مطالعه حاضر از نوع تجربی بود، که به منظور تعیین تاثیر تمرینات هوازی و یک وهله ورزش برونگرا به همراه تزریق کوئرستین و عدم تزریق این مهار کننده hsp70 بر میزان بیان mrna hsp70 و محتوی این پروتئین شوک گرمایی در عضله نئلی و سرم و هم چنین محتوای پروتئینی سایتوکاین های پیش التهابی il-6، il-1? و tnf-? در عضله نعلی در موش های صحرایی تمرین کرده و تمرین نکرده مورد اندازه گیری قرار گرفت. تعداد 40 سر موش صحرایی به صورت تصادفی به گروه های تمرین و کنترل تقسیم شدند. پس از 8 هفته تمرینات هوازی برای بررسی تمرین روی متغییرهای ذکر شده در بالا بعد از اتمام تمرینات، 5 سر از حیوانات گروه تمرین و 5 سر از حیوانات گروه کنترل یک وهله ورزش برونگرا با شیب منفی 16 درجه و به مدت 90 دقیقه به صورت تناوبی اجرا کردند گروههای متقابل این ها یک وهله ورزش برونگرا را اجرا نکردند. از سوی دیگر برای بررسی این که آیا تاثیر تمرین بر سطوح hsp70 می تواند سطوح عوامل التهابی بعد از یک وهله ورزش برونگرا تحت تاثیر قرار دهد یا غیر، به 5 سر از موش های صحرایی تمرین کرده و 5 سر از موش های صحرایی تمرین نکرده، کوئرستین (مهار کننده بیان hsp70 mrna) 1 میلی گرم تزریق شده و گروه های مقابل آن ها تزریق نداشتند. برای اندازه گیری میزان آسیب زا بودن یک وهله ورزش برونگرا سطح سرمی کراتین کیناز (ck) با دستگاه auto analyser و کیت شرکت پارس آزمون اندازه گیری شد. میزان بیان ژن hsp 70 با روش real time –pcr و محتوای پروتئینی hsp70 و سایتوکاین های پیش التهابی il-6، il-1? و tnf-? در عضله نعلی و سرم از طریق روش الایزا اندازه گیری شد. برای محاسبه میزان بیان ژن hsp 70 از روش 2-??ct استفاده شد. جهت تفاوت های آماری متغیرها بین گروه ها از روش آنالیز واریانس دوطرفه و آزمون t استودنت و هم چنین آزمون همبستگی پیرسون استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان داد که سطح کراتین کیناز در گروه های تمرین کرده و کنترل پس از یک وهله ورزش برونگرا افزایش معنی داری دارد. هم چنین سطح کراتین کیناز در گروه های تمرین و کنترل + تزریق کوئرستین پس از یک وهله ورزش برونگرا افزایش معنی داری یافته بود. سطوح il-6 و پروتئین شوک گرمایی 70(hsp70) پس از 8 هفته تمرینات هوازی افزایش معنی داری می کند. سطوح سرمی hsp70 پس از تمرینات هوازی افزایش معنی داری پیدا کرده است. بیان mrnahsp70 در موش های صحرایی تمرین کرده 5/2 برابر گروه کنترل افزایش می باشد که این تغییرات از نظر آماری معنی دار می باشد. هم چنین بیان mrnahsp70 در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل پس از تزریق کوئرستین کاهش معنی داری پیدا می کند. یک وهله ورزش برونگرا تاثیر معنی داری بر بیان mrna hsp70 ندارد. نتایج نشان می دهد که کوئرستین و ورزش برونگرا تاثیر معنی داری بر سطح mrna hsp70 و هم چنین میزان پروتئین hsp70 دارد، اما کوئرستین و تمرین تاثیر متقابل معنی داری بر این عوامل را نشان نداد که با توجه به تاثیر گذاری کوئرستین بر این mrna hsp70 تحت شرایط استرس زیاد به نظر می رسد که یکی از جنبه های سازگاری تمرین ورزشی هوازی در ارتباط با پروتئین شوک گرمایی 70 را این پژوهش مشاهده شده است و نتیجه نوینی در ارتباط با نقش پروتئین های شوک گرمایی در مواجهه با عوامل استرس زا از قبیل ورزش برونگرا و آسیب عضلانی در این پژوهش مشاهده است. از سوی دیگر نتایج نشان می دهد که ارتباط معنی دار محکمی بین hsp70 و سایتوکاین های پیش التهابی مشاهده نشده است.