مدیریت سود می تواند تاثیر دوگانه و متضادی بر عملکرد مدل های ارزشیابی داشته باشد؛ زیرا از یکسو نوسانات سالانه سود را کاهش داده و ثبات بیشتری به سودهای گزارش شده می بخشد و بر این اساس، پیش بینی عملکرد آتی و بازده سهام با سهولت و دقت بیشتری امکان پذیر خواهد بود. و از سوی دیگر مدیریت سود با کاهش کیفیت اطلاعاتی سود حسابداری و افزایش عدم تقارن اطلاعاتی مدیران نسبت به سایر استفاده کنندگان، تاثیری منفی بر عملکرد مدل های ارزش گذاری سهام خواهد داشت. نظـریه پردازانی نظیر فودنبرگ و تیرول معتقدند مدیریت سود به جای افشای بیشتر اطلاعات، آنها را پنهان می سازد و اطلاعات مرتبط با تغییرپذیری فعالیت ها از سالی به سال دیگر، در ارزشیابی ریسک و قیمت سهام موثر خواهد بود. در این تحقیق، نقش مدیریت سود در نتایج دو مدل ارزش گذاری سود باقیمانده و تنزیل جریان های نقدی طی دوره زمانی1380 تا 1388 در بورس اوراق بهادار تهران مورد آزمون قرار گرفته است. به این ترتیب که ابتدا با استفاده از مدل تعدیل شده ی جونز، شرکت هایی را که اقدام به مدیریت سود نموده اند شناسایی کرده و زوج مرتب هایی ازسال-شرکت های همسان که در یکی از آن دو مدیریت سود روی داده بود تشکیل شد. سپس دقت ارزش گذاری هر یک از مدل های سود باقیمانده و تنزیل جریان های نقدی برای زوج مرتب های حاصل، مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان می دهد با فرض نرخ رشد ثابت و در نبود مدیریت سود، مدل ارزش گذاری تنزیل جریان های نقدی خطای برآورد بزرگتری نسبت به مدل سود باقیمانده دارد. همچنین وقوع مدیریت سود تاثیر معنا داری در برتری دقت ارزش گذاری مدل سود باقیمانده نسبت به مدل تنزیل جریان های نقدی ندارد.