نزد ویتگنشتاین، خصوصاً ویتگنشتاین دوم، فهم و معنا با زبان و ابعاد فرهنگی، اجتماعی و تاریخی آن ارتباط دارد. بازیهای زبانی، صورتها یا سبکهای زندگی و حیثیتهای همگانی، قاعده مند و کاربرانه یِ زبان، با فهم و سوء فهم، ارتباط دارد. همچنین حیثیت بازنمودی نبودنِ تفکر، تلقی از تفکر به عنوان حالت یا سبکی از عمل کردن، جایگاه تفسیر و ارتباط آن با تردید و عرف، همگی از امور مورد توجه در ویتگنشتاین دوم است. اما از طرفی دیگر، برای گادامر نیز هستیِ قابلِ فهم، زبان است و فهم که همان امتزاج زبان ها است حیثیت تاریخی و فرهنگی دارد. برای گادامر نیز فهم به عنوان یک رخداد(event) و به عنوان یک تجربه ی هرمنوتیکی، نتیجه آمیزش زبانها و تشکیل زبان مشترک است. نزد او فهم، چونان بازی است. عمل فهم یک عمل پایان ناپذیر است که در اثر پرسش و پاسخ و گفتگو میان مفسر و متن، صورت می پذیرد