در این پژوهش اصطلاحات و مفاهیم عرفانی موجود در کتاب "کیمیای سعادت" تألیف محمدغزالی و "سوانح العشاق" از شیخ احمد غزالی که از آثار مهم عرفان و تصوف در قرن پنجم هجری قمری است مورد بررسی قرار گرفت و از آن جایی که این دو اثر مهم از یک خانواده یعنی از دو برادر به یادگار مانده هدف نگارنده میزان تشابه و تأثیر پذیری این دو اثر و نیز وجوه تمایز افکار و اندیشه های عارفانه و عاشقانه است که پس از بررسی و مطالعه بیست اصطلاح مهم عرفانی که بطور مشترک در هر دو اثر به آنها پرداخته شده را در فصل یک مورد بررسی و تطبیق قرار داده و این نتیجه بدست آمد که هر دو در مفاهیمی مانند : الست، حجاب، درویش، دل، روح، شوق، فق، فنا، معرفت، محبت، یقین، توحید، مشاهده، نظرات و تعاریف یکسانی داشته اند. همچنین مفاهیم و اصطلاحات غیر مشترک از قبیل : اخلاص، ایمان، تصوف، توبه، توکل، تلوین و تمکین، غیرت، قاب قوسین، ملامت، وقت و ... در فصل های دوم وسوم این پژوهش بیان شد.

بسیاری از دستآوردهای علمی بشر از فرهنگ سرچشمه گرفته است. لذا با برقراری ارتباط صحیح میان میراث فرهنگی و ادبی گذشته و علم دانش امروز می توان امکان پیشرفت های جدیدی را افزایش داد. تحقیق حاضر که با هدف کشف و بیان مفاهیم روان شناختی در دفتر چهارم مثنوی مولوی انجام شده است را می توان طرحی تازه در زمینه ی روان درمانی و گامی هرچند کوچک در جهت رسیدن به مفصود فوق در نظر گرفت. در فصل اول این تحقیق ابتدا نگارنده ضمن بیان مطالبی در خصوص کلیات تحقیق و ضرورت انجام آن، به بیان مختصری از تعریف علم روان شناسی، تاریخچه، مکتب ها، حوزه ها و روش های تحقیق در این علم پرداخته است. در ادامه به صورت اجمالی به معرفی شخصیت مولانا و اثر گرانقدر وی "مثنوی" پرداخته شده است. در قسمت دیگری از این فصل مواردی همانند؛ روان در نظر مولوی، اهمیت روان شناسی در نظر مولوی و دیگران و روان شناسی در مثنوی مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. در فصل دوم پژوهش مفاهیم روان شناسی مورد مطالعه در دفتر چهارم مثنوی طبقه بندی شده اند که بر اساس این مفاهیم دفتر چهارم مثنوی مورد مطالعه و بررسی علمی قرار گرفته است. مفاهیم مورد نظر عبارتند از؛ تفاوت های فردی، آسیب شناسی، بهداشتی روانی، رشد، تعلیم و تربیت، شناخت، درمان، انگیزش و هیجان، شخصیت، زبان، احساس و روان شناسی اجتماعی.

در این پژوهش اصطلاحات و مفاهیم عرفانی موجود در "کیمیای سعادت" محمد غزالی و "مرصادالعباد" تألیف نجم الدین رازی که از آثار عرفانی مهم و تأثیرگذار در تاریخ تصوف ایران است. مورد بررسی قرار گرفت . از آن جایی که کیمیای سعادت متعلق به قرن پنجم (ه.ق) و مرصاد العباد از آثار منثور قرن هفتم (ه.ق) است. هدف نگارنده میزان تشابه و تأثیر پذیری این دو اثر و نیز وجوه تمایز افکار واندیشه های عارفانه و عاشقانه است که پس از بررسی و مطالعه بیست و سه اصطلاح مهم عرفانی که به طور مشترک در هر دو کتاب به آنها پرداخته شده است در فصل یک مورد بررسی و تطبیق قرار داد. و این نتیجه بدست آمد که مرصادالعباد در مفاهیمی چون : دل، پیر، ذکر و ... از کیمیای سعادت تأثیر پذیر بوده است. در برخی از اصطلاحات و مفاهیم مشترکی که در هر دو کتاب آمده آراء و نظرات آنان متفاوت است نظیر : روح، علم لدنی، الست و ... همچنین مفاهیم و اصطلاحات غیر مشترک از قبیل : اخلاص، تصوف، خوف و رجا، تجرید و تفرید و ... را در فصل های دوم و سوم این پژوهش بیان نموده است.

