سرطان جزو بیماریهای تهدیدکننده زندگی محسوب میشود و در این میان سرطان سینه شایعترین، کشنده ترین و از نظر عاطفی-روانی تاثیرگذارترین سرطان در بین زنان است. در این بیماران عوارض جانبی درمان، موجبافزایش اختلالات هیجانی و کاهش چشمگیرکیفیت زندگی میشود که لزوم اجرای مداخلات روانشناختی را نشان میدهد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی آموزش گروهی خوشبینی و رواندرمانی حمایتی گروهی بر افسردگی، اضطراب، استرس و کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان سینه صورت پذیرفت. بدین منظور طی یک طرح نیمه آزمایشی پیش آزمون-پس آزمون با اندازه گیری مکرر، از بین کلیه زنان مراجعه کننده به مرکز تشخیصی درمانی مهدیه همدان در سال 1390، 45 نفر که ملاک های ورود را دارا بودند، بصورت در دسترس انتخاب و سپس با گمارش تصادفی در سه گروه 15 نفره (دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل) جایگزین شدند. گروه های آزمایشی به مدت 12 جلسه 90 دقیقه ای تحت مداخله قرار گرفتند. در پایان هر سه گروه در مراحل پس آزمون و پیگیری 3 ماه، مجدداً مورد ارزیابی قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه محقق ساخته مشخصات فردی، پرسشنامه افسردگی، اضطراب و استرس (dass) کیفیت زندگی عمومی بیماران سرطانی (eortc qlq-c30) و پرسشنامه کیفیت زندگی ویژه زنان مبتلا به سرطان سینه (eortc qlq-br23) بود. داده ها با استفاده از روشتحلیل واریانس آمیخته و در محیط برنامه 19spssتجزیه و تحلیل ش ند. نتایج نشان داد که هر دو گروه آموزش گروهی خوشبینی و رواندرمانی حمایتی گروهی در مقایسه با گروه کنترل بصورت معناداری (p?0/05) در کاهش افسردگی، اضطراب، استرس و افزایش ابعاد عملکردی و علامتی کیفیت زندگی عمومی و ویژه، موثر بودند اما بین دو روش از نظر میزان تاثیرپذیری تفاوت معنادار آماری وجود نداشت. این پژوهش نشان داد که آموزش گروهی خوشبینی و رواندرمانی حمایتی گروهی میتواند در کاهش علایم افسردگی، اضطراب، استرس و افزایش کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان سینه موثر باشد. بنابراین لزوم طراحی و اجرای مداخلات روانشناختی علاوه بر مداخلات داروئی، می تواند به این بیماران جهت بهبود و سازگاری بهتر، کمک نماید.