پژوهش های وسیعی بر روی تکنولوژی های بهره گیری از منابع انرژی تجدیدپذیر با هدف کاهش انتشار آلودگی های زیست محیطی و افزایش بازده استفاده از انرژی های پاک با به کارگیری مواد و روش های جدید در سطح جهان رو به افزون است. درحال حاضر یکی از گزینه های مهم و نویدبخش برای جایگزینی سوختهای فسیلی دی متیل اتر می باشد. ریفورمینگ خشک دی متیل اتر از دیدگاه صنعتی و سلامت محیط زیست حائز اهمیت بسیار می باشد چراکه به کمک این فرایند می توان گاز سنتز با نسبت مناسب تولید و کربن دی اکسید را به عنوان یک گاز گلخانه ای مهم به محصولات مطلوب مانند هیدروژن برای کاربردهای مختلف از جمله سلول های سوختی و تولید الکتریسیته تبدیل نمود. بررسی ترمودینامیکی سیستم ریفورمینگ خشک دی متیل اتر تا کنون صورت نگرفته است. هدف از مطالعه ی حاضر مدلسازی شرایط ریفورمینگ خشک دی متیل اتر و بررسی تاثیر پارامترهای عملیاتی مهم دما، فشار و نسبت خوراک ورودی به راکتور بر میزان تبدیل واکنش دهنده های دی متیل اتر و کربن دی اکسید است. در این تحقیق برای نخستین بار مدل ترمودینامیکی ارائه شده است که به کمک آن میزان گاز سنتز به عنوان محصول مهم فرایند ریفورمینگ دی متیل اتر در شرایط عملیاتی دما(k1200-300)، فشار(atm25-1) و نسبت خوراک(4-5/0co2/dme=) مشخص شده است. برای توصیف تعادل ترمودینامیکی و بدست آوردن مول تعادلی اجزاء از روش مینیمم سازی انرژی آزاد گیبس استفاده شد. پارامترهای برهمکنش بین اجزا به عنوان تابعی از حجم بحرانی محاسبه و مسئله ی بهینه سازی در محیط متلب به کمک تابع اف مینکون در سه حالت از اجزای مختلف حل گشت. نتایج نشان داد که افزایش نسبت خوراک و همینطور دماهای پایین عملیاتی باعث کاهش تولید گازسنتز می گردد. همچنین افزایش فشار کاهش تولید هیدروژن و کربن مونوکسید و افزایش تشکیل کک را نشان داد. از این رو نسبت خوراک 5/1-1 ، دماهای بین k1200-1100 و فشار اتمسفریک برای فرایند ریفورمینگ خشک دی متیل اتر مناسب می باشد.

در این مطالعه اثر یک سویه از باکتری های اسیدلاکتیک (lab )، لاکتوکوکوس لاکتیس (1403ptcc)، به عنوان پروبیوتیک و افزودنی در جیره غذایی به منظور بررسی بر عملکرد رشد و قابلیت جلوگیری از لاکتوکوکوزیز در بچه ماهیان کفال خاکستری ((mugil cephalus l. در چالش با عامل بیماری زای لاکتوکوکوس گارویه آمورد بررسی قرار گرفت. این سویه از باکتری های اسیدلاکتیک، در 3 جیره آزمایشی 1,d2d و3d که به ترتیب هر کدام از آن ها حاوی تراکم باکتریایی، cfug-1 108×5/ 1، 108× 3 و 108 ×6 به جیره تجاری افزوده شد درحالی که جیره گروه کنترل بدون هیچ گونه افزودنی پروبیوتیکی بود. بچه ماهیان کفال خاکستری (با متوسط وزنی4/1 ± 44/8 گرم)، در مخازن شیشه ای 3 گانه (با 3 تکرار) با جیره های آزمایشی تهیه شده در طول مدت 30روز، تغذیه شدند. به منظور بررسی عملکرد رشد در روزهای 10، 20 و30 ام پس از شروع دوره غذا دهی بیومتری بچه ماهیان کفال انجام گرفت و شاخص های رشد، مانند افزایش وزن(wg)، ضریب تبدیل غذایی(fcr)، ضریب رشد ویژه(sgr)، فاکتور وضعیت(cf) و میانگین رشد روزانه(adg) ، محاسبه شدند و داده های به دست آمده مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند؛ همچنین با پایان دوره غذا دهی30 روزه به منظور بررسی درصد بقاء در چالش با عامل بیماری زا، بچه ماهیان کفال خاکستری در تیمارهای دریافت کننده سویه پروبیوتیک و همچنین یکی از گروه های کنترل با عامل بیماری زای لاکتوکوکوس گارویه آ ( تراکم سلولی cfuml-1107 × 1 به روش غوطه وری ) چالش داده شدند و تلفات به صورت روزانه تا 10 روز پس از چالش ماهیان ثبت شد. نتایج در کل دوره غذا دهی 30 روزه نشان داد که تمامی پارامترهای رشد و همچنین درصد بازماندگی در تیمارهای دریافت کننده پروبیوتیک بهبود یافت اما اختلاف معنی داری با گروه شاهد نشان ندادند(05/0<p)، تنها این اختلاف در پارامتر فاکتور وضعیت(cf) در دو تیمار دریافت کننده پروبیوتیک، تیمارهای 2d و 3d با گروه شاهد معنی دار شد (05/0>p). شمار تلفات تا 10روز پس از چالش ماهیان نشان داد که در تیمارهای دریافت کننده پروبیوتیک این تلفات کمتر بود و درصد بازماندگی در این گروه ها نسبت به شاهد بالاتر بود بطوریکه درصد بازماندگی از 40 % در گروه شاهد به 64% در تیمار 3d و 68% در تیمار2d ارتقاء یافت (05/0>p). به طورکلی می توان نتیجه گرفت که استفاده از سویه لاکتوکوکوس لاکتیس در جیره غذایی می تواند منجر به افزایش ماندگاری بچه ماهی کفال خاکستری در چالش با عامل بیماری زای لاکتوکوکوس گارویه آ گردد