شبکه تصمیم گیری (dmg) ابزاری است که بر اساس آن خط مشی ها تعیین می شود ولی عملاً افزایش قابلیت اطمینان را به همراه دارد و روشی برای مدیریت ریسک می باشد. در این شبکه ،تصمیم گیری بر اساس میزان شاخص های میانگین زمان تعمیر و فراوانی انجام می شود که تدوین استراتژی بر اساس این دو شاخص، نمی تواند در همه شرایط راهکار مناسبی باشد. بر این اساس هدف اصلی پژوهش حاضر طراحی الگوی سه بعدی شبکه تصمیم گیری (dmg) نگهداری و تعمیرات بر اساس رویکرد تحلیل حالات و آثار خطا (fmea) می باشد. در این پژوهش در راستای رسیدن به هدف بیان شده، از شبکه تصمیم گیری ارائه شده توسط لبیب در سال 1998 استفاده شده است. با توجه به تطبیقی که بین ابعاد دو مدل شبکه تصمیم گیری و رویکرد تحلیل حالات و آثار خطا صورت گرفت فرض شد که در واقع شاخص شدت اثرگذاری همان مدت زمان تعمیر و شاخص وقوع خرابی همان فراوانی یا معکوس متوسط زمان بین خرابی ها می باشد بر این اساس بعد ضریب تشخیص خطا از رویکرد fmea به عنوان بعد سوم به دو بعد شبکه تصمیم گیری(dmg) اضافه شد تا استراتژی های این شبکه تصمیم گیری را ارتقا دهد. در این پژوهش پس از گردآوری داده های کتابخانه ای برای پیاده سازی مدل پیشنهادی از داده های ثبت شده ماشین آلات واحد ریخته گری شرکت فولاد مبارکه اصفهان استفاده شده است. بدین منظور داده های 9 ماه از 21 تجهیز این واحد صنعتی گردآوری و مبنای محاسبات پژوهش قرار گرفته است. همچنین برای نظرسنجی از متخصصین و خبرگان از پرسشنامه استاندارد برای تعیین ضریب تشخیص خطا و میزان اهمیت روش های پایش وضعیت استفاده شده است. نتیجه عمده این پژوهش متفاوت بودن استراتژی های پیشنهادی با استراتژی های روش سنتی است. نتایج حاصل از مطالعه میدانی پژوهش بیشتر بر روی تعمیرات اضطراری تاکید دارد و متناسب با علت و نوع خرابی هر تجهیز استراتژی هایی برای بهبود سطح تشخیص خطا ارائه شد. تفاوت عمده این پژوهش با شبکه تصمیم گیری سنتی در شاخص ضریب تشخیص خطا و استفاده از تکنیک های پایش وضعیت و پوکایوکه برای ارائه استراتژی های پیشنهادی می باشد.