این پژوهش به منظور بررسی کاربردپذیری مشاوره گروهی با رویکرد حل مسئله در کاهش اضطراب دختران دانشجو انجام شده است . ابتدا برای تشخیص دانشجویان مضطرب از غیرمضطرب در دانشگاه الزهراء (س) 300 نفر دانشجو در رشته های علوم پایه، علوم انسانی و فنی مهندسی به صورت تصادفی انتخاب شدند. و پرسشنامه های حل مسئله هپنر و اضطراب بک بر روی نمونه انتخابی اجرا شد. و برای انتخاب نمونه انتخاب شده و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایشی و گروه کنترل تقسیم شدند. و در مورد گروه آزمایشی متغیر مستقل مشاوره گروهی به روش حل مسئله به اجرا درآمد و در گروه گواه هیچ نوع مداخله ای انجام نگرفت پس از پایان ده جلسه مشاوره در مورد هر دو گروه مجددا تستهای اضطراب و حل مسئله اعمال شد. نتایج حاکی از آنست که افراد مضطرب در کفایت حل مسئله و کنترل شخصی با یکدیگر تفاوت معنی داری دارند بدین معنی که افراد مضطرب فاقد مهارتهای حل مسئله کارآمد می باشند. از طرفی بین تحصیلات والدین و اضطراب فرزندان رابطه معنی داری بدست آمد ولی بین تحصیلات والدین، ردیف تولد و مهارتهای حل مسئله رابطه معناداری مشاهده نشد و بین تعداد اعضاء خانواده سبک گرایش اجتناب و کنترل شخصی فرزندان نیز رابطه معناداری بدست آمد. همچنین یافته ها نشان داد که مشاوره گروهی حل مسئله اضطراب را بطور معنی داری در گروه آزمایشی نسبت به گروه کنترل کاهش داده و همچنین مهارتهای حل مسئله گروه آزمایشی را به طور معنی داری افزایش داده است .