بررسی اثرات یون مقابل در الکتروپلیمریزاسیون ارتوتولودئیدین بیانگر آنست که بیشترین الکترواکتیویته مربوط به پلیمری است که در پرکلریک اسید تهیه شده ولی این موضوع یک جنبه عمومی نداشته و مشاهده میشود الکترواکتیوتری پلیمرهای حاصل از الکتروپلیمریزاسیون n - متیل اتیلین در الکترولیت های اسید کلریدریک و اسید فسفریک حاصل شده اند. تغییرات سرعت روبش در الکتروپلیمریزاسیون ارتو تولوئیدین در اسید کلریدریک و اسید فسفریک و همچنین در الکتروپلیمریزاسیون n - متیل انیلین در اسید کلریدریک بر روی الکترواکتیویته پلیمر تاثیر قابل ملاحظه ای دارد و در اکثر موارد در سرعتهای روبش بین 50 تا 20 بهترین الکترواکتیویته فیلم پلیمری حاصل میشود ولی نکته قابل توجه آن است که الکترواکتیویته پلیمرها در حضور الکترولیت اسید فسفریک نسبت به تغییر سرعت روبش در مرحله پلیمریزاسیون حساس نبوده و تحت تاثیر عوامل مربوط به افزایش زمان اکسایش پلیمر نیز قرار نمی گیرد و همچنین مشاهده میشود که فیلمهای پلیمری که در اسید فسفریک تهیه میشوند اگرچه دارای الکترواکتیویتیه نسبتا کمتری نسبت به فیلمهای دیگری میباشند ولی پایداری آنها در مقابل واکنش های تجزیه ای بسیار بیشتر از دیگر فیلمها است . در مورد n - اتیلن آنیلین مشاهده شد که در حضور الکترولیت اسید سولفوریک 1 مولار ایجاد ترکیبات محلول در اثر الکتروپلیمریزاسیون میکند. این حالت را میتوان با در نظر گرفتن واکنش های رقابتی در سطح الکترود بررسی نمود. استخلاف های متفات باعث تغییر مسیر واکنش پلیمریزاسیون شده و میزان واکنش الکتروپلیمریزاسیون یک مونومر را در سطح الکترود تغییر میدهند. استخلافها باعث ایجاد اثر ازدحام فضایی و یا اثرات الترونی می شوند. اثرات الکترونی باعث تغییر پایداری رادیکال کاتیون حد واسط و اثرات فضائی باعث تغییر سرعت الکتروپلیمریزاسیون میشوند. رادیکال کاتیون میتوان در طی 3 مسیر حرکت کند: 1 - در الکتروپلیمریزاسیون شرکت کند 2 - از سطح الکترود به داخل محلول نفوذ کند 3 - با حلال یا لنیون در مجاورت سطح الکترود وارد واکنش شود، در این رابطه ملاحظه میشود که الکتروپلیمریزاسیون هنگامی صورت میگیرد که پایداری رادیکال کاتیون یک حد متوسط را داشته باشد، هنگامیکه پایداری رادیکال کاتیون در اثر استخلاف افزایش می یابد از سطح الکترود دور شده و به محلول نفوذ می کند. همچنین تمایل رادیکال کاتیون برای شرکت در واکنشهای الکتروپلیمریزاسیون تحت تاثیر حلال و آنیون قرار دارد، بترتیبی که هرگاه ناپایداری رادیکال کاتیون افزایش یابد آنگاه با سرعت با حلال و آنیونها وارد واکنش میشود و در نتیجه درصد الکتروپلیمره شدن کاهش می یابد.