مدیریت تغذیه و همچنین کنترل کیفی آب (مانند شوری) بعنوان عامل اصلی در مدیریت رشد شناخته شده است. بر این اساس اعمال رژیم های مختلف غذادهی شامل دوره های خاصی که محرومیت یا محدودیت غذایی بعنوان ابزاری در جهت دستکاری رشد و تحریک پاسخ جبرانی در ماهیان مطرح است. در این مطالعه اثرات تناوب غذایی با دوره های گرسنگی کوتاه مدت و شوری آب (1<، 95/1 و 00/4 گرم در لیتر) بر روی رشد جبرانی و ترکیبات بدن لارو ماهیان مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایش بصورت فاکتوریل (3×3) و در قالب طرح کاملا تصادفی (9 تیمار آزمایشی و هر یک با 4 تکرار) صورت پذیرفت. لارو ماهی با میانگین وزنی 10±300 میلی گرم بمدت 40 روز با سه رژیم غذایی در سه سطح شوری بررسی شد. تیمارهای آزمایشی در آب شیرین (fc، 2+5f و 2+2f)، آب لب شور (bc، 2+5b و 2+2b) و آب شور (sc، 2+5s و 2+2s) بترتیب شامل: شاهد (تغذیه مستمر و همه روزه)؛ 2+5 (پنج روز تغذیه و دو روز گرسنگی) و 2+2 (دو روز تغذیه و 2 روز گرسنگی) بود. لاروهای ماهی به میزان 10 درصد وزن بدن تغذیه شدند. در پایان آزمایش تغییرات پارامترهای رشد، کارآیی تغذیه، شاخص کبدی و ترکیبات بدن ارزیابی شد. در پایان آزمایش، نمونه های کامل ماهی مطابق با دستورالعمل aoac (1990) آنالیز شدند. این نتایج نشان داد که اختلاف معنی داری در پارامترهای رشد مشاهده گردید. بطوریکه بیشترین وزن و طول نهایی بدست آمده در تیمار fc (به ترتیب 73/2055 میلی گرم و 79/47 میلی متر) بدست آمد. تفاوت معنی داری بین تیمارهای غذایی در آب شیرین، لب شور و شور وجود داشت (05/0? p). بیشترین میزان پروتئین خام در تیمار bc به میزان 65/74 درصد و کمترین آن در تیمار 2+2f به میزان 72/59 درصد بدست آمد. تناوب غذایی دوره های گرسنگی کوتاه مدت تأثیر منفی بر روی معیارهای تغذیه ای در مقایسه با تیمار شاهد داشتند (05/0? p). رابطه رگرسیونی معنی داری بین میزان شوری آب و شاخص کبدی وجود نداشت. به طورکلی، نتایج این مطالعه نشان داد که تناوب غذایی منجر به رشد جبرانی جزئی در لارو ماهی قزل آلای رنگین کمان می شود.

در این مطالعه اثرات استفاده از عصاره پودری مخمر نانوایی ساکارومایسیس سرویزیا (تحت عنوان ای- مکس ) به عنوان محصول پروبیوتیکی در غذای لارو تاس ماهی ایرانی(acipenser persicus) با میانگین وزنی 71/9±9/74 میلی گرم از زمان شروع تغذیه فعال به مدت 30 روز مورد بررسی قرار گرفت. لاروهای تاس ماهی ایرانی در این مطالعه از دافنی ماگنای daphnia magna)) غنی شده در سه سوسپانسیون غنی سازی با غلظت های 50، 100 و 150 میلی گرم از محصول مخمری پودری ای- مکس در هر لیتر، مورد تغذیه قرار گرفتند. همچنین از دافنی غنی نشده برای تغذیه لاروهای تیمار شاهد، برای مقایسه با نتایج سایر تیمارها استفاده شد. بهترین عملکرد رشد درتیمار چهارم با غلظت 150 میلی گرم بر لیتر ای- مکس مشاهده گردید. بیشترین مقدار نرخ رشد ویژه (89/6 درصد وزن بدن در روز)، همچنین کارایی تبدیل غذا (20 درصد)، میانگین رشد روزانه (66/23 درصد)، سرعت رشد وزن بدن (17/5 درصد)، سرعت رشد طول بدن (11/2 درصد) و کارایی تبدیل رشد (34/21 درصد) در تیمارچهارم مشاهده شد که اختلاف معنی داری را درمقایسه با گروه شاهد نشان داد (05/0 > p). کمترین مقدار ضریب تبدیل غذایی (92/4) نیز در تیمارچهارم مشاهده شد که اختلاف معنی داری را با تیمار شاهدنشان داد (05/0 > p). همچنین فاکتور وضعیت اختلاف معنی داری را در تیمارهای آزمایشی نشان نداد (05/0 > p). نتایج حاصل از داده های مربوط به میزان مقاومت لاروها در مقابله با شرایط و محیط استرس زا نشان داد که این محصول مخمری به طور معنی داری مقاومت لاروها را در مقابله با شرایط تنش زا افزایش داد (05/0 > p). محصول مخمری ای- مکس تاثیر معنی داری در سطوح پروتئین بین تیمار شاهد و تیمارهای آزمایشی ایجاد نکرد (05/0 > p) ولی سبب افزایش معنی داری در سطوح چربی و انرژی لاشه در تیمارهای تغذیه ای نسبت به تیمار شاهد گردید (05/0 > p). محصول پروبیوتیکی مورد استفاده در این مطالعه به عنوان یک پروبیوتیک، با افزایش غلظت بکارگیری سبب کاهش ترشح آمونیاک و اوره و همچنین به تبع آن سبب کاهش انرژی دفعی لارو تاس ماهی ایرانی به طور معنی داری شده است (05/0 > p).

چکیده دستکاری و کنترل میکروبی محیط های آبزی پروری به عنوان عامل مهمی در توسعه مراکز تکثیر و پرورش در آینده در نظر گرفته شده است. هدف از این مطالعه تلاش برای به دست آوردن دستورالعملی بر پایه تحقیقات داخل آزمایشگاهی(invitro) جهت جداسازی پروبیوتیک هایی از جنس باسیلوس و همچنین مخمرهای سودمند از لحاظ تغذیه ای در آبزی پروری، از دستگاه گوارش آبزیان بود (در این مطالعه بچه ماهیان انگشت قد فیل ماهی(huso huso)) و استفاده در غنی سازی ناپلی آرتمیا (در این مطالعه آرتمیا اورمیانا (artemia urmiana)) توسط این میکروارگانیزم های جداشده می باشد. پس از استخراج میکروارگانیزم هایی از دستگاه گوارش بچه ماهیان کاندید، آزمایش های متعددی (آزمایشات جداسازی بر اساس برخی مشخصات فنوتیپی و همچنین برخی از تست های بیوشیمیایی استاندارد و حتی تشخیص از نظر استخراج و شناسایی ژنوم باکتری های کاندید) انجام پذیرفت. حاصل این مطالعه استخراج باکتری باسیلوس لیکنی فورمیس (bacillus lichenniformis)، باسیلوس سابتیلیس (bacillus subtilis)، که جزء باکتری های زیست یار یا پروبیوتیکی محسوب می شوند و همچنین مخمر ساکارومایسیس سرویزیا (saccharomyces cerevisiae)، که این نیز جزء گروه مخمری پروبیوتیکی محسوب می شود، می باشد. در ادامه این تحقیق ناپلیوس های آرتمیا اورمیانا (artemia urmiana)، توسط سه سوسپانسیون حاوی میکروارگانیزم های جداشده فوق الذکردر قالب سه تیمار آزمایشی، مورد غنی سازی قرار گرفتند. همچنین برای هریک از آزمایشات فوق الذکر، تیمارهای شاهد نیز با سه تکرار در نظر گرفته شدند. بهترین عملکرد غنی سازی بین تیمارهای آزمایشی فوق الذکر، در تیمار تغذیه شده با مخمرساکارومایسیس سرویزیا مشاهده شد. نتایج این مطالعه نشان داد که می تواند برای جداسازی و انتخاب باکتری ها و مخمرهای پروبیوتیکی بالقوه موثر باشد، همچنین نتایج این مطالعه نشان از پتانسیل بالای آرتمیا اورمیانا در غنی سازی و تلقیح توسط باکتری ها و مخمرهای زیست یار را دارد.

