امروزه نیاز های جدی در طراحی سازه های فضایی نظیر آنتن های ماهواره ای، پتانسیل بروز ارتعاشات نا خواسته را در این سازه ها افزایش می دهد، بنابر این درک مشخصات دینامیکی بسیاری از سازه ها نظیر میرایی از این نظر حائز اهمیت است. از سوی دیگر بتن خودمتراکم به عنوان تحولی بزرگ در تکنولوژی بتن در دو دهه اخیر توانسته بسیاری از معایب مرتبط با اجرا، طراحی و دوام سازه های بتنی را مرتفع نماید. با توجه به خصوصیات متفاوت مکانیکی میان بتن های معمولی و خودمتراکم که قبلا توسط محققین بیان شده است، انتظار می رود که خصوصیات دینامیکی این بتن نوین نیز دارای تفاوت هایی با بتن معمولی باشد. از آنجایی که نسبت آب به سیمان و مقدار فوق روان کننده یکی از پارامتر های مهم در اختلاط بتن است لذا در این مطالعه با یک بررسی آزمایشگاهی اثر نسبت آب به سیمان و سن بتن بر روی تغییرات خصوصیات مکانیکی و دینامیکی با تکیه بر میرایی مورد توجه قرار گرفته است .بدین منظور 5 طرح اختلاط با نسبت های آب به سیمان بین 0.37 تا 0.58 در نظر گرفته شده و در سنین 3، 7 و 28 روز مورد آزمایش های مقاومت فشاری، مدول الاستیسیته، سرعت امواج آلتراسونیک و تعیین نسبت میرایی و فرکانس طبیعی قرار گرفتند. نتایج کلی حاصل از این تحقیق حاکی از این است که با افزایش نسبت آب به سیمان، مقاومت فشاری، مدول الاستیسیته و سرعت امواج آلتراسونیک کاهش یافته و مقدار نسبت میرایی با افزایش نسبت آب به سیمان افزایش ولی مقدار فرکانس طبیعی کاهش می یابد.

بتن خودتراکم، بتنی بسیار سیال و روان و مخلوطی بسیار همگن است که بسیاری از مشکلات بتن معمولی نظیر جداشدگی، آب انداختگی، نفوذپذیری و غیره را مرتفع نموده علاوه بر آن بدون نیاز به هیچگونه لرزاننده داخلی و خارجی تحت اثر وزن خود، متراکم می شود. این ویژگی کمک شایانی به اجرای اعضای سازه ای با تراکم زیاد آرماتور می نماید. به دلیل مطالعات کمی که در مورد استفاده از بتن های خودتراکم در اجزای سازه ای انجام شده, لذا در این کار از این نوع بتن در ساخت تیرها استفاده شده است. به دلایل مختلفی چون خرابی های ناشی از عوامل محیطی نظیر خوردگی و یا وزش بادهای شدید، خسارت ناشی از زلزله و هم چنین تغییر ضوابط آئین نامه ای، ممکن است سازه های بتن آرمه فاقد مقاومت لازم در مقابل بارهای اعمالی تشخیص داده شوند. از این رو تقویت و یا نوسازی مجدد سازه مورد بحث در دستور کار قرار می گیرد. در سال های اخیر روش های ترمیم زیادی پیشنهاد شده است و روشی که بیشتر از همه مورد توجه قرار گرفته، استفاده از تقویت کننده های پلیمری مانند frp می باشد در این پایان نامه به بررسی رفتار استاتیکی و دینامیکی تیرهای بتن خودتراکم مسلح تقویت شده با ورق cfrp بعد از ایجاد ترک خوردگی در آن، پرداخته شده است..آزمایشات بر مبنای بارهای استاتیکی ودینامیکی و بر روی تیر های دارای ورق تقویت در ناحیه ی کششی و همچنین تیرهای بدون تقویت صورت پذیرفت. برای این هدف، شش تیر بتنی آزمایش شدند و زیر اثر بارهای استاتیکی قرارگرفتند. این بارگذاری ها به صورت گام به گام تا رسیدن به مرحله نهایی شکست ادامه یافت. در این آزمایشات دو تیر به عنوان تیر مرجع مورد استفاده قرار گرفتند، همچنین دو نمونه از تیرها هنگامی که بار به حدود نیمی از بار نهایی رسید، با یک لایه ورق cfrp تقویت شدند، دو نمونه دیگر نیز هنگامی که بار به حدود 75% بار نهایی رسید، با دو لایه ورق cfrp تقویت شدند. پس از هر گام بارگذاری و ایجاد خسارت، آزمایش دینامیکی(مودال) در حالت آویزان روی تیرها انجام گردید که در نتیجه آن میزان فرکانس طبیعی و میرایی در هر گام بدست آمد. از جمله نتایج حاصله کاهش شکل پذیری و افزایش مقاومت تیرها بعد از تقویت توسط ورق cfrp بوده است.همچنین در کلیه تیرها بعد از بارگذاری و ایجاد ترک خوردگی فرکانس طبیعی کاهش یافت، که دلیل آن را می توان کاهش سختی تیر دانست. این کاهش در کلیه گام های بارگذاری تا قبل از تقویت ادامه داشت. بعد از تقویت تیرها با الیاف cfrp به دلیل افزایش سختی تیرها فرکانس طبیعی آنها نیز افزایش یافت.