هدف همه سازمانهایی که سیستمهای تضمین کیفیت را مستقر می سازند، دستیابی به کیفیت عنوان می شود. سنجش میزان موفقیت این سازمانها در دستیابی به کیفیت ، انگیزه اصلی نگارش این تحقیق بوده است . متاسفانه همانطور که نتایج این تحقیق موید آن است ، سازمانهای دارای گواهینامه ایزو 9000 (علیرغم برخی نمونه های موفق) به میزان کافی از مفاهیم اساسی مدیریت کیفیت جامع (tqm) متاثر نشده و از این روست که در کیفیت کالاهای تولیدی تغییرات قابل توجهی مشاهده نمی گردد. زیرا که کیفیت بیش از آنکه نیازمند شعار و التزام ظاهری مدیران باشد، نیازمند یک نگرش ، اعتقاد و التزام عملی مدیران است . در این تحقیق تلاش شده تا با بکارگیری شاخصهای مبتنی بر مفاهیم اساسی مدیریت کیفیت جامع به جای شاخصهایی که سازمانها را از نظر استقرار ظاهری بندهای بیست گانه ایزو مورد ارزیابی قرار می دهند، توجه همگان را به این نکته جلب نماید که تا زمانی که استقرار جنبه های سخت افزاری(چگونگی) سیستمهای تضمین کیفیت را بر استقرار جنبه های نرم افزاری(چرایی مبتنی بر نگرش ) مقدم بداریم نتایج قابل توجهی را شاهد نخواهیم بود.