کمبود آب در ایران و سایر مناطق خشک و همچنین رشد بی رویه جمعیت و افزایش آلودگی های محیطی و تغییر اقلیم زندگی بشر را با مشکلاتی مواجه کرده است. برای رفع این مشکلات و کمبود آب، استفاده از منابعی نامحدود و مطمئن را برای بشر امری ضروری کرده است. یکی از این راه حل ها، استفاده از پساب ها و آب های نامتعارف است. از آب های نامتعارف باید به گونه ای استفاده کرد که کمترین اثرات سوء را به محیط زیست وارد کند و آن، استفاده از تصفیه و بازیافت آن است. فناوری نانو، فناوری است که در تصفیه آب های نامتعارف کاربرد فراوانی دارد. در این پژوهش، علاوه بر استفاده از فناوری نانو برای تصفیه آب های نامتعارف، طرح اختلاط چندین نوع از آب های نامتعارف برای استفاده مجدد در مصارف صنعت و کشاورزی و همچنین فضای سبز مطرح شده است به گونه ای که از آب دریا، آب تصفیه شده به روش نانوفیلتر و همچنین پساب خروجی سیستم بیولوژیک بهره گرفته شده است. پارامتر های آزمایش شده شامل ph، tds، ec، bod و cod و دما، نیترات، فسفات و سولفات می باشد که هر کدام به نوبه خود از اهمیت خاصی برخوردار است. هدف از این پژوهش، یافتن بهترین نوع اختلاط برای استفاده از آن در مصارف مختلف بوده است. تعیین بهترین نوع اختلاط، با استفاده از کاهش پارامتر های آزمایش شده و همچنین تحلیل معنی دار بودن اختلاف نتایج در سطح 5 درصد بین طرح های اختلاط صورت گرفت. در این طرح از پایلوت طراحی شده ای استفاده شد که در آن از چندین نوع فیلتر از جمله فیلتر نانو بهره گرفته شد. همچنین یافتن طرح اختلاط بهینه با آب دریا و آب شهری و نیز پساب سیستم بیولوژیک، از دیگر جنبه های نوین این پژوهش می باشد. از نتایج حاصله بین 9 طرح اختلاط چنین بر می آید که بهترین طرح اختلاط برای مصارف کشاورزی-فضای سبز، اختلاط آب شرب 80%، فاضلاب خام 10% و پساب نانو فیلتر 10% می باشد که در آن پارامتر های ph، ec، tds، cod، bod و no_3 در بهترین حالت و در دامنه استاندارد داخلی و خارجی قرار گرفته است. برای مصارف صنعتی بهترین نوع اختلاط نیز اختلاط آب شرب 80%، فاضلاب خام 10% و پساب نانو فیلتر 10% می باشد که در آن ?so?_4 که در صنعت جزو پارامتر های مهم به شمار می رود در کمترین حالت ممکن قرار گرفته است ولی اختلاط آب شرب 80%، فاضلاب خام 10%و پساب بیولوژیک 10% نیز برای استفاده در صنایع مناسب است و در دامنه ی استاندارد های داخلی و خارجی قرار گرفته است.