انتخاب تامین کننده یکی از مباحث مهم در مدیریت زنجیره تامین می باشد. واضح است که به دلیل قدرت خریدار، تامین کنندگان در اغلب اوقات مجبور هستند تا شرایط خریدار را پذیرفته و براساس آن رفتار کنند. با این توصیف خریدار برنده اصلی فرآیند انتخاب تامین کننده است. چون تامین کنندگان برای اجابت خواسته های خریدار و برگزیده شدن به عنوان طرف قرارداد خریدار تا حد ممکن از منافع خود چشم پوشی کرده اند و شاید گاهی اوقات به حداقل سود قناعت نموده اند. از طرف دیگر خریدار توانسته است محصولی را با حداکثر کیفیت و حداقل قیمت به دست آورده یعنی سود خود را حداکثر نماید. اصلی اساسی در مدیریت زنجیره تامین این است که برنامه ریزی در یک زنجیره تامین به گونه ای انجام شود که منافع همه اجزا زنجیره یعنی رسیدن به وضعیت برنده-برنده تامین شود. این در حالی است که در مرحله انتخاب تامین کننده این هدف دنبال نمی شود. تامین توسعه داده شده است. تامین کننده و خریدار پس از این که مدتی با یکدیگر همکاری کردند تازه به این نتیجه می رسند که می توانند برای افزایش سود زنجیره تامین تغییراتی در برنامه های خود ایجاد نمایند. در این رساله 3 مدل برای تلفیق دو موضوع انتخاب تامین کننده و هماهنگی خیریدار و تامین کننده با هدف کاهش هزینه کل زنجیره تامین ارایه شده است. در مدل اول سیاست ارسال محموله توسط تامنی کنندگان به خریدار به صورت lot for lot در نظر گرفته شده است. در مدل دوم تامین کنندگان می توانند در حین تولید نسبت به ارسال محموله برای خریدار اقدام نمایند. در مدل سوم نیز تامین کنندگان قادر هستند هر اندازه انباشته تولیدی را در محموله های کوچکتر در حین تولید ارسال کنند. اما این محموله ها بر خلاف دو مدل قبلی می توانند مساوی نباشند. برای هر یک از مدل ها یک مساله برنامه ریزی غیر خطی با هدف کاهش هزینه کل زنجیره تامین که شامل هزینه خریدار و تامین کنندگان است ارایه شده و برای حل آن ها از روش های تحلیلی استفاده شده است.