مقدمه: ویسفاتین یک آدیپوکین تازه کشف شده است که با چاقی افزایش می¬¬یابد. به روشنی مشخص نیست که تمرین¬های ترکیبی و مقاومتی می¬توانند با تغییر توده¬ چربی و سطح چربی¬های خون در کاهش غلظت ویسفاتین پلاسما موثر باشند. هدف این تحقیق مقایسه¬ی اثرات 8 هفته تمرینی ترکیبی و مقاومتی برسطوح ویسفاتین و چربی¬های خون زنان چاق و دارای اضافه وزن بود. روش: بدین منظور 41 زن چاق و دارای اضافه وزن (میانگین± انحراف معیارسن 07/6± 82/40سال؛ قد72/5±29/160سانتی¬متر؛ وزن21/10±51/89 کیلوگرم؛ شاخص توده¬بدنی09/4±89/34 کیلوگرم بر مجذور قد به متر) به عنوان آزمودنی انتخاب و بطور تصادفی در 3 گروه کنترل (15نفر)، گروه مقاومتی (12نفر) و گروه ترکیبی (14نفر) تقسیم شدند. گروه ترکیبی، تمرین ترکیبی (تمرین هوازی شامل 50 تا 75 درصد ضربان قلب ذخیره و برنامه¬ی مقاومتی شامل 3 ست با 12 تکرار بیشینه)، گروه مقاومتی (برنامه¬ی تمرین مقاومتی را با سه ست 15-12 تکرار بیشینه) و گروه تمرین کلینیکی (تمرین هوازی بصورت پیاده روی) به مدت 8 هفته با سه جلسه در هفته به مدت 90 دقیقه اجرا کردند. متغیرهای وزن، نسبت دور کمر به باسن(whr) و شاخص توده¬ی بدنی(bmi)، حداکثر اکسیژن مصرفی(vo2max)، نیمرخ چربی خون شامل hdl-c ، ldl-c ، کلسترول، تری گلیسیرید و سطوح ویسفاتین قبل و48 ساعت پس از اتمام 8 هفته تمرینات اندازه گیری شدند. میزان ویسفاتین پلاسمای خون با استفاده از روش الایزا و بوسیله¬ی کیت آزمایشگاهی مارک ایستوبیوفارم مورد اندازه¬گیری قرار گرفت. حساسیت روش اندازه¬گیری 5/1 نانوگرم بر میلی¬لیتر بود. در نهایت از آزمون های تی همبسته برای مقایسه درون گروهی و آزمون های تحلیل کوواریانس و تجزیه و تحلیل واریانس ها با اندازه گیری تکراری برای مقایسه بین گروهی استفاده شد. یافته¬ها: بهبودهای معناداری در میانگین وزن بدن، ضربان قلب استراحت، اکسیژن مصرفی بیشینه، کلسترول تام، تری گلیسرید، لیپوپروتئین کم چگال، لیپوپروتئین پرچگال و ویسفاتین قبل و بعد از هشت هفته شیوه های مختلف تمرینی مشاهده شد (05/0p<). همچنین، اثرات بین گروهی تحقیق حاضر بهبودهای معناداری فقط در متغیرهای ضربان قلب، اکسیژن مصرفی بیشینه، و لیپوپروتئین پرچگال نشان داد (05/0p<)، در حالی که در میانگین متغیرهای کلسترول تام، تری گلیسرید، لیپوپروتئین کم چگال و سطوح ویسفاتین پس از مداخلات بکار رفته تفاوت معناداری را نشان نداد (05/0p>). نتیجه ¬گیری: به نظر می¬رسد با توجه به یافته¬های تحقیق می¬توان این نتیجه را گرفت که هشت هفته تمرینات ترکیبی در مقایسه با تمرین مقاومتی و کلینیکی می تواند اثرات مفیدی بر کاهش توده چربی و کاهش ویسفاتین پلاسما در زنان چاق و دارای اضافه وزن داشته باشد.

دراین پروژه تحقیقاتی مونومرهای بیس(پارا-آمینوبنزوییک اسید)-n-تریملیتیل ایمیدو-s-والین، n-تریملیتیل ایمیدو-l-متیونین، بیس(پارا-آمینوبنزوییک اسید)-n-تریملیتیل ایمیدو-l-متیونین و 5-(2-فتالایمیدیل-3-متیل بوتانویل آمینو) ایزوفتالیک اسید به عنوان دی اسیدهای جدید تهیه شدند. این مونومرها دارای قطعات s-والین و l-متیونین بوده و فعال نوری هستند. ساختار این ترکیبات با استفاده از تکنیکهای ft-ir، 13c nmr، 1h nmr، چرخش نوری و آنالیز عنصری تایید شدند. سری جدیدی از پلی(آمید-ایمید)ها، پلی(استر-ایمید)ها، پلی(استر-آمید-ایمید)ها، پلی‎آمیدها و پلی‎استرهای تمام آروماتیک فعال نوری با استفاده از واکنش این دی اسیدها با دی ال ها یا دی آمین ها تهیه شدند. از پلیمر شدن تراکمی مستقیم با استفاده از عامل متراکم کننده توسیل کلراید (tscl)/ n,n-دی متیل فرمامید (dmf)/ پیریدین برای تهیه ی پلی استرها استفاده شد و برای تهیه ی پلی آمیدها علاوه بر عامل متراکم کننده مذکور از سیستمهای تیونیل کلراید در پیریدین، tscl/تری فنیل فسفین اکساید/ پیریدین، n-متیل-2-پیرولیدون(nmp)/ تری فنیل فسفیت (tpp)/ پیریدین/ کلسیم کلراید و tpp در مایعات یونی به عنوان عامل متراکم کننده استفاده شد. تمام این روشها، مستقیم هستند بنابراین برای تهیه پلیمر احتیاج به تهیه اسید کلراید نیست. استفاده از مایعات یونی سبب حذف حلالهای سمی و بد بویی نظیر nmp و پیریدین از محیط واکنش می شود. دو روش برای تهیه پلی آمیدها در مایعات یونی استفاده شد: حرارت دادن معمولی و استفاده از تابش ریز موج. مهمترین مزیت استفاده از تابش ریز موج برای تهیه پلیمرها این است که پلیمرها در مدت زمان کوتاهی سنتز می گردند. ساختار و خواص پلیمرهای حاصل با استفاده از تکنیکهای ft-ir، 1h nmr، چرخش نوری، آنالیز عنصری و آنالیز حرارتی وزن سنجی بررسی شدند. پلیمرهای به دست آمده دارای ویسکوزیته ذاتی dl/g 75/0-25/0 می باشند. این پلیمرها دارای مقاومت حرارتی خوب تا عالی می باشند، به علاوه حاوی قطعات انغطاف پذیر آمینو اسیدی هستند و حلالیت تقریباً خوبی دارند. پلیمرهایی که از مونومر 5-(2-فتالایمیدیل-3-متیل بوتانویل آمینو)ایزوفتالیک اسید تهیه شدند، دارای گروههای جانبی حجیم می باشند، که این گروهها از نزدیک شدن رشته های پلیمری جلوگیری می کند و بنابراین حلالیت بالاتری دارند. به خاطر وجود آمینو اسیدهای مختلف در این پلیمرها، انتظار میرود که آنها زیست تخریب پذیر و زیست سازگار باشند. همچنین ساختار کایرال این پلیمرها، پتانسیل کاربرد به عنوان فاز ثابت کایرال در کروماتوگرافی برای جدا سازی مخلوط های انانتیومر از یکدیگر را برای آنها فراهم می نماید.