هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزش شادکامی فوردایس بر افزایش نشاط، خودکارآمدی و کیفیت زندگی فرزندان دختر شاهد و ایثارگر شهر مشهد می باشد. روش پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه است. جامعه آماری پژوهش فرزندان دختر شاهد و ایثارگر شهر مشهد است که در طی مدت فراخوان ثبت نام کرده اند. روش نمونه گیری از نوع داوطلبانه بود و 20 نفر از این افراد بصورت تصادفی انتخاب و در گروههای آزمایشی و گواه قرارگرفتند. آموزش شادمانی به افراد گروه آزمایش ارائه شد. از هر دو گروه پیش آزمون و پس آزمون به عمل آمد. ابزار پژوهش پرسشنامه شادمانی آکسفورد، پرسشنامه کیفیت زندگی فرم کوتاه سازمان بهداشت جهانی و آزمون خودکارآمدی بود. بعد از اجرای پرسشنامه ها، روش تجزیه و تحلیل داده ها دردو سطح توصیفی و استنباطی صورت گرفت. نتایج نمرات پس آزمون و تحلیل کو واریانس نشان داد میزان شادی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بطور معناداری افزایش یافته است. همچنین خودکارآمدی گروه آزمایش نیز افزایش معناداری داشته است. آموزش برنامه شادکامی بر کیفیت زندگی و زیر مقیاسهای سلامت روانشناختی و روابط اجتماعی موثر است ولی بر زیر مقیاسهای سلامت جسمانی و سلامت محیطی تاثیر معناداری نداشت