اشتغال لازمه زندگی بشر است؛ زیرا دوام و بقای جامعه و زندگی هر فرد مستلزم کار و فعالیت است. اشتغال علاوه بر تأمین معاش؛ احترام،اعتمادبه نفس،سلامت،وتقویت روحیه ایجاد میکند. اما اشتغال در زندگی فرد معلول نقشی بیش از اینها ایفا می نماید.او را قادر می سازد که احساس سربلندی و قابلیت نماید و در استقلال وتلفیق اجتماعی وی نقش اساسی دارد. موضوع اشتغال معلولان از جمله دغدغه هایی است که باید همواره در میان مسئولان نهادهای مختلف هر جامعه ای وجود داشته باشد، چرا که معمولاً در سطح جامعه نگاهی ترحم آمیز نسبت به این افراد وجود دارد. از دیدگاه حقوق انسانی، معلولان مانند سایر افراد جامعه حق برخورداری از امکانات و تسهیلات جامعه و مشارکت کامل در آن را به عنوان شهروند دارند. از دیدگاه اقتصادی نیز شواهد نشان می دهد که هزینه آموزش و توان بخشی حرفه ای معلولان در مقایسه با هزینه های هنگفتی که صرف حمایت و نگهداری آنان برای تمام عمر می شود، بسیار اندک است. این افراد نیز مانند سایر افراد امیال و نیازهایی مانند کسب مهارت های لازم برای محیط کار، ورود به دنیای کار و تبدیل شدن به عضو مشارکت کننده در جامعه را دارند و می بایست به آنها فرصت برابر داده شود تا بتوانند، استعداد شغلی خود را در بالاترین حد ممکن شکوفا سازند. بخش عمده ای از معلولان در سراسر دنیا یا بیکار هستند یا با دستمزدهای کمتری کار می کنند. میزان بیکاری آنها از گروه های دیگر بسیار بالاتر است و این وضعیت باعث شده تا آنها از نظر رفاهی، تأمینی، مراقبت های بهداشتی و درمانی در وضعیت مناسبی نباشند. گر چه در سال های اخیر پیشرفت های قابل ملاحظه ای در سیستم های ارایه خدمات مناسب به معلولان ایجاد شده است. ولی با این حال، تعداد زیادی از آنها همچنان زندگی خود را در بیکاری و فقر سپری می کنند.. مسئولان هر جامعه ای باید به عقب برگشته و برنامه های مربوط به دهه معلولان را دوباره بازبینی نمایند. دولت ها باید موقعیت معلولان را در کشورهای خود مورد بررسی دقیق قرار داده و به صورت فعال به تعقیب سیاست های مترقی وضع شده در مورد حقوق آنان ، بیش از گذشته توجه نمایند. در این تحقیق سعی بر آنست تا با مطالعه حق اشتغال در اسناد بین المللی و قوانین و مقررات داخلی برخی کشورها ، سیاست های حمایتی ایران را در پرتو قوانین موجود بویژه قانون جامع حمایت از حقوق معلولان مورد تحلیل قرار دهیم و ضمن بررسی موانع اشتغال معلولان ، راهکارهای مناسب جهت رفع تبعیض در این حوزه ارائه شود.

آسیت (سندرم هیپرتانسیون ریوی) یک اختلال متابولیک است که ویژگی های آن شامل، هیپوکسمی، افزایش کارکرد دستگاه قلبی ریوی، تنگی ورید مرکزی، تجمع بیش از حد مایع در حفره سلومی، هیپرتروفی بطن راست، قلب شل و وارفته و در نهایت مرگ، می باشد. هیپرتانسیون ریوی به عنوان یکی از مشکلات جدی صنعت پرورش طیور در جهان مطرح است. به نظر می رسد متناسب نبودن رشد بافتهای قلبی – ریوی با میزان رشد و متابولیسم، از علل دخیل در افزایش این سندرم باشد. کاهش سطح اکسیژن به زیر مقدار نرمال می تواند باعث حساسیت بیشتر جوجه ها ی گوشتی به هیپرتانسیون ریوی شود. در بروز این سندرم رادیکال های آزاد نقش مهمی دارند. آویشن یک آنتی اکسیدان قوی است. در این تحقیق چهار گروه یکسان جوجه تهیه و در شرایط مشابه پرورش دادیم ، یک گروه کنترل و به سه گروه دیگر در سه دز 25/0 ، 5/0 و 1/0 درصد آویشن داده شد. از برنامه ی سرما برای القای هیپرتانسیون ریوی استفاده شد. در دو نوبت در 21 روزگی و 49 روزگی از روده جوجه ها نمونه برداری شد. طول، عرض و ضخامت پرزهای ایلئوم ، دئودنوم و ژژنوم اندازه گیری شده و سپس مساحت هر قسمت محاسبه گردید. در بیشتر گروه ها تغییر معناداری مشاهده نشد اما نتیجه این بود که آویشن در دزهای بالا باعث کاهش مساحت پرزها و به طبع کاهش جذب می شود. اما در دزهای پایین در موارد محدودی افزایش سطح پرز مشاهده شد.