یک آزمایش فاکتوریل 4×3 به مدت چهار هفته به منظور تعیین تاثیر زمان غنی سازی دافنی ماگنا (daphnia magna) و غلظت باسیلوس های پروبیوتیکی (licheniformis, b. cirulans b.) و همچنین اثرات آنها بر پارامترهای رشد و تغذیه ای، درصد بقا، میزان تحمل در برار تست های محیطی و سطوح ترشح ازت آمونیاکی و اوره در لارو تاس ماهی ایرانی (acipencer persicus) انجام گرفت. در این آزمایش دافنی ماگنا با سه غلظت باکتری (cfu/l 107× 2، cfu/l 107× 4 و cfu/l 107× 6) در سه زمان مختلف (3، 5 و 10 ساعت) غنی سازی شده و سپس لارو تاس ماهی ایرانی از آنها تغذیه گردیدند. در تیمارهای شاهد لاروهای تاسماهی ایرانی از دافنی ماگنا بدون غنی سازی تغذیه کردند. در این تحقیق لاروها 5 نوبت در روز و به میزان 30 درصد وزن بدن تغذیه شدند. نتایج حاصل نشان داد فاکتورهای رشد و تغذیه مانند وزن نهایی، نرخ رشد ویژه (sgr)، کارآیی تبدیل رشد (gce)، فاکتور وضعیت (cf)، ضریب رشد روزانه (dgc) و همچنین کارآیی تبدیل غذا (fce) به طور معنی داری در تیمارهای آزمایشی نسبت به تیمارهای شاهد افزایش یافت (05/0 .( p<ضریب تبدیل غذا (fcr) در تیمارهای آزمایشی به طور معنی داری بهبود یافت (05/0 .( p <در مقایسه با تیمارهای شاهد درصد بقاء لاروها در تیمارهای آزمایشی در حد معنی داری آفزایش یافت (05/0 .( p <اما در بین تیمارهای آزمایشی اختلافات معنی داری رویت نشد (05/0 .( p <همچنین در تیمارهای آزمایشی لاروها در برابر استرس های محیطی در حد معنی داری مقاومت بیشتری نسبت به تیمارهای شاهد نشان دادند (05/0 .( p < میزان هدر رفت انرژی از طریق ترشح ازت آمونیاکی نیز در تیمارهای آزمایشی نسبت به تیمارهای شاهد در حد معنی داری کاهش یافت (05/0 .( p <

به منظور آشکار نمودن توانایی باسیلوس های پروبیوتیکی و تاثیرات آنها بر پارامترهای رشد و تغذیه ای، درصد بقا، میزان تحمل در برابر تست های محیطی و سطوح ترشح ازت آمونیاکی و اوره لارو ماهی قزل آلای رنگین کمان (oncorhynchus mykiss)، یک آزمایش تغذیه ای 30 روزه در ماهی قزل آلای رنگین کمان با تغذیه از ناپلی آرتمیا پارتنوژنتیکای (artemia parthenogenetica) غنی شده در سوسپانسیون پنج گونه باسیلوس های پروبیوتیکی در مقادیر 108×1، 108×2 و 108×3 (واحد کلنی در هر لیتر) از سوسپانسیون غنی سازی انجام شد. در تیمارهای شاهد لاروهای قزل آلای رنگین کمان از آرتمیا پارتنوژنتیکای بدون غنی سازی تغذیه کردند. در این تحقیق لاروها 4 نوبت در روز و به میزان 30 درصد وزن بدن تغذیه شدند. بعد از یک دوره آزمایش 30 روزه، تمامی لاروهای موجود در هر یک از حوضچه ها جهت زیست سنجی و تعیین رشد، نمونه برداری صورت گرفت. نتایج حاصل نشان داد فاکتورهای رشد و تغذیه مانند وزن نهایی، نرخ رشد ویژه (sgr)، ضریب رشد حرارتی (tgc)، نرخ وزن نسبی بدست آمده (rgr)، نسبت کارایی پروتئین(per)، نسبت کارایی انرژی(eer) و همچنین کارآیی تبدیل غذا (fce) به طور معنی داری در تیمارهای آزمایشی نسبت به تیمار شاهد افزایش یافت (05/0 p?). ضریب تبدیل غذا (fcr) در تیمارهای آزمایشی به طور معنی داری بهبود یافت (05/0 p?). در مقایسه با تیمار شاهد درصد بقاء لاروها در تیمارهای آزمایشی در حد معنی داری افزایش یافت (05/0 p?). همچنین در تیمارهای آزمایشی لاروها در برابر استرس های محیطی در حد معنی داری مقاومت بیشتری نسبت به تیمار شاهد نشان دادند (05/0 p?). آمونیاک و اوره ترشحی نیز در تیمارهای آزمایشی نسبت به تیمار شاهد در حد معنی داری کاهش یافت (05/0 p?).

