مطالعات حمل و نقل شهرها، نیاز به داده های جزئی اقتصادی-اجتماعی خانوارها دارد که گرد آوری آن بسیار هزینه-بر است. بنابراین ضروری است روش هایی همانند برازش متناسب تکراری (برمت) به کاررود تا چنین داده هایی را به صورت تصنعی، تولید و به اصطلاح جمعیت را ترکیب کند . برمت، منجر به بروز مشکل اعداد اعشاری می شود، یعنی کسری از خانوارها برای نواحی برآورد می شود. روش های موجود (نظیر گردکردن، و گردکردن سبدی ) که در ترکیب کردن جمعیت برای برآورد تقاضای سفر به کارمی رود، صحیح سازی کنترل شده نیست. رساله جاری، چنین روشی را پیشنهاد و آنرا با 10 روش موجود مقایسه می کند. روش پیشنهادی که یک برنامه ریزی خطی دودویی (برخطید) است، تلاش دارد ضمن آنکه جمع کل و سرجمع های جداول صحیح شده را، همانند جداول اعشاری حفظ کند؛ انحراف مقادیر سلول های جداول صحیح را از جداول اعشاری، کمینه کند. در این روش فراوانی نسبی گروه های جمعیتی نادر (کم تواتر) ، نااریب است (در سطح معناداری 5 درصد). ارزیابی روش ها به کمک یک روش تصمیم گیری چندشاخصه نشان می دهد، روش برخطید (پیشنهادی)، بهترین عملکرد را در مقایسه با 10 روش موجود دارد. علاوه بر آن در این رساله، یک مدل برنامه ریزی خطی (برخط) برای ترکیب کردن جمعیت نیز پیشنهاد می شود که برخلاف روش معمول ضرایب وزن خانوار (که از دو متغیر جمعیت نواحی ترافیکی و بعد خانوار، برای تعیین ضرایب تعمیم خانوارها استفاده می کند)، همزمان از متغیرهای سطح خانوار و فرد برای ترکیب کردن جمعیت استفاده می کند. در این روش، اختلاف مقادیر برآورد و مشاهده متغیرهای اقتصادی- اجتماعی نواحی ترافیکی کمینه می شود. روش پیشنهادی برخط، منجر به ترکیب جمعیت بهتر، و ماتریس تقاضای سفر و احجام تردد معتبر می شود. ضریب همبستگی برآورد و مشاهده جمعیت نواحی ترافیکی در روش معمول ضرایب وزن خانوار و روش پیشنهادی رساله جاری، به ترتیب برابر 79/0 و 97/0 است. در روش پیشنهادی برخط، ماتریس تقاضای سفر (با ضریب اصلاح کوچکتر از 1/1) و احجام تخصیص خطوط برش (با خطای کمتر از 14 درصد)، معتبر است.