مروری بر مطالعات صورت گرفته: سولفورافان ترکیبی با دسترسی زیستی پائین می باشد که در شرایط مختلف فعالیت خود را از دست می دهد . در این مطالعه سولفورافان با دو نانو سامانه مغناطیسی و مزوسپوری تهیه گردید . هدف از این تحقیق استفاده از نانو ذرات مغناطیسی و مزوسپوری حاوی سولفورافان جهت بهبود خصوصیات سولفورافان و بررسی اثرسایتوتوکسیک آن بر روی رده سلولی سرطان پستان می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه سولفورافان در نانو ذرات مغناطیسی عامل دار شده و در نانو مزوسپور های سیلیکائی عامل دار شده با فولئیک اسید و fitc پوشش دهی شد. با استفاده از تکنیک های مختلف سنتز نانو ذرات تایید شد.اثرات نانو سامانه های سنتز شده به همراه دارو با تکنیک های مختلف مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: هر دو نانو ذرات مزوسپوری سیلیکائی و نانو ذرات مغناطیسی اثرات موثرتری را بر روی لاین سرطان سینه نسبت به داروی می گذارند. نتیجه گیری: نانو سامانه مزوسپوری کارائی بالاتری را نسبت به نانو ذرات مغناطیسی برروی لاین سرطان سینه از خود نشان می دهد.

چکیده پایان نامه: اکسید گرافن یکی از جالبه توجه ترین نانو مواد کربنی است که به دلیل داشتن نسبت بالای سطح به جرم و گروههای عاملی اپوکساید و هیدروکسیل بر روی صفحه، کربونیل و کربوکسیل بر روی لبه ها به راحتی در آب پخش شده و از موثر ترین مواد جاذب سطحی می باشد. همین خصوصیت اکسید گرافن موجب شده تا در این مطالعه بعنوان پایه داروی ایبوپرفن که محلول در الکل استفاده شود. اکسید گرافن محکمترین ماده ای است که مورد مطالعه قرار گرفته و این استحکام مکانیکی بسیار بالا، رسانایی الکتریکی و حرارتی بالا و همچنین قابلیت تنظیم این خواص موجب شده امیدهای فراوانی برای استفاده از این ترکیب در زمینه های مختلفی مانند نانوالکترونیک، سنسورهای گازی، ابرخازن هاف سلولهای خورشیدی، انتقال دارو و نانو کامپوزیتها ایجاد شده است. بنابراین تولید ارزان و با کیفیت گرافن و همچنین توسعه و ایجاد روشهای موثر برای سنتز کامپوزیتهای شامل گرافن با خواص ویژه از اهمیت بالایی برخوردار است. نانو ذرات اکسید گرافن سنتز شده در این مطالعه برای جذب و رهایش داروی ضد التهاب ایبوپروفن مورد استفاده قرار گرفت. در این آزمایش سنتز، جذب و رهایش انجام شده توسط uv-vis ، ft-ir ،sem و tem مورد بررسی قرار گرفت. یکی از پر استفاده ترین داروها داروی ایبوپروفن است که دارای کاربدر ضد درد و ضد تب نیز می باشد. دو مشکل اساسی در نحوه مصرف این دارو نیاز به دفعات زیاد مصرف و عوارض گوارشی شدید آن در مصارف طولانی مدت خوراکی می باشد. برای رفع این دو مشکل بهترین روش تهیه داروهای آهسته رهش می باشد. با توجه به خواص منحصر به فرد اکسید گرافن این ماده بعنوان پایه جذب و سپس رهایش دارو انتخاب گردید. پس از سنتز این ماده در محیط دانشگاه این ماده با اپی کلرو هیدرین و سیباکرون بلو عامل دار گردیده و جذب و رهایش دارو بر روی آن بررسی شد. در انتها مشخص شد محیط اسیدی بهترین تاثیر را در جذب داروی مورد مطالعه داشته است.

شواهدی وجود دارد که نشن می دهد، اسید آمینه های تحریکی در فرآیند انتقال عصبی در سیستم عصبی مرکزی و اثرات بی دردی مرفین دخالت دارند. (47) در مطالعه حاضر اثرات آنتاگونیست های رسپتور (dap5,dap7)nmda بر روی بی دردی ناشی از مرفین در تست فرمالین مورد مطالعه قرار گرفته است . تزریق زیر جلدی فرمالین رقیق شده، امروزه به عنوان یک مدل درد وسیعا مورد مطالعه قرار می گیرد. دوره زمانی معمول پاسخ به فرمالین دو فلزی (دو مرحله ای) می باشد. یک مرحله ا.لیه کوتاه مدت ، که متعاقب آن یک فاز ثانویه طولانی تر دیده می شود (17). اثرات داروهای ضددرد (اپیوئیدها، استروئیدها، nsaids) در دو فاز تست متفاوت می باشند (28 و 26) داده های موجود نشان می دهد که مرفین و آنتاگونیست های رقابتی رسپتور nmda (dpa7 (37)، و dap5 (32)) قادر به القاء بی دردی در فازهای اول و دوم تست فرمالین می باشد. گزارش شده است که رسپتور nmda در بروز تحمل به مرفین دخالت دارند. (63 و 6) مطالعات قبلی نشان داده اند که انسداد رسپتور nmda موجب بروز بی دردی در برابر محرکهای حرارتی یا مکانیکی در موشهای سالم rat نمی شود (51 و 50). با وجود این رسپتورهای nmda در بروز افزایش درد (هیبرآلژزی) و یا افزایش حساسیت پوستی (allodynia) در موقعیت های پاتولوژیک نظیر آسیب عصبی (38) یا التهاب ناشی از افزایش حساسیت مرکزی (57) دخالت دارند. نتایج ما نیز موید داده های بدست آمده توسط دیگر محققین است که نشان می دهد آنتاگونیست رسپتور (dap5) nmda موجب بروی اثر بی دردی پس از ایجاد التهاب ناشی از فرمالین در موش سوری (46) و موش rat (18) می باشد. نتایج موجود همچنین نشان می دهد که آنتاگونیست رسپتور اپیوئیدی (ناکسان) پاسخ ناشی از آنتاگونیست رسپتور nmda را کاهش می دهند. همچنین این اطلاعات می تواند بیانگر این مطلب باشد که بی دردی ناشی از این داروها احتمالا از طریق رسپتور اپیوئیدی اعمال می شود. این فرضیه احتمالا با اطلاعات بدست آمده توسط محققین دیگر که نشان می دهد آنتاگونیست رسپتور nmda منجر به افزایش زمان (5) یا تشدید (2) بی دردی ناشی از مرفین می شود، تایی گردد. همچنین باید اشاره نمود که هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دخد آنتاگونیست های رسپتور nmda دفع پلاسمایی هیچ دارویی (از جمله مرفین) را افزایش می دهد. جهت مطالعه دخالت دیگر مکانیسم ها، آنتاگونیست رسپتور دوپامینی سولپیراید (60) و sch23390 (29) آنتاگونیست رسپتور کلینرژیک (آتروپین) و آنتاگونیست رسپتور cck (پروگلوماید (22) همراه با آنتاگونیست رسپتور nmda به کار رفتند. اطلاعات نشان داد که هیچ یک از آنتاگونیست های فوق الذکر اثری بر روی بی دردی ناشی از dap5 و dap7 ندارند. بنابراین دخالت سیستم های دوپامینرژیک در بی دردی ناشی از رسپتور nmda غیر متحمل به نظر می رسد.