چکیده این پژوهش طی یک دوره 60 روزه در کارگاه تکثیر و پرورش ماهیان خاویاری شهید مرجانی گرگان به منظور بررسی تاثیر گیاهان دارویی سیر، زنجبیل و گزنه هر یک به مقدار 1% جیره بر رشد، پارامترهای خونی و پاسخ های استرسی فیل ماهیان جوان انجام گرفت. پارامترهای رشد هر 15 روز، فاکتورهای خونی هر 20 روز و پاسخ های استرسی در پایان دوره بررسی شدند. در روز 15، درصد افزایش وزن بدن، نرخ رشد ویژه، درصد رشد روزانه و شاخص وضعیت در تیمار زنجبیل افزایش معنی داری نسبت به شاهد و تیمار سیر داشت (05/0 p<). ضریب تبدیل غذایی در تیمار زنجبیل و سیر کاهش معنی داری نسبت به شاهد داشت (05/0 p<). در روز 45، درصد افزایش وزن بدن در تیمار زنجبیل افزایش معنی داری نسبت به سایر تیمارها نشان داد (05/0 p<) و در پایان دوره درصد افزایش وزن بدن و نرخ رشد ویژه در تیمار سیر کاهش معنی داری نسبت به شاهد و زنجبیل داشت (05/0p<). در روز 20، غلظت هموگلوبین در تیمار گزنه نسبت به سایر تیمارها و درصد هماتوکریت در تیمار سیر نسبت به شاهد افزایش معنی داری داشت (05/0p<). تعداد کل گلبول های سفید در تیمار زنجبیل کاهش معنی داری را نسبت به سایر تیمارها نشان داد (05/0p<). کمترین درصد لنفوسیت در شاهد مشاهده شد (05/0p<) و کمترین درصد ائوزینوفیل مربوط به تیمار زنجبیل بود (05/0p<). در روز 40، افزایش معنی دار غلظت هموگلوبین در تیمار گزنه نسبت به سایر تیمارها مشاهده شد (05/0p<). تعداد کل گلبول های سفید در تیمار سیر افزایش معنی داری نسبت به شاهد و تیمار گزنه داشت (05/0p<). حجم متوسط گلبولی و وزن هموگلوبین داخل گلبولی در تیمار گزنه افزایش معنی داری نسبت به شاهد داشت (05/0p<). در این دوره بیشترین درصد نوتروفیل و لنفوسیت در تیمار گزنه مشاهده شد (05/0p<). در پایان دوره تیمارهای زنجبیل و گزنه مقدار هماتوکریت بیشتری نسبت به شاهد داشتند (05/0p<). بیشترین تعداد گلبول های قرمز مربوط به تیمارهای سیر و زنجبیل (05/0p<) و همچنین بیشترین درصد لنفوسیت در مقایسه با شاهد مربوط به تیمار گزنه بود (05/0p<). میزان گلوکز و کورتیزول قبل و بعد از اعمال استرس افزایش معنی داری در هر سه تیمار آزمایشی نسبت به شاهد نشان دادند (05/0p<). می توان نتیجه گیری کرد که گیاهان دارویی استفاده شده در این پژوهش بر بهبود رشد و پارامترهای خونی فیل ماهیان جوان تاثیر مثبت دارند. کلمات کلیدی: گیاهان دارویی، رشد، پارامترهای خونی، پاسخ های استرسی، فیل ماهی.

در این تحقیق تعداد 135 عدد فیل ماهی با متوسط وزنی 02/0 ± 15/1 کیلوگرم در مرکز تکثیر و پرورش و بازسازی ذخایر آبزیان شهید رجایی از تیر 1391 لغایت شهریور1391 به مدت 60 روز نگه داری شدند. این تعداد ماهی در3 گروه با نام های اکیناسه آ، سیر و شاهد با 3 تکرار توزیع شدند. جیره های آزمایشی پس از اضافه نمودن 10 گرم سیر در 1 کیلوگرم جیره غذایی برای گروه سیر و 5/0 گرم اکیناسه آ در 1 کیلوگرم غذا برای گروه اکیناسه آ تهیه شد. گروه شاهد نیز غذا را به همان صورت تیمار خوراکی فقط بدون حضور اکیناسه آ و سیر دریافت نمود. خونگیری از ماهیان در روزهای 0، 15، 30، 45 و 60 پس از شروع جیره غذایی انجام شد. نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان داد که ماهیان تغذیه شده در تیمار مکمل شده با اکیناسه آ و سیر دارای وزن و طول نهایی بیشتری می باشند و اختلاف معنی داری بین این دو گروه با گروه شاهد وجود دارد (05/0>p). همچنین نتایج مربوط به نرخ رشد ویژه، ضریب تبدیل غذایی و درصد افزایش وزن بدن اختلاف معنی داری را در گروه سیر و اکیناسه آ نسبت به گروه شاهد نشان داد (05/0>p). نتایج نشان داد بالاترین میزان فعالیت لیزوزیم سرم و کمپلمان در روز 15 بوده است (05/0>p). همچنین میزان فعالیت لیزوزیم سرم و کمپلمان اختلاف معنی داری در بین گروه های سیر، اکیناسه آ با گروه شاهد در روزهای 15، 30، 45 و 60 نشان داد (05/0>p). نتایج نشان داد بالاترین میزان لنفوسیت در تیمار سیر و اکیناسه آ در روز 60بوده است (05/0>p). نتایج این تحقیق نشان داد افزودن سیر و آکیناسه آ به جیره غذایی فیل ماهی قابلیت تاثیرگذاری بالایی بر افزایش عملکرد رشد، فعالیت لیزوزیم سرم و کمپلمان در فیل ماهی دارد و می تواند مکمل مناسبی برای جیره غذایی فیل ماهی باشد.

چکیده این تحقیق با هدف بررسی اثر باسیلوس های پروبیوتیکی بر فرآیند اصلاح زیستی پساب سیستم پرورشی نوزاد ماهیان کپور صورت گرفت. این مطالعه با 4 تیمار و هر یک با 3 تکرار صورت گرفت. مخلوط 5 باسیلوس با غلظت های 106×1، 107×1، 108×1 پرگنه با ازای هر لیتر از پساب مورد نظر افزوده شد و به تیمار شاهد هیچگونه باسیلوسی اضافه نشد. در زمان شروع آزمایش و پس از تلقیح باکتریایی به پساب، تغییرات معیارهای کیفی آب نظیر ازت نیتریتی، ازت نیتراته، ازت آمونیاکی کل، فسفات، اسیدیته، هدایت الکتریکی، جامدات محلول کل، کدورت و تعداد کل باکتری های موجود در آب در فواصل زمانی 24، 48 و 72 ساعت اندازه گیری شد. اثر اصلی زمان و غلظت و اثر متقابل زمان و غلظت بر معیارهای کیفی مورد نظر در یک طرح خرد شده در زمان مورد بررسی قرار گرفت و نتایج نشان داد که استفاده از این پروبیوتیک ها در پساب سیستم پرورشی ماهی کپور به طور معنی داری به غلظت کمتری از ازت آمونیاکی کل، کدورت، فسفات، تعدادکل باکتری های موجود در آب و افزایش ازت نیتراته منتج گردید (05/0>p) و اثر معنی داری بر اسیدیته، هدایت الکتریکی و جامدات محلول کل نداشت (05/0<p). درآزمایشی دیگر، پساب تلقیح شده با غلظت 108×1 کلونی به ازای هر لیتر و فاضلاب خروجی از تانک های پرورش ماهی کپور و آب شهری به عنوان 3 تیمار و هر یک با 3 تکرار برای سیستم پرورش نوزادان ماهی کپور معمولی بکار رفت. بعد از 45 روز وزن نهایی، ضریب تبدیل غذایی، نرخ وزن نسبی(درصد)، کارایی تبدیل غذا، غذای نسبی خورده شده، نرخ رشد ویژه، میانگین رشد روزانه ماهیان و ضریب تبدیل غذایی ماهیان پرورش یافته در پساب اصلاح شده با باکتری نتیجه بهتری را در مقایسه با ماهیان پرورش یافته در فاضلاب اصلاح نشده و ماهیان پرورش یافته در آب شهر داشت (05/0>p). کلمات کلیدی: باسیلوس های پروبیوتیکی، اصلاح زیستی، معیارهای کیفی آب، معیارهای رشد

