فرایند متالورژی پودر روشی برای ساخت و تولید قطعات فلزی و سرامیکی است. که اساس آن بر فشردن مواد پودری به شکل مورد نظر و زینتر (تف جوشی) می باشد. جاذبه های گسترده این فرآیند و محصولات تولید شده از آن منجربه استفاده ی روزافزون آن درساخت قطعات مهندسی به ویژه درصنعت خودروگردیده است. در این تحقیق به بررسی عملی اثرگذاری فشار پرس اعمالی بر رفتار مغناطیس و سایر عوامل در ساخت قطعه مغناطیس نرم مورد استفاده در رینگ سنسور سیستم ترمز ضد قفل خودرو پرداخته میشود. در این راستا از پودر آهن با خلوص بالای 98% ساخته شده به روش(افشانشی) اتمیزاسیون مربوط به شـرکت سـوئدی hoganas استفاده شده و تحت فشارهای مختلف 320, 360, 400وmpa 500 فشرده سازی شده و نمونه هایی با چگالی های 55/6, 60/6 ,71/6 و3gr/cm96/6 ساخته شد. سپس در دمای 1120 درجه سانتیگراد تف جوشی می شود. ریز ساختار به وجود آمده فریتی- پرلیتی بوده است که توسط میکروسکوبهای نوری و الکترونی روبشی(sem) متالوگرافی گردیده است. با افزایش فشار پرس چگالی نمونه افزایش می یابد. افزایش چگالی سبب کاهش ماند مغناطیس وچگالی شار مغناطیسی می شود همچنین نتایج نشان داده است که میزان فشار بالای 360 مگا پاسکال برای تولید این قطعه مورد نیاز است.

خرپاهای دو و سه بعدی، برای ساخت سازه هایی نظیر سقف ها، پل ها، دکل های انتقال برق و جرثقیل ها مورد استفاده قرار می گیرند. برای رسیدن به یک طرح اقتصادی، استفاده از روش های بهینه سازی برای کاهش هزینه ها ضروری است. روش های سنتی بهینه سازی به علت نیاز به محاسبه مشتق تابع هدف و نیز محدود بودن به فضای جستجوی پیوسته، در کاربردهای عملی با مشکلاتی روبرو هستند. با توجه به تعداد زیاد عضوهای این نوع از سازه ها، نیاز به روشی نظام مند وجود دارد تا با در نظر گرفتن همه قیدهای طراحی، وزن این سازه ها کاهش یابد. روش بهینه سازی گروه ذره ها (pso) برای حل مسئله های بهینه سازی مفید است. در این پژوهش، برنامه های تحلیل و طراحی بهینه به روش گروه ذره ها در محیط نرم افزار matlab نوشته شده است. برای نشان دادن کارآیی این روش، چند نوع خرپای دو بعدی و سه بعدی بهینه گردیده و با مراجع موجود که از روش های دیگر بهینه سازی استفاده کرده اند، مقایسه شده است. نتایج مقایسه فوق نشان می دهد که این روش از دقت و کارآیی مناسبی برخوردار است. در ادامه، 3 نوع سازه فضاکار چلیکی با اندازه های متفاوت در قالب 600 طرح، با استفاده از روش گروه ذره ها بهینه گردیده است. نتایج حاصل از سازه های فضاکار چلیکی بهینه شده به صورت نمودارهای کاربردی نشان داده شده است، به طوری که می توان با توجه به ابعاد زمین، مناسب ترین سازه فضاکار از نوع چلیکی را با یک توپولوژی خاص به همراه دهانه، طول، ارتفاع، ضخامت و فاصله ستون ها پیشنهاد نمود.

تغییر شکل های دائمی (شیار شدگی) یکی از مشکلات اساسی در مخلوط های آسفالتی می باشد. برای رفع این مشکل از افزودنی های مختلف در مخلوط های آسفالتی استفاده می شود. در این تحقیق گوگرد پلیمری (گوگاس) با نسبت های وزنی80/20 و 60/40 گوگرد پلیمری به قیر، با قیر مخلوط جایگزین شد و تأثیر هر یک از این درصدهای وزنی بر تغییر شکل های دائمی مخلوط های آسفالتی با استفاده از آزمون های مارشال و خزش دینامیک مورد بررسی قرار گرفت. همچنین مقایسه ای بین مخلوط های حاوی گوگرد پلیمری و مخلوط آسفالت معمولی انجام گرفت. نتایج به دست آمده در این پژوهش حاکی از آن است که میزان تغییر شکل های دائمی مخلوط های آسفالت معمولی نسبت به مخلوط های آسفالت دارای گوگرد پلیمری بسیار بیشتر بوده و افزودن گوگرد پلیمری باعث افزایش قابل ملاحظه ی مقاومت در برابر تغییر شکل های دائمی مخلوط های آسفالتی و در نتیجه کاهش شیار شدگی می شود. بیشترین کاهش در تغییر شکل های دائمی، مربوط به نمونه های دارای 40 درصد گوگرد پلیمری بود که کاهش حدود 50 درصد را نسبت به نمونه های آسفالت معمولی نشان داد. با توجه به ارزانی گوگرد پلیمری (گوگاس) و این نکته که این ماده مضرات گوگرد را هنگام اختلاط ندارد، بنابراین این افزودنی با نسبت وزنی 60/40 گوگرد پلیمری به قیر، برای کاهش تغییر شکل های دائمی مخلوط های آسفالتی پیشنهاد می شود.