پاسخ دستگاه اعصاب به تحریکات در زمانهای مختلف به شکل پذیری سیناپسی کوتاه و طولانی مدت وابسته است . هر دو پدیده در میزان کارایی سیناپسی تغییراتی ایجاد می کنند که البته پایداری آنها بسیار متفاوت است . توجیه دقیق عملکرد هر یک از این پدیده ها بستگی به فهم دقیق چگونگی تداخل این دو پدیده دارد. چگونگی تداخل اثر دو پدیده فوق در قشر حرکتی (لایه دوم - پنجم ) و سلول های گرانولار شکنج دندانه ای هیپوکامپ مطالعه شده است . شکل پذیری کوتاه مدت سیناپسی با استفاده از قطاری از پالسها با فرکانس گاما قبل و بعد از القای تقویت طولانی مدت نرونی مورد آزمایش قرار گرفت . در هر دو منطقه مغزی ، پروتکل مشابه جهت القای تقویت طولانی مدت نرونی مورد استفاده قرار گرفت . در قشر حرکتی ، القای تقویت طولانی مدت تمامی پاسخهای ایجاد شده بر اثر استفاده از قطاری از پالسها را تقویت نمود در حالی که در ناحیه هیپوکامپ اجرای پروتکل مورد نظر فقط پاسخ اول را تقویت کرد. بنابراین دو ناحیه بیان گر روش متفاوتی از تداخل این دو پدیده بودند.