به منظور مطالعه تأثیر عملیات پرورش ماهی بر تغییرات معیارهای کیفی آب و نیز تعیین نرخ بارگذاری آلاینده های ناشی از پسماندهای ماهیان پرورشی، این مطالعه در طول یک دوره 120 روزه (4 ماهه) از مهر ماه لغایت دی ماه 1391، بر روی کارگاه پرورش ماهی قزل آلای رنگین کمان، هامون واقع در استان گلستان، صورت پذیرفت. نمونه برداری از آب حوضچه های مورد نظر هر 20 روز یکبار انجام شد. در این مطالعه 6 استخر بتونی حوضچه دراز مدنظر قرار گرفت. این کار در دو بخش طراحی گردید، در بخش اول مقایسه معیارهای کیفی بین آب ورودی و آب خروجی استخرها در تیمارهای زمانی مختلف (هفت تیمار زمانی) انجام شد و میانگین داده های به دست آمده با استفاده از آزمون تی تست مورد مقایسه قرار گرفتند. در بخش دوم داده های به دست آمده از سنجش معیارهای کیفی آب با استفاده از آزمون توکی و آنالیز واریانس یک طرفه در زمان های مختلف نمونه برداری مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج این بررسی نشان داد که معیارهای کیفی آب در زمان های مختلف نمونه برداری از سطوح متفاوتی برخوردار بودند و این تغییرات در زمان های مختلف، بین ورودی ها و خروجی ها کاملا مشهود و در مورد اکثر پارامترها از نظر آماری معنی دار بود (05/0p?)، به جز در مورد فاکتورهایی از قبیل میزان کربن دی اکسید آب خروجی و مقادیر نیتریت موجود در نمونه های آب ورودی که اختلاف معنی داری بین آنها در نمونه برداری های مختلف مشاهده نگردید، و همچنین میزان قلیائیت کل نمونه های آب ورودی و پساب خروجی در تمامی نمونه برداری ها اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشتند (05/0p? ). این مطالعه نشان داد که با توجه به تغییرات درجه حرارت و افزایش بیوماس ماهی و شدت تغذیه آنها، میزان بارگذاری آلاینده های ناشی از پرورش ماهی بر کیفیت آب استخرهای آبگذر موردنظر متغیر بوده است. کلمات کلیدی: آلاینده، سیستم های آبگذر، قزل آلای رنگین کمان، کیفیت آب.

استفاده از زیست یارها در صنعت آبزی پروری به عنوان شیوه نوین مدیریتی تلقی شده و روبه فزونی است. هدف از این مطالعه معرفی گونه های نوین زیست یار بر پایه تحقیقات داخل آزمایشگاهی (in vitro) جهت افزایش عملکرد و کارایی رشد و قابلیت هضم در لاروهای قزل آلای رنگین کمان است. حاصل این مطالعه استفاده از باکتری بیفیدوباکتریوم انیمالیس (bifidobacterium animalis) و بیفیدوباکتریوم لاکتیس (bifidobacterium lactis) که جزء باکتری های زیست یار یا پروبیوتیکی محسوب می شوند و تاکنون مطالعه ای درخصوص آن صورت نگرفته است، می باشد. در همین جهت تعداد 500 قطعه لارو قزل آلای رنگین کمان با میانگین وزن اولیه 197/0 ± 583/0 گرم پس از تهیه و انتقال به آزمایشگاه در سه تیمار آزمایشی و یک تیمار شاهد با چهار تکرار تقسیم گردید. جهت ارزیابی تاثیر زیست یارهای مورد نظر سه غلظت 109 × 1، 109 × 2 و 109 × 3 واحد کلنی در 100 گرم غذای مصرفی تهیه و به مدت 60 روز به لاروها خورانیده شد. بهترین عملکرد بین تیمارهای آزمایشی فوق الذکر، در تیمار تغذیه شده با کمترین غلظت بیفیدوباکتریوم ها مشاهده شد. نتایج این مطالعه نشان داد که بیفیدوباکتریوم انیمالیس و بیفیدوباکتریوم لاکتیس می تواند به عنوان دو گونه زیست یار موثر در افزایش رشد، بازماندگی و قابلیت هضم لاروهای قزل آلای رنگین کمان مورد استفاده قرار گیرد، همچنین نتایج این مطالعه نشان از پتانسیل بالای بیفیدوباکتریوم های مصرفی در بهبود معیارهای خونی لاروهای پرورشی دارد.

خصوصیات کیفی ماهی قزل آلای رنگین کمان(oncorhynchucmykiss) قطع غذادهی شده طی12 روز نگهداری?در یخچال(دمای4 درجه سانتی گراد) مورد بررسی قرار گرفت. ماهیان طی زمانهای48،0،12،24 ساعت قبل از صید، قطع غذادهی شدند. پس از انجام تیمار، نمونه های هر تیمار به صورت جداگانه در یخچال نگهداری شد و طی دوره نگهداری آزمایش میکروبی(بار باکتریایی کل)، آزمایش های شیمیایی(اندازه گیری تیوباربیتوریک اسید، مجموع بازهای نیتروژنی فرار،ph)و ارزیابی حسی (با فواصل زمانی سه روزه) بر روی نمونه ها انجام گرفت. نتایج نشان داد که مقادیرtvb-n,tba,ph و بار باکتریایی کل طی دوره نگهداری به طور معنی داری (p<0.05)افزایش یافت. با افزایش ساعت های مختلف قطع غذادهی مقادیرtvb-n,tba،بار باکتریایی کل و ph در مقایسه با گروه شاهد، کاهش یافت. مقادیر ارزیابی حسی نمونه ها نیز نشان دهنده کیفیت عالی تا خوب تا روز ششم برای تمام تیمارها نشان داد. بنابراین با توجه به نتایج حاصل از تحقیق حاضر می توان مدت ماندگاری ماهی قزل آلای رنگین کمان را طی دوره نگهداری تا 6روز، برای تمام تیمارها که قبل از صید قطع غذا شدند تعیین کرد.

هدف از این تحقیق، بررسی اثرات پروبیوتیکی مخمر ساکارومایسس سرویزیا و آسپرژیلوس نایجر بر شاخص‎های رشد، بازماندگی، پارامترهای هماتولوژی و بیوشیمیایی سرم خون، میکروبیوتای روده و ترکیب بیوشیمیایی لاشه فیل ماهیان جوان بود. این پژوهش در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 3 تکرار انجام شد که شامل تغذیه فیل ماهیان با جیره‎های غذایی حاوی 106×2، 106×4 و 106×6 (سلول در گرم غذا) و شاهد (جیره پایه بدون پروبیوتیک) بود. فیل ماهیان جوان با میانگین وزنی (± خطای استاندارد) (2/81±31/8) به صورت تصادفی در 12 حوضچه فایبرگلاس (1000 لیتری) با تراکم 30 ماهی در هر تانک توزیع گشتند. پس از 8 هفته غذادهی با جیره‎های آزمایشی در انتهای دوره، شاخص‎های رشد (وزن نهایی، افزایش وزن بدن، نرخ رشد ویژه (sgr))، ضریب تبدیل غذایی (fcr)، ترکیب شیمیایی لاشه، نرخ بقاء، پارامترهای هماتولوژی و بیوشیمیایی سرم خون (گلوکز، پروتئین کل، آلبومین، ایمونوگلوبولین m، کلسترول، آمیلاز و لیپاز) و میکروبیوتای روده‎ای بررسی شد. نتایج بدست آمده نشان داد که جیره‎ غذایی مکمل سازی شده با 106×6 (سلول در گرم غذا) ساکارومایسس سرویزیا و آسپرژیلوس نایجر، بطور معنی‎داری وزن نهایی، افزایش وزن، نرخ رشد ویژه، ضریب تبدیل غذایی، نرخ بقاء و پارامترهای بیوشیمیایی سرم خون را نسبت به گروه شاهد بهبود داد (0/05>p). با این حال پارامترهای هماتولوژی خون در تیمارهای تحت تأثیر جیره‎های مکمل سازی شده با پروبیوتیک تفاوت معنی‎داری را با گروه شاهد نشان ندادند (0/05<p). بررسی تراکم کل پروبیوتیک‎های قارچی میکروبیوتای روده موید افزایش معنی‎دار سطوح قارچ‎های پروبیوتیکی در روده بود (0/05>p). این مطالعه نشان می‎دهد که استفاده از این نوع پروبیوتیک موجب بهبود عملکرد رشد، کارآیی تغذیه، فاکتورهای بیوشیمیایی سرم خون و فلور میکروبی روده فیل ماهی شده و پیشنهاد می‎شود که سطوح بالای ساکارومایسس سرویزیا و آسپرژیلوس نایجر به عنوان یک محرک رشد برای فیل ماهی جوان بکار گرفته شود.

