شوند مگر اینکه اندیکاسیونی برای دخالت در سیر بارداری وجود داشته باشد و در پاره ای از موارد هم دخالت جهت ختم حاملگی از سنین پائین تر بارداری صورت می گیرد. هدف از انتخاب این پایان نامه بررسی عوارض مادری و نوزادی در بارداری های طول کشیده است که به طور قراردادی در این بررسی حاملگی طول کشیده ، سن حاملگی 40هفته و بالاتر از آن در نظر گرفته شده است.همچنین دراین تحقیق عوارض یادشده در سن حاملگی 40هفته تا 41 هفته با موارد بالاتر از 41 هفته مقایسه می شوند.نتایج این بررسی نشان می دهد که با توجه به اینکه ‏‎pvalue‎‏ در کلیه موارد بالاتر از 50/0 بوده ، در هیچیک از موارد ارتباط معناداری بین متغیرها با سن حاملگی مادر در این دو گروه 41-40 هفته دیده نشد.