پژوهش حاضر که به بررسی جایگاه فضاهای فرهنگی در برنامه ریزی شهری تهران می پردازد به این منظور تدوین گشته که وضعیت شهر تهران به لحاظ فضاهای فرهنگی را بررسی نموده مشکلات و کمبودها را در صورت وجود شناسایی کرده و راهکارهایی جهت رسیدن به وضعیت مطلوب ارایه نماید. بدین منظور در مرحله مطالعات پایه و مبانی نظری از روش مطالعات اسنادی و در مرحله بررسی و شناخته نمونه موردی علاوه بر مطالعات اسنادی و استفاده از آمار موجود، به منظور به روز نمودن اطلاعات، از طریق مراجعه به سازمان های ذیربط و انجام مصاحبه و همچنین استفاده از مطالعات میدانی، اطلاعات مورد نیاز جمع آوری گردید. پژوهش حاضر در قالب شش فصل ارایه گردیده است. در فصل اول که شامل مقدمه است، به طرح مساله، ضرورت و اهمیت موضوع، هدف پژوهش و روش تحقیق پرداخته شده است. بررسی مبانی نظری عنوان فصل دوم می باشد. در این فصل به ارایه تعاریف مربوطه، شناخت برنامه ریزی فرهنگی و سابقه آن ومطالبی پیرامون اقتصاد ، فرهنگ و هنر پرداخته شده است. در این فصل ضمن طرح نظریات شهرسازی در مورد موضوع مورد تحقیق، فضاهای فرهنگی مورد مطالعه در این پژوهش نیز معرفی گردیده است. در فصل سوم با عنوان بررسی و تحلیل برنامه های توسعه بخش فرهنگ و هنر، ضمن بررسی نظام سیاستگذاری و برنامه ریزی فرهنگی، با کنکاش در محتوای برنامه های توسعه، مشکلات مربوط به نظام تصمیم گیری و همچنین مشکلات مربوط به روند اجرای برنامه های فرهنگی مورد بررسی و تحلیل قرار می گیرد. در فصل چهارم ضرورت های مربویط به ایجاد و یاگسترش فضاهای فرهنگی در شهر تهران ارایه می گردد به منظور ارزیابی دقیق تر موضوع مورد تحقیق، در فصل ششم، به بررسی و مطالعه نمونه موردی-که پس از بررس هایاولیه ناحیه سه منطقه پنج تهران تعیین گردید- پرداخته می شود. در این فصل پس از انجام مطالعات اجتماعی در سطح منطقه پنج و ناحیه سه و بررسی این ناحیه از نظر برخورداری از فضاهای فرهنگی منطقه پنج، با استفاده از روش برنامه ریزی راهبردی (strategic planning) و تکنیک swot ، ارایه شده است.