شناخت ادبیات داستانی معاصر ایران، مستلزم شناخت نویسندگان و نقد و تحلیل آثار داستانی آنهاست. در این میان نادر ابراهیمی از نویسندگان صاحب نام و پرکار است که به عنوان یک نویسنده ی حساس به مسائل زبانی، هنری و سیاسی، از حوادث سیاسی و اجتماعی و جریان های مدرن هنری در ایران و جهان تأثیر گرفته است و در این زمینه ها آثار گوناگونی پدید آورده است. هدف از این پژوهش شناخت سبک ادبی و حساسیت های فکری این نویسنده بر اساس تحلیل زبان، عناصر داستانی، مفاهیم و درون مایه های نوشته های اوست تا بدین ترتیب جایگاه او در میان داستان نویسان معاصر به نقد و تحلیل گذاشته شود. روش ما در این پایان نامه آن است که تک تک داستانهای کوتاه ابراهیمی را از منظر زبان و عناصر داستانی و درون مایه مورد نقد و ارزیابی قرار دهیم. بر این اساس، در این تحقیق بعد از معرفی انواع نثر از ساده و روان تا شاعرانه، توراتی، گرافیکی و تاریخی. و تحلیل شاهد مثال هایی از داستانهای ابراهیمی این نتیجه حاصل شده است که این نویسنده در نثر شاعرانه و گرافیکی جایگاه ممتازی دارد و در دست یابی به آن بیش از هر چیزی وام دار نویسندگان اروپایی و ایرانی پیش از خود بوده است. هم چنین در حوزه ی ادبیات پسامدرن، شماری از آثار ابراهیمی به نقد و بررسی گذاشته شده است و در نهایت این نتیجه حاصل شده است که او در بهره گیری از مولفه های ادبیات پست مدرن نیز از جایگاه چشمگیری برخوردار است. از نظر محتوایی نیز ابراهیمی تحت تأثیر حوادث سیاسی و اجتماعی پیش و پس از انقلاب 57 بوده است و در این زمینه ها آثار گوناگونی پدید آورده است. یأس و ناامیدی در آثار او شباهت چندانی به برخی از معاصرانش ندارد؛ زیرا یأس او بیش تر زمینه ساز نگرش مثبت و امیدواری به بهبود اوضاع بوده است. کلیدواژه : ادبیات معاصر، داستان، نثر، نقد، نادر ابراهیمی