در این مطالعه مخلوط باسیلوس سابتیلیس (bacillus subtilis) و باسیلوس لیچنی فورمیس (bacillus licheniformis) تجاری و بومی استخراج شده از روده فیل ماهی انگشت‎قد بر عملکرد رشد، نرخ بقا، ترکیب لاشه، فاکتورهای همولنف، پارامترهای بیوشیمیایی سرم، مقاومت در برابر شرایط محیطی تنش‎زا و فلور میکروبی روده پست‎لارو میگوی سفید غربی (litopenaeus vannamei) مورد استفاده قرار گرفت. میانگین وزن پست لاروها 54/6±50 میلی‎گرم بود. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی صورت پذیرفت. سه تکرار برای هر یک از تیمارها و گروه شاهد استفاده شد. پست‎لاروها در تیمارهای t1 و t3 به ترتیب با جیره‎های مکمل شده با باسیلوس‎های پروبیوتیکی تجاری و بومی در غلظت cfu/g 106×5/1 تغذیه شدند. جیره مکمل شده با مخلوط باسیلوس‎های تجاری و بومی در غلظت cfu/g 106×5/1 در تیمار t2 استفاده شد. پست‎لاروهای میگو در تیمار شاهد با جیره بدون مکمل‎سازی با باسیلوس تغذیه گردیدند. در انتهای دوره آزمایش (60 روز) نتایج نشان داد که لاروهای میگو در تیمار t1 در مقایسه با تیمار شاهد وزن و نرخ بازماندگی بالایی داشتند. بیشترین سطح پروتئین لاشه (98/46 درصد) و پایین‎ترین سطح چربی (40/2 درصد) در تیمار t1 بدست آمد و با تیمار شاهد اختلاف معنی‎دار داشت (05/0p<). ضریب تبدیل غذایی به طور معنی‎داری در تیمار t1 در مقایسه با تیمار شاهد کاهش یافت (05/0p<). پارامترهای همولنف (هموسیت کل، سلول‎های دانه‎دار و هیالین) و غلظت پارامترهای بیوشیمیایی سرم (گلوکز، کورتیزول، آلبومین و پروتئین کل) به طور معنی‎داری تحت تأثیر باسیلوس‎های پروبیوتیکی قرار گرفت (05/0p<)، با این وجود سطح آلبومین سرم تحت تأثیر باسیلوس‎ها معنی‎دار نبود (05/0p>). همچنین در تیمار‎های آزمایشی، پست لاروها در برابر استرس‎های محیطی (دما، شوری و پی اچ) مقاومت بیشتری نسبت به تیمار شاهد نشان دادند (05/0p<). تراکم باسیلوس‎ها در دستگاه گوارش میگوها در تیمار‎های آزمایشی نسبت به تیمار شاهد به طور معنی‎داری افزایش یافت (05/0p<). نتایج تحقیق حاضر نشان داد که بکارگیری باسیلوس‎های پروبیوتیکی موجب بهبود عملکرد رشد، پاسخ‎های ایمنی و تعدیل فلور میکروبی روده میگوی سفید غربی شده است.

هدف از این مطالعه سنجش اثر پروبیوتیک باسیلوس سابتیلیس bacillus subtilis و باسیلوس لچنی فورمیس bacillus licheniformis جدا شده از روده فیل ماهی انگشت قد (huso huso) و باسیلوس سابتیلیس و باسیلوس لچنی فورمیس تجاری در عملکرد رشد، تغذیه، بقاء ترکیب بدن و میکروبیوت های روده، فاکتورهای هماتولوژی و بیوشیمیایی لارو فیل ماهی است. این پژوهش در قالب یک طرح کاملاً تصادفی که بچه فیل ماهیان با جیره های غذایی حاوی باسیلوسهای تجاری cfu/g 106×1، cfu/g 106×3 و باسیلوس های بومی cfu/g106×1، cfu/g106×3 و تیمار شاهد (5 تیمار و سه تکرار) انجام شد. بچه فیل ماهیان با میانگین وزنی 6 گرم به طور تصادفی در 15 تانک با تراکم 30 ماهی در هر تانک قرار داده شدند و با جیره آزمایشی تغذیه شدند. در این آزمایش فاکتورهای رشد (افزایش وزن بدن، sgr وcf) و همچنین ضریب تبدیل غذایی (fcr)، ترکیب بدن (پروتئین، چربی، خاکستر، رطوبت)، میکروبیوت های روده (کل باکتری ها و باسیلوس های پروبیوتیکی )، فاکتورهای هماتولوژی و بیوشیمیایی (لیزوزیم، ast، alt، igm) و فعالیت انفجار تنفسی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد بچه فیل ماهیان در تیمار های آزمایشی نسبت به گروه شاهد به طور قابل توجهی دارای افزایش وزن بدن، نرخ رشد ویژه (sgr) و ضریب تبدیل غذایی پاینتر بودند (05/0p<). بررسی ترکیبات شیمیایی لاشه تفاوت معنی داری بین تیمارها نشان داد (05/0p<). تعداد باسیلوسها در گروههای آزمایشی نسبت به شاهد به طور معنی-داری بالا بود (05/0p<). اختلاف معنی داری از نظر تعداد کل باکتریها و باسیلوس های روده در تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد (05/0p>). به طور کلی پارامترهای هماتولوژی بین تیمارهای تغذیه شده با پروبیوتیک بومی و تجاری اختلاف معنی داری مشاهده نشد (05/0p>). ولی اختلاف معنی-داری بین پارامترهای بیوشیمیایی (انفجار تنفسی، igm، لیزوزیم، ast) در در مقایسه با گروه شاهد نشان داد (05/0p<). در مجموع مشخص شد پروبیوتیک های بومی می توانند به عنوان پروبیوتیک-های موثر در آبز ی پروری استفاده شوند.

