دشت ایرانشهر در استان سیستان و بلوچستان، در شرق منطقه پایین افتاده جازموریان قرار دارد و دارای یکی از مهم ترین سفره های آب زیرزمینی منطقه می باشد. در سال های اخیر به علت خشکسالی و برداشت های بی رویه سطح آب زیرزمینی و کیفیت آن کاهش یافته است. در این تحقیق ابتدا با طراحی یک مدل عددی کمی، خصوصیات هیدروژئولوژیکی آبخوان مشخص شد و سپس با طراحی یک مدل کیفی عددی، چگونگی انتقال آلاینده ها در سفره آب زیرزمینی منطقه بررسی گردید. در پایان نیز راهکارهایی برای استفاده بهتر از آبخوان ارایه شد. برای این منظور پس از جمع آوری اطلاعات و داده های لازم جهت شبیه سازی کمی و کیفی آبخوان (آزمایش های پمپاژ، هیدروگراف واحد، اطلاعات ژئوفیزیکی، هیدرولوژیکی و هیدروژئولوژیکی، داده های کیفیت آب زیرزمینی)، به کمک نرم افزارgms 7.1.3 و با استفاده از کدهای رایانه ای modflow و mt3d، اقدام به شبیه سازی کمی و کیفی آبخوان شده است. در مدل کمی، در مرحله واسنجی در شرایط پایدار (آذر 1387) مقدار ضریب هدایت هیدرولیکی منطقه و در شرایط ناپایدار (آذر 1387 تا آذر 1388) مقدار ضریب آبدهی ویژه آبخوان بهینه شد. در مدل کیفی، در مرحله واسنجی، میزان تخلخل و ضریب پخشیدگی طولی منطقه بهینه گردید. سپس حساسیت مدل نسبت به پارامترهای مختلف تأثیر گذار بر آبخوان (ضریب هدایت هیدرولیکی، ضریب آبدهی ویژه و پمپاژ) برای مدل های کمی و کیفی آنالیز شد. در آخرین مرحله شبیه سازی آبخوان، مدل های کمی و کیفی، مورد صحت سنجی (برای دوره آذر 1386 تا آذر 1387) قرار گرفتند، و درستی نتایج مورد تأیید قرار گرفت. پس از آن تأثیر افزایش 20 درصدی برداشت از چاه?ها و نیز اثر کارخانه های موجود در منطقه بر نحوه انتقال و حرکت آلاینده ها بررسی شد. همچنین بهترین مکان برای ایجاد لندفیل که موجب کمترین آلودگی احتمالی در سفره آب زیرزمینی دشت ایرانشهر شود، پیش بینی گردید.