ندول های ریه ممکن است که دلالت بر سرطان ریه داشته باشند. پرتونگاری مقطعی کامپیوتری، دقیق ترین نوع تصویربرداری برای شناسایی ندول می باشد. توسعه یک سیستم تشخیص سرطان ریه به کمک کامپیوتر، از اهمیت درمانی بالایی در امر تشخیص و درمان زود هنگام سرطان ریه به منظور افزایش شانس بقای بیماران برخوردار است. رویکردهای موجود در شناسایی ندول به دو دسته کلی مبتنی بر چگالی و مبتنی بر مدل تقسیم می شوند. معمولاً روش های مبتنی بر چگالی خطای مثبت بالایی داشته و وابسته به شرایط تصویربرداری می باشند. سیستم پیشنهاد شده رویکردی مبتنی بر مدل و مابین روش های دوبعدی و سه بعدی است که به شناسایی انواع ندول های ریه می پردازد. سیستم اشاره شده شامل 5 مرحله اصلی است: مرحله اول استخراج ریه ها از قفسه سینه و قطعه بندی ساختار داخلی ریه ها با استفاده از روش آستانه گذاری و برچسب گذاری مولفه های متصل است، مرحله دوم به حذف اشیای لوله ای شکل مانند رگ ها می پردازد، در مرحله سوم شناسایی ندول های کاندید با الگوریتم شناسایی حرکت جریان نوری در 3 اسلایس پشت سرهم را خواهیم داشت. مرحله چهارم، شامل بریدن ندول های کاندید در هر تصویر و استخراج ویژگی های الگوهای باینری محلی که نوعی ویژگی بافتی محسوب می شود، در 3 صفحه عمود بر هم در 8 دنباله از اسلایس های متوالی است. در نهایت مرحله پنجم کاهش خطای مثبت با استفاده از الگوریتم مدل مخفی مارکوف از طریق ایجاد 11 مدل متفاوت به منظور آموزش 11 کلاس از 65 دنباله ندول های جمع آوری شده از پایگاه داده lidc است. برای آزمایش سیستم، ما از مجموعه داده های جمع آوری شده از 10 بیمار شامل بیش از 2000 اسلایس از 120 ندول مختلف، استفاده شده است. سیستم ارائه شده حساسیت 98.87 % با میزان خطای مثبت 1.9 در هر اسلایس را نتیجه می دهد. این نتایج دلالت بر این دارد که روش پیشنهادی نتایج قابل مقایسه ای با توجه به نظر فرد خبره دارد و کارایی تشخیص قابل رضایت می باشد.