هدف این تحقیق بررسی تأثیر ولتاژ، شوری و دما بر عملکرد صید الکتریکی بود. تعداد 850 عدد گامبوزیا از سد و 850 عدد سیاه ماهی از رودخانه چهل چای و 200عدد گاوماهی شنی از رودخانه زرین گل گلستان صید و به آزمایشگاه منتقل شد. فاصله از آند، فاصله کاتد و آند در طول آزمایش بترتیب، cm10وcm120 بود. دامنه ی طولی و وزنی ماهیان آزمایشی برای گونه گامبوزیا بترتیب cm20/0±818/3 و gr135/0±804/0، برای گونه سیاه ماهی cm61/0±53/11 و gr303/5±701/13 و برای گونه گاوماهی شنی cm29/1±62/8 و gr420/2±725/12 بود. در 3 ولتاژ 15، 45 و 135ولت و 3 دمای c°10،c°20 وc°30 و 3 شوری 5/0، 2 و 4 گرم درلیتر شوک الکتریکی به ماهیان بصورت انفرادی اعمال شد. زمان بیهوش شدن و بازگشت بحالت اولیه برای تک تک ماهی ها ثبت شد. آنالیز آماری داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون دانکن و lsd صورت گرفت. مقایسه ها نشان داد میانگین زمان های بیهوشی بدست آمده از ولتاژها و دماها و شوری های مذکور اختلاف معنی داری با هم دارند. بیشترین زمان بیهوشی برای گونه گامبوزیا و سیاه ماهی به ترتیب از شوری5/0، دمای10، ولتاژ15 با میانگین (s74/0± 71/8) و از شوری2، دمای10، ولتاژ15 با میانگین (s88/0± 81/7)و کمترین به ترتیب از شوری4، دمای30، ولتاژ135 با میانگین (s32/0± 44/1)و شوری4، دمای20، ولتاژ135 با میانگین (s09/0± 18/1) بدست آمد. بیشترین زمان بازگشت بحالت اولیه برای گامبوزیا و سیاه ماهی به ترتیب از شوری5/0، دمای10، ولتاژ135 با میانگین (s1/3± 84/94) و شوری2، دمای30، ولتاژ135 با میانگین (s17/16± 46/159) وکمترین به ترتیب از شوری5/0، دمای30، ولتاژ15 با میانگین (s72/2± 01/20) و شوری5/0، دمای20، ولتاژ15 با میانگین (s11/9± 29/44) بدست آمد. در گاوماهی شنی فقط شوری5/0، دمای 10، ولتاژ 15 با میانگین (s25/0 ± 43/2) و شوری5/0، دما10، ولتاژ v45 با میانگین (s06/0 ± 58/1) باعث بیهوشی شدند. زمان بیهوشی به دست آمده از ولتاژ v45 کمتر ازولتاژ v15 بود وزمان بازگشت به حالت اولیه در ولتاژ v15 با میانگین (s2/26 ± 4/325) کمتر از ولتاژ v45 با میانگین (s2/27 ± 7/457) بود. با افزایش شوری و دما و ولتاژ در تیمارهای بعدی گاوماهی ها در اثر شوک دهی تلف می شدند. واژگان کلیدی: صید الکتریکی،گاو ماهی شنی، سیاه ماهی، گامبوزیا ،دما، ولتاژ، شوری

عصاره آنزیم¬های خارج سلولی باسیلوس¬های گرم مثبت اسپور داخلی هوازی، برای مکمل¬سازی جیره¬های آزمایشی و ارزیابی توانایی پروبیوتیکی آنها برای لارو ماهی قزل¬آلای رنگین¬کمان (oncorhynchus mykiss) استفاده شد. لاروهای ماهی (197/0 ± 583/0 گرم) به ترتیب با سه جیره حاوی عصاره¬های آنزیم های خارج سلولی باکتریایی بدست آمده از سه غلظت از باسیلوس¬ها (106×1، 107×1 و 108×1 واحد کلنی در هر میلی لیتر) در 100 گرم از جیره برای مدت 60 روز تغذیه شدند. ماهیان در سه تکرار از حوضچه¬های فایبرگلاسی با تراکم ذخیره سازی 2 قطعه ماهی در هر لیتر به عنوان تیمارهای 1t، 2t، 3t و شاهد پرورش داده شدند. لاروهای ماهی از جیره های 1d، 2d، 3d به ترتیب در تیمارهای1t، 2t و 3t بر پایه 8 درصد وزن بدن در روز تغذیه شدند. تیمار شاهد از جیره بدون مکمل سازی با عصاره آنزیمی باکتریایی خارج سلولی تغذیه شد. در انتهای دوره آزمایش، حداکثر وزن نهایی (30/20 گرم) و طول نهایی (05/12 سانتیمتر) در تیمار 3t بدست آمد. نتایج آنالیز خون شناسی نشان داد که بیشترین تعداد گلبول های سفید (wbc) و وزن متوسط هموگلوبین گلبولی(mch) لاروهای ماهی قزل آلای رنگین کمان به ترتیب در تیمارهای 1t و 2t بدست آمد و با شاهد اختلاف معنی دار داشتند (05/0>p). آنالیز بیوشیمیایی پلاسما نشان داد که بالاترین میزان آلبومین (g/dl87/5) و پروتئین تام (g/dl 82/8) به ترتیب در تیمار 3t و 1t بدست آمد. در ضمن تیمار 1t نشان داد یک کاهش معنی داری در مقدار آلکالین فسفاتاز(alp) (05/0>p)، اما حداکثر میزان آسپارتات آمینو ترانسفراز (ast) و آلانین آمینو ترانسفراز در تیمار 2t نشان داده شد. این مطالعه نشان داد که بکارگیری سطوح مختلف از عصاره آنزیم های خارج سلولی باسیلوس های گرم مثبت اسپور داخلی هوازی در جیره لارو ماهی قزل آلای رنگین کمان تاثیرات متفاوتی را بر پارامترهای خون شناسی، بیوشیمیایی و ایمنی این ماهی داشت. ا

