شایعترین شکستگی در استخوانهای بلند شکستگی استخوان تی بیا می باشد.هدف از درمان بدست آوردن یونیون بدون ایجاد عوارض جانبی می باشد.علاوه بر نوع شکستگی و میزان انرژی وارده ، انتخاب نوع روش معالجه بر نتایج درمان موثر می باشد و روش درمانی توصیه شده استفاده از ‏‎intra medullary nailing‎‏ است ولی امکانات انجام این روش در بسیاری نقاط وجود ندارد و هدف این مطالعه بررسی نتایج درمان با روشهای فعلی است.

می توان چنین نتیجه گرفت که در بیماران مبتلا به فلج اطفال استئوتومی سوپراکوندیلار اکستانسیون فمور برای تصحیح دفورمیتهای خفیف و متوسط فلکسیون ثابت زانو موثر می باشد و قادر به حذف عارضه دست روی زانو بوسیله در امتداد قرار دادن محور مفصلی زانو و محور مکانیکی بدن می باشد. عارضه دست روی زانو در بیماران مبتلا به فلج اطفال بطور عمده بستگی به قدرت عضلات ضد جاذبه یعنی عضله چهار سر ران ، گلوتئوس ماکزیموس و تری سپس سوری بطور اخص 2 عضله آخری دارد. جراحی در این بیماران علاوه بر تصحیح دفورمیتی ، باعث بهتر شدن طرز راه رفتن وحرکت مستقلانه بیمار می شود فقط بشرط آنکه قدرت عضلانی گلوتئوس ماکزیموس و تری سپس سوری مجموعا بیشتر از 5 باشد و اگر جمع قدرت این عضلات کمتر از 5 باشد تصحیح دفورمیتی و حذف عارضه دست روی زانو امکان پذیر خواهد شد اما استفاده از وسیله کمکی ممکن است بعد از عمل نیز ادامه پیدا کند.

58 بیمار با سن متوسط 3/1+-42 (65-28) سال در مطالعه شرکت نمودند. در 7 مورد درد بصورت دو طرفه وجود داشت و بنابراین 65 پاشنه دردناک وجود داشت. بیماران 48 نفر زن (83%) و 10 نفر مرد (17%) بودند. درگیری در سمت راست و چپ تقریبا برابر بود. علامت تینل که راهنمایی بر وجود علت نورولوژیک برای درد پاشنه پا می تواند باشد در سه بیمار وجود داشت که در یکی از آنها درمانهای کنسرواتیو با شکست روبرو شد. تست فالن و کمپرسیون عصب در هیچکدام از بیماران مثبت نبود. در بررسی محل حداکثر حساسیت، در یک مورد این محل در منطقه دو طبق تقسیم بندی آقای ‏‎baxter‎‏ وجود دشت که این همان بیماری بود که نسبت به درمان کنسرواتیو مقاوم بود. از 49 پاشنه ای که رادیوگرافی آنها در دسترس بود از نظر وجود اسپور بعمل آمد که در 46% از پاشنه های دردناک و 36% از پاشنه های بدون درد اسپور وجود داشت و وقتی داده ها به تست ‏‎q2‎‏ آزمون گردید ‏‎p.value‎‏ معنی داری در ارتباط با درد پاشنه و اسپور وجود نداشت. بعد از پیگری بیماران بمدت 5/14 ماه ‏‎‎‏(بطور متوسط) 55 بیمار (95%) بروش های کنسرواتیو پاسخ دادند و درمان سه نفر (5%) با این روش به شکست منجر گردید که از این سه نفر، دو نفر مورد عمل جراحی قرار گرفتند. یکی با تکنیک ‏‎baxter‎‏ ‏‎‎‏(با آزادسازی شاخه های عصب کالکانئال داخلی) عمل شد که بهبودی حاصل نمود و دیگری که خانم 50 ساله دیابتیک بود که با تکنیک ‏‎duvries‎‏ عمل شد و خار پاشنه برداشته شد. در پیگیری های بعدی وی تاکنون هنوز از درد شکایت دارد (پیگیری 4 ماهه). بنابراین ضمن تاکید بر بکارگیری روشهای کنسرواتیو برای درمان بیماران درد پاشنه بعنوان درمان اصلی، استفاده از تکنیک ‏‎baxter modified‎‏ ‏‎‎‏(با آزادسازی شاخه های کالکانئال داخلی) را برای موارد مقاوم به درمان کنسرواتیو پیشنهاد می کنیم. اما قبل از انجام هر گونه عمل جراحی بایستی از نظر بیماریهای استخوان پاشنه و ضایعات جلدی و بیماریهای سیستمیک و متابولیک بررسی لازم را انجام و آنها را رد نموده باشیم.