هدف از این پژوهش مقایسه توانایی کلامی کودکان یک زبانه و دوزبانه دبستانی شهر قزوین بود. به همین منظور از بین مدارس ابتدایی شهر قزوین به روش خوشه ای چند مرحله ای 120 دانش آموز انتخاب شدند. 60 نفر از این دانش آموزان یک زبانه (30 دختر و 30 پسر) و 60 نفر از این دیگر(30دختر و 30 پسر) دوزبانه بودند. روش تحقیق از نوع علی – مقایسه ای بود. برای جمع آوری اطلاعات و داده های پژوهشی از شیوه مطالعه منابع کتابخانه ای شامل اسناد و مدارک رسمی آموزشی، نتایج تحقیقات، گزارش ها، همایش ها، و بانک اطلاعات موجود در این زمینه بهره جسته است. و برای گردآوری داده ها از آزمون هوش کلامی وکسلر (wisc-r) استفاده شده است. داده ها با استفاده از آزمون t برای گروه های مستقل تحلیل شدند. نتایج بر گرفته از این پژوهش نشان می دهد که فرضیه های 1و4 تأئید شده و فرضیه های 2و3 تأئید نشده و بدین شرح می باشند: الف) بین توانایی کلامی کودکان دوزبانه و یک زبانه تفاوت وجود دارد.درواقع توانایی کلامی کودکان یک زبانه بیشتر از توانایی کلامی کودکان دوزبانه است. ب)بین توانایی کلامی پسران و دختران دوزبانه تفاوت معنی داری وجود ندارد. درواقع متغیر جنسیت تفاوت معنی داری درعملکرد بین توانایی کلامی پسران و دختران دوزبانه ایجاد نکرده است. ج) بین توانایی کلامی پسران و دختران یک زبانه تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. د) بین توانایی کلامی کودکان دوزبانه و یک زبانه تفاوت معنی داری وجود دارد. به عبارتی، توانایی کلامی دختران یک زبانه بیشتر از پسران دوزبانه می باشد. نتیجه گیری کلی آن که دوزبانگی با پیامدهای مثبت و منفی همراه است. و باید با برنامه ریزیهای صحیح و به هنگام نظیر یادگیری زبان دوم قبل از ورود به دبستان سعی شود. از پیامدهای منفی آن کاست و به پیامدهای مثبت آن افزود.