در این تحقیق اثرات باسیلوس های پروبیوتیکی بر سطوح ترشح ازت آمونیاکی و اوره، درصد بقا، میزان مقاومتدر برابر استرس¬های محیطی و پارامترهای رشد و تغذیه¬ای لارو ماهیان قزل آلا، با بکارگیری محصول تجاری پروتکسین آکواتک شامل مخلوط پنج گونه از باسیلوس های پروبیوتیکی، از طریق مکمل سازی جیره به مدت 60 روز مورد بررسی قرار گرفت. لاروهای ماهی قزل آلا با وزن متوسط32?463 میلی گرم تهیه شده و جیره آنها با مخلوط پنج باسیلوس ذکر شده، در غلظت های 106 × 1، 107 × 1 و108× 1 (واحد کلنی درهر صد گرم غذا) مکمل سازی شد و اثر تیمارهای پروبیوتیکی با تیمار شاهد که جیره فاقد پروبیوتیک، مقایسه شد.اندازه گیری آمونیاک و اوره به فاصله هر هفته، ابتدا یک هفته پس از شروع دوره و سپس به فاصله هر هفته تا انتهای دوره انجام گرفت. تغذیه از 5 تا 8 درصد وزن بدن متغیر بود. اما در حین آزمایش ترشح، ماهیان تغذیه نشدند. بعد از یک دوره آزمایش 60 روزه، از تمامی لاروهای موجود در هر یک از حوضچه ها جهت زیست سنجی و تعیین رشد، نمونه برداری صورت گرفت. نتایج نشان داد که دفع آمونیاک و اوره در تیمارهای آزمایشی در مقایسه با تیمار شاهد بطور معنی داری کاهش یافت (05/0p<). کمترین میزان دفع آمونیاک و اوره در تیمار پروبیوتیک 2 مشاهده شد و بیشترین میزان دفع آمونیاک و اوره در هر دو حالت در تیمار شاهد مشاهده شد.میزان انرژی مصرفی نیز در تیمارهای آزمایشی بطور معنی داری (05/0 p<) کمتر از شاهد بود. فاکتورهای رشدو تغذیه مانند وزن نهایی، نرخ رشد ویژه (sgr)، ضریبرشدحرارتی (tgc)، نسبت کارایی پروتئین (per) و نرخ کارایی تغذیه (fce) به طور معنی داری در تیمارهای آزمایشی نسبت به تیمار شاهد افزایش یافت (05/0 p?).ضریب تبدیل غذا (fcr) در تیمارهای آزمایشی در مقایسه با تیمار شاهد به طور معنی داری کاهش یافت (05/0 p?).در مقایسه با تیمار شاهد درصد بقاء لاروها در تیمارهای آزمایشی در حد معنیداری افزایش یافت (05/0 p?). همچنین در تیمارهای آزمایشی لاروها در برابر استرس های محیطی در حد معنی داری مقاومت بیشتری نسبت به تیمار شاهد نشان دادند (05/0 p?).

در این تحقیق تعداد 300 عدد فیل ماهی با متوسط وزنی 300 گرم در کارگاه تکثیر و پرورش ماهیان خاویاری شهید مرجانی گرگان به مدت 21 روز نگه¬داری شدند. این تعداد ماهی در3 تیمار و 3 تکرار تقسیم بندی شدند. تیماراول تزریق داخل صفاقی عصاره متانولی آلوئه ورا به میزان mg/kg100 در حجم حداکثر 5/0 میلی لیتر سرم فیزیولوژی، تیمار دوم تزریق داخل صفاقی عصاره متانولی آلوئه ورا به میزان mg/kg200 درحجم حداکثر 5/0 میلی لیتر سرم فیزیولوژی و گروه کنترل تزریق میزان 5/0 میلی لیتر سرم فیزیولوژی به صورت داخل صفاقی صورت گرفت. خون¬گیری از ماهیان در روزهای 0، 7، 14 و 21 پس از تزریق انجام شد.نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان داد غلظت هموگلوبین در روزهای 7، 14و 21 در تیمارهای 100a و 200a نسبت به گروه شاهد افزایش معنی¬داری داشت (05/0>p). درصد هماتوکریت در روزهای 7 و 21 در تیمارهای 100 aو 200a نسبت به گروه شاهد افزایش معنی داری نشان داد (05/0>p). در روز 14 درصد هماتوکریت در تیمار 200a افزایش معنی¬داری نسبت به تیمار شاهد داشت (05/0>p) ولی اختلاف معنی¬داری نسبت به تیمار شاهد نشان نداد(05/0<p). تعداد گلبول¬های سفید در تیمار 100a افزایش معنی¬داری در روزهای 7، 14و 21 نسبت به تیمار 200a و تیمار شاهد نشان داد(05/0>p). کمترین درصد لنفوسیت در تیمار شاهد مشاهده شد(05/0>p). وزن هموگلوبین داخل گلبولی و درصد غلظت هموگلوبین داخل گلبولی در تیمارهای 100 aو 200a در روزهای 7، 14 و 21 افزایش معنی¬داری نسبت به تیمار شاهد نشان داد(05/0>p). همچنین فعالیت لیزوزیم سرم در روز7، 14 و 21 در تیمارهای 100a و 200a افزایش معنی¬داری را نسبت به تیمار شاهد نشان داد(05/0>p). فعالیت کمپلمان سرم در روز 7 در تیمار 100a، افزایش معنی¬داری نسبت به تیمار 200a و تیمار شاهد نشان داد (05/0>p) همچنین فعالیت کمپلمان سرم فیل ماهی در روز 14 و 21 در تیمار 200a افزایش معنی¬داری نسبت به تیمار 100a و تیمار شاهد نشان داد(05/0>p). می توان نتیجه¬گیری کرد که گیاه دارویی آلوئه¬ورا موجب بهبود معیارهای خونی و فعالیت لیزوزیم سرم و کمپلمان در فیل ماهیان دارد.

چکیده: این مطالعه در تغذیه و رشد تاس ماهی ایرانی در اولین ماه زندگی در استخرهای خاکی پرورش تک گونه ای انجام شد. در این مطالعه ضریب چاقی، رفتار تغذیه، کیفیت، کمیت و دسترسی غذای طبیعی در استخرها و مجاری گوارشی تاس ماهی ایرانی جوان بررسی شد. مطالعه در یک طرح کاملاً تصادفی در 4 استخر خاکی و در 6 تیمار زمانی صورت گرفت. مجاری گوارشی ماهی شامل فون بی مهرگان: کلادوسرا، کوپه پودا و دیپترا بود. دیپترا و کلادوسرا غالب شده بودند. فراوانی طعمه ها در معده و محیط به منظور تعیین شاخص انتخابگری برای هر طعمه استفاده شد. محدوده ارزش های انتخابگری از 1 تا 1- بود، 1 به انتخاب مثبت برای طعمه، 1- اجتناب از طعمه و صفر به انتخاب تصادفی اشاره می کرد. در استخرهای خاکی روتیفر و دافنی با فراوانی 6/172 و 8/123 بین 6 جانور آبزی در ششسمین تیمار زمانی غالب شده بودند. اما لارو شیرونومید فراوانی 25/40 را در سومین تیمار زمانی داشت. جاییکه حداکثر دافنی و شیرونومید در محتویات معده ، 05/85 درصد و 75/34 درصد به ترتیب در دومین و ششمین تیمارهای زمانی بدست آمده بود. در ماکروزئوبنتوزهای غوطه ور، لارو شیرونومید، بیشترین فراوانی را داشت. بالاترین شاخص سیری معده (1283) در اولین تیمار زمانی بدست آمده بود، تفاوت قابل توجهی برای ارزش های شاخص سیری معده در تیمار اول و ششم نشان داده شده بود (05/0> p). بالاترین میزان شاخص انتخابگری مثبت از دافنی (83/0) در تیمار سوم مشاهده شد، در حالیکه برای شیرونومید بالاترین میزان (59/0) در تیمار ششم بود. ترکیب رژیم غذایی تاس ماهی ایرانی در استخرها با بالاترین نسبت در لارو شیرونومید مشخص شده بود که با عادت بنتوزخواری در این گونه ها مرتبط بود. و با نتایج شاخص انتخابگری توجیه می شد، به طوریکه بعد از 30 روز افزایش انتخاب مثبت برای شیرونومید و کاهش انتخاب برای دافنی وجود داشت. کلمات کلیدی: تاس ماهی ایرانی، مجرای گوارشی، انتخابگری، ماکروزئوبنتوزها، لارو شیرونومید.

