در این مطالعه، چگونگی گسترش رسوبی بخش ماسه سنگی اهواز و تعیین کیفیت مخزنی در سازند آسماری در میدان آغاجاری، مورد بررسی قرار گرفتند. بر اساس مطالعه 400 مقطع نازک از چاه های 30 ، 64 و 149 و ویژگی های مشاهده شده در این مقاطع 7 رخساره رسوبی در ارتباط با چهار زیر محیط ساحلی (عمدتاً جزرومدی)، لاگون، سد و دریای باز شناسایی گردید که در قسمت داخلی و میانی یک رمپ هموکلینال نهشته شده اند. این رسوبات تحت تاثیر فرآیندهای دیاژنزی میکریتی شدن، انحلال، سیمانی شدن، شکستگی، فشردگی، نئومورفیسم و جانشینی در محیط¬های دیاژنزی متئوریک، دفنی و بالاآمدگی قرار گرفته اند. نتایج این مطالعات نشان داده است که انحلال و دولومیتی شدن و شکستگی با ایجاد فضاهای بیشتر باعث افزایش و سیمانی شدن و فشردگی با کم کردن فضاهای خالی باعث کاهش کیفیت مخزنی در سازند آسماری شدند. در چاه شماره 64 بر خلاف سایر چاه ها، دولومیت به فرم سیمان باعث کاهش کیفیت مخزن شده است. تخلخل های بین دانه ای ، بین بلوری، شکستگی، حفره ای، درون دانه ای و قالبی، مهم ترین تخلخل های مشاهده شده در این سازند است که از نظر کمی تخلخل حفره ای و شکستگی بیشترین درصد فراوانی را به خود اختصاص داده اند. انطباق داده های چاه پیمایی چاه های مورد مطالعه نشان داد که با افزایش میزان ذرات آواری کیفیت مخزن نیز افزایش می¬یابد. همچنین با استفاده از داده های لاگ nphi، dt وgr و روش mrgc ، 9 رخساره الکتریکی تعیین گردید که رخسارهای 1 تا 4 به علت مقدار بالای nphi و dt و مقدار پائین gr بهترین کیفیت مخزنی و رخساره های 8 و 9 بدترین کیفیت مخزنی را دارا هستند. البته با ادغام داده¬های لاگ و سنگ شناسی در کل میدان آغاجاری، مشاهده می شود که رخساره الکتریکی 4 به علت دولومیتی شدن گسترده بهترین کیفیت مخزنی را دارد. بر اساس انطباق رخساره¬های الکتریکی در میدان آغاجاری چاه¬های شمال غربی میدان از کیفیت مخزنی بهتری برخوردار هستند.