نام پژوهشگر: سهیلا پناهی

ارائه مدلی برای تحلیل نمودارهای کنترل فازی میزان نقص، بر مبنای روش نافازی سازی مرکز ثقل
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه بوعلی سینا - دانشکده فنی 1389
  سهیلا پناهی   پرویز فتاحی

چکیده: کنترل کیفیت آماری رویکرد مهمی است که از ابزارهای آماری برای به تصویر کشیدن فرآیند کمک می گیرد. شوهارت نمودار های کنترل را که یکی از مهم ترین تکنیک های کنترل کیفیت است، برای نشان دادن انحرافات با دلیل و آزمون فرآیند، معرفی نمود. یکی از انواع نمودارهای کنترل، نمودار کنترل تعداد نقص است. هنگامی که در داده های مورد نیاز برای طراحی نمودارهای کنترل عدم قطعیت وجود دارد، برای مدل کردن سیستم می توان از نظریه فازی که توسط لطفی زاده مطرح گردید، استفاده نمود. در این تحقیق داده های مربوط به میزان نقص ها به طور قطع مشخص نمی باشد و از طرفی انواع نقص از نظر درجه اهمیتی که دارند، متفاوت هستند. بنابراین برای ارائه مدلی به منظور طراحی حدود کنترل از نظریه مجموعه های فازی و بالاخص اعداد فازی استفاده می شود. در تحقیق حاضرانواع مختلف نقص برای محصول در نظر لحاظ می گردد. به علت عدم قطعیت در میزان نقص هایی که در هر محصول رخ می دهد، میزان نقص از هر نوع در هر محصول یک عدد فازی ذوزنقه ای در نظرگرفته می شود. همچنین فرض می شود انواع مختلف نقص، توزیع پواسون فازی دارند. با استفاده از عملیات جبری پایه ای بر روی اعداد فازی، میزان کل نقص ها در هر واحد بازرسی محاسبه می گردد. برای محاسبه حدود کنترل دو رویکرد پیشنهاد می شود. رویکرد اول استفاده مستقیم از آماره تعداد نقص و محاسبه میانگین و واریانس آن و رویکرد دوم تبدیل آماره تعداد نقص به آماره ای با توزیع نرمال استاندارد با استفاده از قضیه حد مرکزی است. در نهایت روش نافازی سازیِ مرکز ثقل بر روی حدود کنترل اعمال می-گردد. درجه تحت کنترل بودنِ هر نمونه با محاسبه درصد مساحتی که داخل حدود کنترل قرار می گیرد به دست می-آید با پیاده سازیِ اندازه نمونه های مختلف بر روی رویکردهای پیشنهادی ملاحظه می گردد رویکرد دوم در اکثر موارد درجه تحت کنترل بودن کوچکتری را به نمونه ها تخصیص می دهد. اما از آنجا که در استفاده مستقیم ازآماره تعداد نقص (رویکرد اول)، هیچگونه تقریبی مورداستفاده قرار نمی گیرد، دقت این رویکرد بر رویکرد دوم برتری دارد. درادامه تأثیر روش های نافازی سازیِ ( میانه در سطح آلفا و محدوده میانی در سطح آلفا) بر رویکرد های پیشنهادی مورد بررسی قرار می گیرد. خروجی های برنامه نشان می دهد که تقریباً در همه موارد به ترتیب روش نافازی سازیِ محدوده میانی در سطح آلفا، مرکز ثقل و میانه در سطح آلفا کمترین درجه تحت کنترل بودن را برای نمونه ها ارائه می-دهند.