نام پژوهشگر: داود مختاری کشکی

بررسی مولفه های تأثیرگذار بر بهبود کیفیت فضایی پیاده روها به منظور تقویت محوریت پیاده در سطح محلات شهری-مطالعه موردی: منطقه 2 شهرداری تبریز
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه تبریز - دانشکده جغرافیا 1393
  محجوبه خامنه   داود مختاری کشکی

استفاده روزافزون از وسایل نقلیه شخصی در شهر تبریز، عدم توجه به مسیرهای حرکتی برای عابران، زندگی پیاده در شهر را محدود کرده است. این مسئله امکان زیست شهری و اجتماعی شهروندان را به شدت کاهش داده است. باهدف توجه به سبک زندگی پیاده در شهر تبریز، شهروندان در عین گذران زندگی روزمره خواهند توانست از فضاها، معماری، معابر و گذرگاه های فرهنگی و تفریحی شهر استفاده کنند. نوع تعامل و ارتباطی که حرکت پیاده در شهر ایجاد می کند، چه بین افراد و چه با محیط اطرافشان، در غنای فرهنگی و اجتماعی زندگی شهری و ارتقای زیست شهری تأثیر چشمگیر و بسزایی دارد. مطالعه حاضر به بررسی نمونه هایی از فضاهای پیاده در شهر تبریز پرداخته است تا با توجه به مولفه های مختلفی که در جهت بهبود یا ضعف کیفیات فضایی پیاده رو نقش دارند به یک جمع بندی کلی در این زمینه نائل شود.روش پژوهش به شکل ترکیبی می باشد که در آن به مطالعه مبانی نظری پژوهش در قسمت کیفی(شامل مولفه های تأثیرگذار بر کیفیات پیاده راه ها) پرداخته و در ادامه با برداشت وضع موجود پیاده روها در نواحی مورد نظر در منطقه ی 2 با استفاده از کارت شناسایی هر مسیر به آنالیز عناصر و ویژگی های مختلف موجود می پردازد و با مقایسه ی آن با مبانی نظری تشکیل پیاده روهای مطلوب، نتایج حاصل می گردد. هدف آن است با روش پیش رو کیفیت فضایی پیاده روها مورد بررسی قرارگرفته و ملزومات جهت تقویت آن مشخص گردد و در این راستا قدمی جهت بهبود زندگی پیاده در شهر تبریز برداشته شود.بر اساس یافته های تحقیق یک پیاده رو با طراحی مطلوب می تواند میزان کاربری آن را افزایش دهد. زمانی که پیاده روها دارایی فضایی چندمنظوره و فعال متکی بر عوامل مختلف دارد بیشتر از پیاده روهایی که صرفاً بر اساس محیط اطراف خود شکل گرفته اند موفقند. این ملاحظات شامل مواردی چون کاربری اراضی، درجه بندی گذر، مقیاس بناها و تراکم آن ها، ترافیک و سیاست گذاری های شهرداری ها می باشنداستفاده روزافزون از وسایل نقلیه شخصی در شهر تبریز، عدم توجه به مسیرهای حرکتی برای عابران، زندگی پیاده در شهر را محدود کرده است. این مسئله امکان زیست شهری و اجتماعی شهروندان را به شدت کاهش داده است. باهدف توجه به سبک زندگی پیاده در شهر تبریز، شهروندان در عین گذران زندگی روزمره خواهند توانست از فضاها، معماری، معابر و گذرگاه های فرهنگی و تفریحی شهر استفاده کنند. نوع تعامل و ارتباطی که حرکت پیاده در شهر ایجاد می کند، چه بین افراد و چه با محیط اطرافشان، در غنای فرهنگی و اجتماعی زندگی شهری و ارتقای زیست شهری تأثیر چشمگیر و بسزایی دارد. مطالعه حاضر به بررسی نمونه هایی از فضاهای پیاده در شهر تبریز پرداخته است تا با توجه به مولفه های مختلفی که در جهت بهبود یا ضعف کیفیات فضایی پیاده رو نقش دارند به یک جمع بندی کلی در این زمینه نائل شود.روش پژوهش به شکل ترکیبی می باشد که در آن به مطالعه مبانی نظری پژوهش در قسمت کیفی(شامل مولفه های تأثیرگذار بر کیفیات پیاده راه ها) پرداخته و در ادامه با برداشت وضع موجود پیاده روها در نواحی مورد نظر در منطقه ی 2 با استفاده از کارت شناسایی هر مسیر به آنالیز عناصر و ویژگی های مختلف موجود می پردازد و با مقایسه ی آن با مبانی نظری تشکیل پیاده روهای مطلوب، نتایج حاصل می گردد.

برآورد gis پایه میزان فرسایش و رسوب حوضه آبریز لیقوان چای با استفاده از مدل mpsiac
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه تبریز - دانشکده جغرافیا 1394
  ندا آریافر   داود مختاری کشکی

فرسایش خاک سبب فقیر شدن خاک و متروک شدن مزارع، رسوب مواد در آبراهه ها، مخازن و سدها، کاهش ظرفیت آبگیری آن ها و خسارات جبران ناپذیری را بر جای می گذارد. بدین جهت حفاظت از آب، خاک و مبارزه با فرسایش لازم و ضروری است. هدف از تحقیق حاضر برآورد شدت فرسایش و میزان رسوب حوضه لیقوان چای با استفاده از مدل تجربی mpsiac و با استفاده از (gis) و کارایی این سیستم در مطالعات فرسایش و رسوب حوضه های آبخیز و در نهایت کاهش حجم رسوبات در سطح حوضه و نهایتا بستر رودخانه می باشد. در این تحقیق با استفاده از نقشه پایه و سایر اطلاعات و نقشه های موجود و کنترل موقعیت واحدهای کاری بوسیله دستگاه gps در طبیعت امتیاز 9 عامل موثر در مدل mpsiac در هر واحد کاری تعیین و با جمع کردن آنها میزان r (درجه رسوبدهی) در هر واحد کاری و با توجه به نسبت مساحت آن ها در کل حوضه بدست آمد و در نهایت با قرار دادن میزان r بدست آمده در رابطه مربوطه میزان رسوب برآورد گردید. نتایج این تحقیق نشان می دهد که ضریب رسوبدهی در این حوضه 7/77 و مقدار رسوب ویژه آن 602 مترمکعب درکیلومتر مربع در سال می باشد. با توجه به نتایج فرمول مورد بررسی در حوضه مورد مطالعه و مقایسه آن با اعداد جدول مربوط به مدل mpsiac می توان اذعان نمود که حوضه آبریز لیقوان چای از نظر فرسایش و تولید رسوب در وضعیت زیاد قرار داشته و شدت رسوبدهی آن بین 100-75 می باشد، همچنین مشاهده گردید میزان رسوب برآورد شده در این حوضه در کلاس فرسایشی 3 و 4 و از نظر طبقه بندی کیفی فرسایش در کلاس درجه متوسط و زیاد قرار داشته و طبق تعریف این کلاس می توان گفت که در این حوضه جدا شدن و جابجایی ذرات خاک به میزانی است که اجرای برنامه های حفاظت خاک و آب ضرورت و اولویت داشته و استفاده از اراضی محدویت زیادی دارد.