به منظور بررسی تیمارهای مختلف تنش خشکی و محلول پاشی اسید هیومیک بر خصوصیات کمی و کیفی گل گاوزبان اروپایی (borago officinalis)، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1391-1390 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه زابل انجام گردید. تیمار آزمایش شامل تنش خشکی در سه سطح شاهد (90 درصد ظرفیت زراعی)، تنش ملایم (70 درصد ظرفیت زراعی) و تنش شدید (50 درصد ظرفیت زراعی) به عنوان عامل اصلی و چهار سطح محلول پاشی اسید هیومیک به میزان 0 (شاهد)، 5/1، 3 و 5/4 لیتر در هزار لیتر آب به عنوان عامل فرعی انتخاب شدند. نتایج نشان داد تنش خشکی تاثیر معنی داری بر میزان پرولین و کربوهیدرات محلول برگ داشت و سبب افزایش آنها گردید، در این بین بر میزان کلروفیل کل و عملکرد فتوشیمیایی فتوسیستم ii (fv/fm) برگ تاثیر معنی داری نداشت. عملکرد گل، بیولوژیکی و عملکرد سرشاخه های گلدار نیز تحت تاثیر تنش خشکی قرار گرفت و تا سطح 70 درصد ظرفیت زراعی مقادیر آنها افزایش، و با بالا رفتن سطح تنش از مقدار آنها کاسته شدند. میزان پرولین برگ تحت تاثیر اثر متقابل تنش خشکی و اسید هیومیک قرار گرفت اما تاثیری بر کربوهیدرات های محلول، کلروفیل و فلورسانس کلروفیل نداشت. در این آزمایش تیمار محلول پاشی اسید هیومیک تنها تا سطح 5/1 لیتر در هزار لیتر آب سبب افزایش عملکرد گل و عملکرد سرشاخه های گلدار گردید و در سطوح بالاتر تاثیری بر آنها نداشت. فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی پراکسیداز و گایاکول پراکسیداز در این آزمایش تحت تاثیر تنش خشکی افزایش معنی داری یافتند و تیمار اسید هیومیک میزان فعالیت آنزیم پراکسیداز را کاهش اما بر میزان فعالیت آنزیم گایاکول پراکسیداز افزود، این در حالی بود که برهمکنش تنش خشکی و اسید هیومیک نتوانست میزان فعالیت آنزیم پراکسیداز و گایاکول پراکسیداز را تغییر دهد. مقادیر عناصر فسفر و پتاسیم در گل و اندام هوایی تحت تاثیر تنش خشکی و برهمکنش اسید هیومیک و تنش خشکی قرار گرفت و محلول پاشی اسید هیومیک میزان فسفر را در گل تغییر داد ولی بر فسفر بخش اندام هوایی تاثیر معنی داری نداشت. میزان پتاسیم گل و اندام هوایی تحت تاثیر تنش خشکی و همچنین اسید هیومیک و برهمکنش تنش خشکی و اسید هیومیک قرار نگرفت. به طور کلی کاربرد می توان بیان کرد که اسید هیومیک می تواند سبب کاهش مصرف کودهای شیمیایی و باعث کاهش آلودگی محیط زیست شود و همچنین به دلیل مصرف کمتر این نوع کودها باعث صرفه جویی در هزینه ها شود و همچنین نقش به سزایی را در جهت نیل به اهداف کشاورزی پایدار ایفا کند.

سودوموناس آئروژینوزا یکی از شایع ترین پاتوژنهای بیمارستانی است که اغلب منجر به مشکلات بزرگی در بخش مراقبتهای ویژه می شود. هدف این مطالعه، این است که تنوع ژنوتیپی سویه های سودوموناسآئروژینوزای جدا شده از بیماران بستری در بیمارستان را با روش rapdشناسایی کند و هم چنین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی را تعیین کند.تعداد صد نمونه آئروژینوزا از نمونه های مختلف بدست آمدند. این سویه ها از بیماران در بخش مراقبت ویژه و غیر از مراقبت ویژه جدا شدند.همه سویه ها با تستهای بیوشیمیایی شناسایی شدند و میزان مقاومت آنتی بیوتیکی آنها نیز بر اساس دستورالعمل کمیته ملی استانداردهای بالینی آزمایشگاه انجام شد. دو پرایمر برای مطالعه ی تنوع ژنتیکی سودوموناس آئروژینوزا مورد استفاده قرار داده شد و الگوی باندی الکتروفورز شده توسط نرم افزارntsysآنالیز شد.آنالیز rapdشباهت ژنتیکی بین 5 تا 80 درصد رانشان داد. 5 کلون شامل ایزوله های مرتبط از نظر ژنتیکی و اپیدمیولوژیکی شناسایی شدند. بیشتر آنها از بخش مراقبت ویژه بودند مقاومت آنتی بیوتیکی زیادی به سفکسیم(98%) و مقاومت پایینی به توبرامایسین(4%)، پیپراسیلین و سیپروفلوکساسین(7%) مشاهده شد.اگرچه از نظر اپیدمیولوژیکی ارتباط کمی بین کلونها با روش rapd وجود داشت، بیشتر ایزوله ها احتمالاً از میزبان خودشان نشأت گرفتند.

