با توجه به اینکه انسان موجودی اجتماعی است، با آگاهی از کسب مواهب زندگی اجتماعی به سروری دیگران بر خود رضایت داد و بر این مبنا جامعه سیاسی و حکومت تشکیل شد و مخالفت با این جامعه و حکومت جرم تلقی گردید . قبل از ورود به عصر الکترونیک ، شیوه و ابزار سرنگونی حکومت در سلاح خلاصه می گردید ولی پس از ورود به عصر الکترونیک و وابستگی حکومت ها به این فناوری، مخالفان حکومت جهت ساقط کردن نظام، پا به عرصه الکترونیک گذاشته و از طریق تخریب و جاسوسی در فضای سایبر ، قصد سرنگونی حکومت را در سر پروراندند. از جهت دیگر، در دهه های اخیر بر اساس تئوری های جدید ارائه شده در عالم سیاست، شیوه ای از براندازی عاری از خشونت و بدون سلاح به وجود آمد که رسانه، علی الخصوص فضای سایبری جایگزین سلاح شد. قانونگذار برای مرتکبین برخی از این اعمال، مجازات هایی تعزیراتی مقرر نمود و در برخی موارد دیگر با جمع بودن برخی شرایط، مرتکبین اعمال مذکور را مشمول مجازات محاربه می داند هرچند که مرتکب از سلاحی استفاده نکرده باشد. با توجه به اینکه در شرع مقدس برای مرتکبان اعمال براندازانه مجازاتی غیر از مجازات محاربه پیش بینی شده است ، اعمال مجازات محاربه برای مخالفین حکومت با تعارض جدی با قوانین شرعی روبروست و از این جهت پیش بینی مجازاتی که با موازین شرعی مغایرت نداشته باشد پیشنهاد گردیده است .