حمیدرضا سلمانی رضا مصطفوی سبزواری
فصل نخست پژوهش به تعریف مفاهیم و کلیات پرداخته و نشان داده که قدمت این نوع |ثار بسیار زیاد است و نیز به تعریف و تعیین چارچوب و موارد مشابه پرداخته است. فصل دوم سعی دارد نشان دهد که با وجود اینکه در ایران باستان نمونه های این آثار وجود دارد لیکن توجه به این نوع در دوره اسلامی تا حد زیادی فراموش می شود و آشنایی مجدد ایرانیان با این گونه، محصول دوره های اخیر و آشنایی با ادبیات غرب است. در این مرحله توجه به این آثار کم کم زیاد می شود و سپس به مسائل فرمی نیز در پرداخت این آثار توجه می شود. بیشتر آثار نگاشته شده در این دوره بر روشن کردن مسائل تاریخی دوره تاکید دارند. در مراحل بعد توجه به خود و منِ نویسنده پررنگ تر می شود. بررسی سه نمونه از این آثار از طیف های گوناگون نشان می دهد موضوع مطرح شده در مورد تاکید بر مسائل تاریخی و مسائل بیرونی خارج از سیر تحول شخصیت نویسنده هم چنان سهم مهمی در این آثار دارد. بیشتر تلاش می شود به مسائل تاریخی و اجتکاعی پرداخته شود و تمایل چندانی به بیان مسائل بسیار خصوصی وجود ندارد هر چند گاهی در این زمینه هنجار شکنی می شود.
