چکیده اگرچه رویکرد غرب گرایانه در سیاست خارجی ترکیه از زمان آتاترک تا دوران جنگ سرد و پس از آن به عنوان رویکرد غالب مطرح بود؛ اما از زمان روی کار آمدن حزب عدالت و توسعه در سال 2002، در کنار توجه به این دیدگاه رویکرد نگاه به شرق ترکیه نیز شدت بیشتری یافته است. استدلال اصلی این پژوهش این است که حزب عدالت و توسعه با دنباله روی از سیاست خارجی چند وجهی نه تنها به دنبال برقراری ارتباط با کشورهای غربی و پیوستن به اتحادیه ی اروپاست، بلکه در راستای رویکرد نگاه به شرق که در این پژوهش کشورهای خاورمیانه ای (ایران، سوریه، اسرائیل و فلسطین) مدنظر می باشند، به دنبال کسب هژمونی منطقه ای در خاورمیانه می باشد و در این راستا سعی می کند با کشورهای این منطقه روابط گسترده ی سیاسی، اقتصادی و نظامی داشته باشد و الگوی خود را به عنوان الگوی غالب در خاورمیانه بویژه در کشورهای عربی منطقه، مطرح نماید؛ در واقع می توان گفت، قصد ترکیه از نفوذ به شرق، توسعه ی فضای ژئوپلتیک این کشور است؛ در واقع، این هدف ترکیه یک نگرش تاکتیکی بوده و در چارچوب الگوی «سکوی پرتاب» برای پرواز به اروپا می گنجد. واژگان کلیدی: جمهوری ترکیه، حزب عدالت و توسعه، نگاه به شرق، اتحادیه ی اروپا، اسلام گرایی (اسلام سیاسی).