تبیین جایگاه و نقش زنان به عنوان نیمه ی دیگر بشریت، ابزار مناسبی در جهت بسط و گسترش دانش انسانی به شمار می آید. بنابراین، بررسی سیمای زن در پنج رمان اجتماعی 1300 تا 1320 ش. به نام های : تهران مخوف، روزگار سیاه، اسرار شب، شهرناز و نادره. با بهره گیری از دیگر دانش ها نظیر : روان شناسی، جامعه شناسی، تاریخ و حقوق، به عقیده ی نگارنده بستر مناسبی برای زایش حقایقی با ارزش فراهم می آورد، حقایقی درباره ی مسایل و مشکلات زنان در دوران سلطنت رضاشاه، علل خاموشی و سکوت زنان در این دوران، ساختار خانواده و شخصیت زنان "فاعل اثر گذار" و زنان "منفعل اثرپذیر" بخصوص زنان منفعل روسپی و ... در این پژوهش با بررسی پدیده ی مخرب سلطه عاملی که نقطه عطف تغییراتی نامطلوب در روند شخصیت زنان روسپی می شود. حقایق قابل توجهی از زندگی این زنان برای ما آشکار می گردد، حقایقی که از طریق ادبیات شاید بتواند بخشی از سنگینی بار زنان را در جامعه کاهش بدهد.

تعریف جامع و مانع زبان عبارت است از مجموعه ای از قواعد که به آن دستور یا (گرامر) می گویند و نیز تعدادی از واژه که واژگان زبان را تشکیل می دهد ، بنابراین زبان یک نظام است. (باطنی، 1385: 73) زبان شناسی به بررسی ساختار و تغییر و تحولات واژه نحوه جزای جمله و آواشناسی می پردازد. رومن یاکوبسن، زبان شناس و منتقد مکتب فرمالیسم و ساختار گرایی، مهم ترین هدف زبان را ایجاد ارتباط می داند سپس نظریه ی نقش های زبان را مطرح می کند. در هر ارتباط پیامی انتقال پیدا می کند، حال اگر جهت گیری پیام به سوی خود پیام باشد به نقش ادبی زبان با نقش شعری آن تعبیر می کند، ولی کارکارد ادبی پیام را آگاهی به جنبه ی زبان شناسی پیام می داند. یاکوبسن در ادامه، نظریه ی زبان شعر را مطرح کرد. زبان شعر یک گونه ی زبانی است که از یک ساخت تجربی و معنایی ویژه سخن می گوید و صورت آن از معنایش جدایی ناپذیر است. نظریه ی یاکوبسن ریشه در بحث هوسرل و سوسور دارد. وی مانند آنها متن ادبی را از محیط و شرایط پدید آمدن آن جدا کرده و در داخل متن بررسی می کند. در واقع روش بررسی زبان شعر، روش مطالعات زبان شناختی است، در شعر به بررسی آوایی، لغوی، نحوی و وزنی پرداخته می شود. در این رساله اشعار سیمین بهبانی، براساس نظریه یاکوبسن بررسی می شود. ابتدا کلیاتی درباره ی زبان شعر، مطرح می شود. سپس به بررسی شعر بهبهانی از نظر زبان شناسی می پردازد و علاوه بر آن به جنبه های نوآورانه ی سیمین در ساخت غزل پرداخته شده است. علا وه بر آن ویژگی های زبانی جایگاه سیمین بهبهانی را در تحول زبان و محتوای شعر فارسی نشان می دهد. در نهایت به این نتیجه می رسد که کاربرد اوزان تازه و ابداع اوزان جدید در غزلیات سیمین بسیار است. گزینش واژگان سیمین براساس مجاز، ایجاز، خلق واژه ها و ترکیبات زبانی و آوایی است. نحو سیمین ساده است و عبارات و جملات را که در کلام عادی به کار می رود در اشعار خود به کار می گیرد تا جاییکه دامنه ی کار به بی استفاده ماندن فعل کشیده می شود. این رساله به روش توصیفی و مبتنی بر مطالعه ی کتابخانه ای و براساس نظریه ی زبان شناختی یاکوبسن صورت می گیرد.

رمان سووشون اثر سیمین دانشور از گران مایه ترین آثار داستانی معاصر محسوب می شود. این پژوهش کوششی است تا نمونه ای از رمان نوپای فارسی را در قالب نظریه ی ادبی ساختارگرایی مورد بازبینی قرار دهد. بر پایه ی نظریات ساختارگرا، آنچه در بافت کلام به کار رفته است خواننده را به ادراک معانی آشکار و پنهان متن رهنمون می سازد. در پژوهش پیش رو زبان و عناصر داستانی رمان سووشون کاویده می شود تا چگونگی اثر گذاری این عوامل برای پیدایی فرم و معنای داستان روشن گردد. تحلیل زبان شناختی از اصول مهم نقد ساختاری است و بررسی آوا، دستور و معنای متن را برای شناخت ساخت و بافت آن راهگشا می داند؛ قوت و ضعف عناصر داستانی هم تعیین کننده ی سبک، نوع و کیفیت اثر داستانی است که زاویه ی دید، پیرنگ، سبک، شخصیت پردازی، لحن و فضا، درون مایه و زمان و مکان از مهم ترین عناصر در مباحث ساختارگرایی و همچنین بارزترین عناصر رمان سووشون به شمار می روند. در این نوشتار پس از مطالعه ی زبانی و نشانه شناسیک رمان؛ عناصر تشکیل دهنده ی رمان به طور مجزا و با تأکید بر ارتباط بین آنها نگریسته می شود.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.