دیابت شیرین یک اختلال درون ریز است که به دلیل نقص در ترشح انسولین از سلولهای بتای جزایر پانکراس و یا ایجاد مقاومت به انسولین در بافت ها رخ می دهد. گیاهان نشان دهنده ، منبع عظیمی از مکمل¬های غذایی بالقوه مفید برای بهبود کنترل قند خون و جلوگیری از عوارض دراز مدت دیابت هستند. استفاده از گیاهان دارویی در درمان دیابت اثرات قابل ملاحظه ای در کاهش قند خون بیماران دیابتی نشان داده است. جغجغه از گیاهان دارویی جنوب ایران است که اثرات ضد دیابتی، ضد التهابی و التیام بخشی این گیاه در برخی تحقیقات گزارش شده است. در این تحقیق 45 سر موش صحرایی نر به طور تصادفی در سه گروه شاهد سالم، شاهد دیابتی و دیابتی تحت تیمار تجویز عصاره جغجغه تقسیم شدند. با تزریق استرپتوزوتوسین (mg/kg 60) در موش¬های صحرایی نر (300- 150 گرم) دیابت نوع 1 ایجاد شد. گروه دیابتی تحت تیمار به صورت روزانه (mg/kg 300) عصاره ریشه جغجغه را به صورت گاواژ به مدت 30 روز دریافت نمودند همچنین گروه شاهد سالم و شاهد دیابتی نیز در این مدت آب مقطر دریافت کردند. سپس در روز قبل از تجویز عصاره و روزهای 15 و 30 بعد از تجویز عصاره میزان گلوکز خون اندازه-گیری شد و بیان ژن pk بافت کبدی توسط روش real-time pcr بررسی گردید. نتایج نشان داد در گروه دیابتی تحت تیمار در روز 15 میزان گلوکز خون نسبت به گروه شاهد دیابتی تغییری معنی داری نکرده که در روز 30 تفاوت معنی داری بین گروه شاهد دیابتی و دیابتی تحت تیمار مشاهده شد. بررسی بیان ژن pk نیز نشان داد میزان بیان ژن در گروه دیابتی تحت تیمار در روز 15 نسبت به شاهد دیابتی افزایش و در پایان روز 30 بیان آن نسبت به شاهد دیابتی کاهش یافت. نتایج تحقیق حاضر نشان می¬دهد تجویز عصاره هیدروالکلی ریشه گیاه جغجغه توانسته در مدت 30 روز احتمالاً از طریق افزایش بیان ژن pk باعث کاهش گلوکز خون شود.

بیماری دیابت یکی از بیماریهای متابولیکی است که با کمبود نسبی یا مطلق انسولین، افزایش گلوکز خون و اختلال در متابولیسم کربو هیدرات، چربی و پروتئین همراه می باشد. بسیاری از گیاهان با خاصیت دارویی خود می¬توانند برای درمان و کنترل دیابت و پیشگیری از عوارض بعدی موثر بوده که از جمله این گیاهان می¬توان به کهورک اشاره نمود. گلوکوکیناز آنزیمی است که باعث تسهیل فسفوریلاسیون گلوکز و تبدیل آن به گلوکز-6- فسفات می¬گردد و از این طریق در مصرف گلوکز نقش کلیدی بر عهده دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر عصاره هیدروالکلی میوه گیاه کهورک بر میزان بیان ژن گلوکوکیناز در موش¬های صحرایی نر دیابتی هست. به همین منظور تعداد 45 سر موش با وزن gr 300-150 انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه 15 تایی : شاهد سالم، شاهد دیابتی و دیابتی تحت تیمار تقسیم بندی شدند. القای دیابت در موش¬ها با تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین به میزان mg/kg 60 وزن موش تزریق شد. گروه دیابتی تحت تیمار به صورت روزانه (mg/kg 300) عصاره میوه کهورک را به صورت گاواژ به مدت 30 روز دریافت نمودند. گروه شاهد سالم و شاهد دیابتی آب مقطر دریافت کردند. سپس در روز قبل از تجویز عصاره و روزهای 15 و 30 بعد از تجویز عصاره میزان گلوکز خون اندازه¬گیری شد. نتایج نشان داد در گروه دیابتی تحت تیمار در روز 15 میزان گلوکز خون به طور معنی¬داری نسبت به گروه شاهد دیابتی کاهش یافت و در روز 30 تفاوت معنی¬داری بین گروه شاهد دیابتی و دیابتی تحت تیمار مشاهده نشد. در بررسی بافت کبد با استفاده از روش real- time pcr میزان بیان ژن مورد نظر در کبد موش¬های نر با استفاده از آنالیز آماری مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بنابراین نتیجه نشان داد آزمون f معنی¬دار نشده است. پس در بین هیچکدام از میانگین¬های نه گانه تفاوت معنی¬داری وجود ندارد.