چکیده تاثیر پروبیوتیکها بر لارو ماهی کپور معمولی براساس عملکرد رشد و مصرف غذا مطالعه شد. پنج گونه از باسیلوس های اسپوردار شامل: باسیلوس لیکنی فورمیس، باسیلوس سوبتلیس، باسیلوس پلی میکسا، باسیلوس لتروس پروس و باسیلوس سیرکولانس، به عنوان یک مخلوط باکتریایی پروبیوتیکی استفاده شدند. مخلوط باسیلوس های پروبیوتیکی مطابق با دستورالعمل شرکت پروتکسین آماده گردید. لاروهای ماهی کپور معمولی به میزان 5 درصد وزن بدن و در 3 نوبت در روز تغذیه شدند. 12 عدد حوضچه فایبرگلاسی مدور برای تیمارهای آزمایشی و تیمار شاهد هر کدام با 3 تکرارمورد استفاده قرار گرفت. این آزمایش در قالب یک طرح کاملا تصادفی طراحی گردید. لاروهای ماهی کپور معمولی (با وزن متوسط12/20? 25/200 میلی گرم) با جیره های مکمل سازی شده با غلظت باکتریایی106× 1 (جیره 1d )،106×2 (جیره 2d) و 106× 3 (جیره 3d) واحد کلنی در هر گرم غذا، برای مدت 30 روز مورد تغذیه قرار گرفتند. جیره شاهد (cd) با باکتری ها مکمل سازی نگردید. نتایج نشان داد که در برخی از تیمارهای آزمایشی پارامترهای رشد، بطور معنی دار افزایش پیدا کردند (05/0p<). جیره های2d و3d بطور معنی دار(05/0< (pرشد بهتری را با ضریب تبدیل غذایی کمتر و نسبت کارآیی پروتئین بالاتر نسبت به تیمار 1d و شاهد نتیجه داد. حداکثر وزن نهایی در تیمار شاهد (36/1 گرم) و حداقل وزن (63/1میلی گرم) در تیمار آزمایشی 3 dبدست آمد. در تیمارهای پروبیوتیکی، سطح کورتیزول عصاره بدن بطور معنی داری افزایش یافت (05/0p<). سطوح کلسترول، پروتئین کل و تری گلیسرید عصاره بدن بطور معنی داری افزایش یافت (05/0p<). باسیلوس های پروبیوتیکی تاثیر مثبت معنی داری (05/0p<) بر میزان آلبومین و فعالیت آنزیمی آسپاریت آمینو ترانسفراز (ast)، آلانین آمینوترانسفراز (alt) و آلکالین فسفاتاز داشتند. در نتیجه، این آزمایش نشان داد، باسیلوس های پروبیوتیکی عملکرد رشد و فاکتورهای بیوشیمیایی عصاره بدن را در لاروهای ماهی کپور معمولی افزایش داده است. بعلاوه اینکه سطوح مختلف باسیلوس های پروبیوتیکی، عملکرد متفاوتی را نشان داد. واژگان کلیدی: پروبیوتیک، لارو ماهی کپور معمولی، باسیلوس، کورتیزول، آسپاریت آمینو ترانسفراز، آلانین آمینو ترانسفراز

این تحقیق با هدف بررسی اثر ورودی مختلف آب در مخزن هشت ضلعی بر میزان تعویض آب و حذف فضولات (بدون حضور ماهی) انجام شد.در این آزمایش از نمک به عنوان ردیاب در سنجش میزان تعویض آب مخزن و از پلی استایرن به منظور شبیه ساز فضولات ماهی استفاده شد.نتایج بررسی ورودی های مختلف نشان داد دو ورودی عمودی (ترکیبی) و ورودی افقی و عمودی (ترکیبی) در تعویض آب مخزن بسیار کار آمد بوده اند. اما در دفع فضولات یک ورودی عمودی (تک) به طور معنی داری نسبت به ورودی های دیگر عملکرد مناسب تری داشته است. با توجه به نتایج کلی، ورودی افقی و عمودی (ترکیبی) نسبت به ورودی های دیگر در میزان تعویض آب و حذف فضولات از مخزن برتری دارد. این نوع از ورودی سبب توزیع مناسب آب (جریان افقی) در سطح آب مخزن شده و ورودی عمودی جریان عمودی ایجاده کرده که سبب به حرکت در آمدن جریان در زیر سطح آب شده است.

پرورش آبزیان با استفاده از سیستمهای مدار بسته ، زمینه نسبتاً جدیدی بوده که اخیراً مورد توجه قرار گرفته است. بیوفیلتراسیون به روشهایی اطلاق میشود که از موجودات زنده برای دفع و خارج کردن متابولیتهای محلول استفاده میشود. بیوفیلترها در سیستمهای مداربسته برای کنترل ازت (مثل آمونیاک و نیتریت) توسط باکتری به کار میروند.چندین مطالعه در رابطه با اثر استفاده سویه باکتریایی منفرد در امر تصفیه آب انجام شده، در حالیکه تعداد کمی آزمایش در رابطه با اثر مخلوط های پروبیوتیکی در بهبود شرایط آب صورت گرفته است.تصفیه پساب در سیستمهای مداربسته توسط باکتریها زیست یار نوعی فناوری نسبتاً نوینی می باشد که با اجرای آن میتوان نسبت به استفاده چند باره از آب اقدام نمود. بر این اساس تأثیر برخی مخلوطهای پروبیوتیکی تلقیح شده به سیستم مداربسته بر کیفیت پساب لارو قزل آلای رنگین کمان در شرایط آزمایشگاهی بررسی شد.

به منظور تعیین اثر پساب مزرعه پرورش قزل آلای رنگین کمان رودخانه هراز بر بزرگ بی مهرگان کفزی و توان خودپالایی رودخانه، 1 واحد پرورش ماهی در منطقه مورد مطالعه مورد بررسی قرار گرفت. نمونه برداری از بزرگ بی مهرگان کفزی، سالانه، فصلی 1 بار انجام گردید که 22 جنس و 21 خانواده و13 راسته شناسایی شد که بیشترین فراوانی به ترتیب راسته دوبالان، یک روزه ها و بال موداران بودند نتایج حاصل از آنالیز پارامترهای کیفی آب افزایش فاکتورهای سولفات، فسفات، نیتریت، نیترات، سختی کل، دما، ph و کاهش اکسیژن در ایستگاه 3 (خروجی) را نشان داد که این امر آلوده بودن ایستگاه را در اثر پساب وارد شده نشان داد. در این مطالعه از شاخص های بیولوژیک متعددی از جمله شاخص های: تراکم، تعیین زیتوده، تشابه، تنوع شانون وینر،ept/chironomidae ، غنای مارگالف، هیلسنهوف استفاده شد. نتایج ترکیبی از شاخص های زیستی نشان داد، ایستگاه بلافاصله بعد از مزرعه از آلودگی بیشری نسبت به قبل آن ها برخوردار بود و با فاصله گرفتن از مزرعه، رودخانه دارای روند خودپالایی بوده (حتی ناچیز) و از درجه آلودگی آب کم شده و در طبقه با کیفیت بالاتر آب قرار گرفت.