هدف از این پژوهش طراحی یک مجتمع مسکونی پایدار برای اقشار کم درآمد با رویکرد پایداری اجتماعی می باشد. با توجه به مطالعاتی که پیرامون آسیب شناسی جوامع انجام شده است، ناهنجاری هایی همچون وقوع جرم و ناامنی های اجتماعی، انواع محرومیت های فیزیولوژیکی و اجتماعی، اعتیاد و غیره در مناطق فقیرنشین شهری بیشتر وجود دارد.با توجه به تحقیقات صورت گرفته علل اصلی این ناهنجاری ها را می توان ناشی از کمبودهای اقتصادی، اجتماعی و محیطی قلمداد کرد. از این رو مسکن و محیط کالبدی آسیب پذیر نیز علاوه بر فقر آنها، یکی از علل اصلی نابسامانی جوامع فقیر می باشد. بنابراین تامین مسکن مناسب به ویژه برای گروه های کم در آمد شهری همواره از مهم ترین مسائل و چالش های پیش روی کشورهای جهان بوده و تقریبا همه ی آنها در این زمینه با معضلات جدی مواجه هستند. انسان و جوامع انسانی محور اصلی توسعه پایدار هستند. هدف توسعه پایدار، توسعه همه جانبه است و توسعه همه جانبه بدون توسعه اجتماعی ممکن نخواهد بود. رسیدن به یک جامعه ی پایدار ممکن است بستگی به پذیرش یک سری اصول و ارزش های مناسب داشته باشد که عبارتند از: عدالت و تساوی، تطبیق پذیری، محبوبیت، دوام، امنیت، هویت اجتماعی و غیره. از این رو این پژوهش برآن است تا با در نظر گرفتن اصول جامعه ی پایدار مرتبط با مسکن و محیط مسکونی، به طرح یک مجتمع مسکونی برای اقشار کم درآمد جامعه بپردازد تا بتواند به شکلی پایدارمعضل کمبود مسکن افراد کم درآمد را رفع و زمینه ی معضلات اجتماعی برخاسته از مسکن نامناسب را در جامعه ی موردی شهری کاهش دهد، با این امید که به نوبه ی خود قدم کوچکی در راه رسیدن به یک جامعه ی پایدار برداشته باشد.

مدیریت وجه نقد یکی از فاکتورهای مهم در سیاستهای عملکردی شرکتها شده است.سیاست مدیریت وجه نقد که سرمایه گذاری را از طریق وجه نقد دریافتی از مصرف کننده و پول پرداختی به تامین کننده مدیریت می کند به صورت گسترده ای به عملکرد بهبود یافته مالی شرکتها وابسته است.هرچند که صنعت به طور گسترده ای قبول کرده است که مدیریت جریان پول موثر باعث بهبود عملکرد می شود،مطالعات علمی که به بررسی رابطه بین جریان وجه نقد وعملکرد شرکتها می پردازد نشانه هایی از وجود مشکل در رابطه بین جریان وجه نقد و عملکرد از نقطه نظر ایستا وجود دارد.صورت جریان وجوه نقد در دهه 1990 ابتدا توسط هیات استانداردهای حسابداری مالی آمریکا در قالباستاندارد شماره 95 و سپس توسطکمیته تدوین استانداردهای بین المللی حسابداری در قالب استاندارد شماره 7 به عنوان جزعی لاینفک از گزارشگری مالی پذیرفته شده است.در استاندارد شماره 7 آمده است :اطلاعات مربوطبه جریانهای نقدی یک واحد تجاری برای استفاده کنندگان صورتهای مالی در فراهم کردن مبنایی بهمنظورارزیابی توان آن واحد در ایجاد وجه نقد و نیازهای آن واحد در به کارگیری این وجوه سودمند است. همچنین تصمیمات اقتصادی که توسط استفاده کنندگان اتخاذ می شود مستلزم ارزیابی توان واحد تجاری در ایجاد وجه نقد ،زمان بندی و اطمینان از آن است.