پس از جایگذاری پلیت داخلی در بدن، تنش اعمالی بر روی استخوان قرار گرفته در مجاورت پلیت بدلیل سهیم شدن پلیت در باربرداری کاهش یافته و نتیجتاً بافت اطراف آن دچار پدیده نوسازی (پوکی) می گردد. منتها در عمل پلیت داخلی عموما برای مدت زمان طولانی در داخل بدن باقی نمی ماند و پس از بهبود موضع تحت درمان از بدن خارج می شود و استخوان دستخوش تحولات عمده نوسازی در این بازه زمانی نمی گردد. ولی در مواردی که جراحی مجدد با سختی یا عوارض جانبی همراه است بهتر است پلیت در داخل بدن دست نخورده باقی بماند که این عمل در طول زمان باعث لقی پلیت و کاهش دانسیته خواهد شد. از این روی بررسی طراحی بهینه پلیت به منظور کاهش میزان پوکی استخوان مجاور از اهمیت وی‍‍‍‍‍‍ژه ای برخوردار است که در واقع هدف اصلی این پروژه می باشد. همچنین بررسی نحوه توزیع تنش در پلیت داخلی و استخوان از اصول این طراحی بشمار می رود. پروژه کارشناسی ارشد حاضر با موضوع "طراحی بهینه پلیت داخلی " با هدف کمینه نمودن میزان نوسازی استخوان (بویژه کاهش پوکی استخوان) پس از جایگذاری پلیت داخلی می باشد. این پدیده به عنوان یک مساله مهم و کاربردی دربیومکانیک ارتوپدی مطرح است.